ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
Υστερα από την υπόθεση Μπαλτάκου, την αποκάλυψη δηλαδή του παρακράτους που φτάνει ως το ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού, τα αστικά κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση υποχρεώθηκαν να πάρουν θέση μπροστά στο λαό. Και, να, μπροστά στα μάτια μας τα ίδια αυτά κόμματα που εξέθρεψαν το φασισμό και το ναζισμό, ανεχόμενα από πολιτική ιδιοτέλεια φασιστικούς και ναζιστικούς θύλακες στον κρατικό μηχανισμό και την κυβέρνηση, ρίχνουν σήμερα όλη την ευθύνη για τις σχέσεις της κυβέρνησης με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή πάνω σε μεμονωμένους ακροδεξιούς σαν τον Μπαλτάκο, που απλώς διέλαθαν της προσοχής και παρεισέφρησαν στους κυβερνητικούς κύκλους.
Μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης Μπαλτάκου είναι πια αυταπόδεικτο ότι η Χρυσή Αυγή εξαρτιόταν όλον αυτό τον καιρό από την κυβέρνηση, ότι η ανάπτυξή της στηριζόταν πάνω στην υποστήριξη, άλλοτε παθητική κι άλλοτε ενεργητική, των Μπαλτάκων που περιτριγύριζαν τον πρωθυπουργό, που έγιναν υπουργοί σε υπουργεία, βουλευτές, διοικητές, στελέχη και υπάλληλοι σε κρίσιμους τομείς της κρατικής μηχανής, αξιωματικοί και οπλίτες του στρατού και της αστυνομίας. Αυτοί είναι που με την επιρροή τους και τη δύναμη έδωσαν ακροδεξιά φυσιογνωμία στη διακυβέρνηση της χώρας, καταλύοντας την ουσία του κοινοβουλευτισμού, παραλύοντας την αστική δημοκρατία, καταπατώντας συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, χτυπώντας κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε συνεργασία με Χρυσαυγίτες, ανεχόμενοι τα ρατσιστικά πογκρόμ, προπαγανδίζοντας μανιασμένα ότι η Αριστερά είναι ένα και το αυτό με την ακροδεξιά -ποιος δε θυμάται τη διαβόητη θεωρία των δύο άκρων; Και το αποτέλεσμα; Στράφηκε προς τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που μέχρι το 2010 έπαιρνε ποσοστό 0,5% στις εθνικές εκλογές, ένα αρκετά υπολογίσιμο τμήμα του πληθυσμού. Εάν η Χρυσή Αυγή εξαρτιόταν από τους φασιστικούς και ναζιστικούς θύλακες μέσα στο κράτος, και αν αυτοί οι θύλακες εξαρτιόνταν από τους ακροδεξιούς θύλακες εντός της κυβέρνησης, τότε ποιος έκανε πλάτες στο ρατσιστικό, φασιστικό, ναζιστικό παρακράτος, αν όχι η κυβέρνηση;
Κατ’ αρχήν αυτό φαίνεται παράδοξο. Η κυβέρνηση να πριμοδοτεί το παρακράτος; Αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο μπερδεμένα. Η ίδια η κυβέρνηση που εκτελεί εντολές ξένων πολιτικών και οικονομικών κέντρων είχε κάθε συμφέρον να σπρώξει τη λαϊκή αγανάκτηση προς τα δεξιά, προκειμένου να εφαρμόσει ανεμπόδιστα τη μνημονιακή πολιτική της και να ανακόψει το δρόμο της Αριστεράς προς την εξουσία. Κι αυτό έκανε. Για όποιον δεν βλέπει το ζήτημα από αυτή την πλευρά, είναι αδύνατο να εξηγήσει την ανοχή της κυβέρνησης στους φασιστικούς και ναζιστικούς θύλακες εντός της κρατικής μηχανής. Είναι αδύνατον να κατανοήσει πώς μια δημοκρατική κυβέρνηση έχει υπουργούς σαν τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη και πρωθυπουργικό σύμβουλο, δεξί χέρι κι εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, τον δηλωμένο αντικομμουνιστή Μπαλτάκο. Εάν αυτό για την κυβέρνηση σημαίνει πάλη ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, τι θα ήταν λοιπόν η πάλη υπέρ του φασισμού και του ναζισμού;
