Ο Χρήστος Επιδέξιος είναι ο μοναδικός πλανόδιος που παραμένει επί σειρά ετών στην ίδια περιοχή
Ο μοναδικός πλανόδιος πωλητής που παραμένει σταθερά στο ίδιο πόστο, επί 46 και πλέον συνεχόμενα χρόνια, δίνει το στίγμα της εορταστικής περιόδου. Η στοά Ματσάγγου, που άλλοτε έσφυζε από δεκάδες επαγγελματίες και καταναλωτές, οι οποίοι έσπευδαν έγκαιρα να αγοράσουν Χριστουγεννιάτικα στολίδια, γκι και λιόπουρνα, για τον εορταστικό διάκοσμο του σπιτιού, σήμερα παραμένει βουβή, καθώς ο μοναδικός υπαίθριος πωλητής μετακόμισε ακριβώς απέναντι, λόγω των εργασιών που πραγματοποιούνται στο χώρο. Ο υπαίθριος πάγκος του Χρήστου Επιδέξιου από το Λαύκο, μεταφέρθηκε ακριβώς απέναντι με τον ίδιο να πουλάει καθημερινά στους περαστικούς ματσάκια με γκι, για τον εορταστικό διάκοσμο του σπιτιού, αψηφώντας το τσουχτερό κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ανατρέχοντας στο παρελθόν, ο 69χρονος υπαίθριος πωλητής αναφέρει ότι «η γιορτινή ατμόσφαιρα στη στοά Ματσάγγου άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε μέχρι τα Φώτα και του Αη Γιαννιού. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Μόλις περάσει η Πρωτοχρονιά, σταματάει η κίνηση».
Σαράντα περίπου υπαίθριοι πάγκοι, ισάριθμων πωλητών, στήνονταν στη στοά Ματσάγγου στη διάρκεια των γιορτών, προσελκύοντας σταθερά το ενδιαφέρον του κοινού. Στις καλές εποχές τα γκι μεταφέρονταν σχεδόν καθημερινά με δεμάτια σε φορτηγό και κάθε υπαίθριος πωλητής διέθετε περισσότερα από 500 μάτσα γκι και λιόπουρνα σε διάστημα λίγων ημερών. Σήμερα, τις εποχές της κρίσης, πολλά έχουν αλλάξει, οι καταναλωτές έχουν περιορίσει σημαντικά τα έξοδά τους και αρκετοί δυσκολεύονται να διαθέσουν ακόμη και 3 ευρώ, προκειμένου να προμηθευτούν γκι στη διάρκεια των γιορτών.
Η διαφορά του χθες με το σήμερα, αποτυπώνεται στη φράση «στις παλιές, καλές εποχές, οι πελάτες ψώνιζαν με χιλιάρικα. Σήμερα έρχονται με λίγα κέρματα στο χέρι». Το μεροκάματο βγαίνει πλέον δύσκολα, μετά το 2010, διότι η δουλειά έχει παρουσιάσει σημαντική πτώση. Κάποτε, πουλούσε περισσότερα από 500 ματσάκια με γκι και λιόπουρνα, ενώ σήμερα η κίνηση έχει πέσει στο μισό, ίσως και λιγότερο.
Η διάθεση του κόσμου έχει αλλάξει, όλα έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου, ενώ η εικόνα που περιγράφει ο ίδιος, αποτυπώνει του λόγου το αληθές.
«Κάποτε, στις καλές εποχές, υπήρχε κίνηση στην αγορά μέχρι τα μεσάνυχτα. Η στοά Ματσάγγου ήταν γεμάτη κόσμο. Σήμερα δεν υπάρχει καθόλου κίνηση μετά τις 9 το βράδυ».
Σε πείσμα της κρίσης, ο Χρήστος Επιδέξιος παραμένει στο πόστο του, ασχέτως καιρικών συνθηκών. «Το έχω συνηθίσει πια το κρύο» μονολογεί ο ίδιος, βλέποντας ανθρώπους να σταματούν διστακτικά στον υπαίθριο πάγκο ή προσπαθούν να εξοικονομήσουν λίγα Χριστουγεννιάτικα κλωνάρια για το σπίτι τους, μαζεύοντάς τα από τα άχρηστα που συνήθως καταλήγουν στον κάδο.
Οι προσδοκίες και η ευχή για την καινούργια χρονιά, λίγες λέξεις ελπίδας «να πάνε καλύτερα τα πράγματα, καλή χρονιά για όλους» με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο ίδιο πόστο, την γιορτινή περίοδο, σε πείσμα της κρίσης που άλλαξε τα πάντα.
