Περισσότερα από 100 εντός του οικισμού της Σκοπέλου αναφέρει δημοσίευμα της Guardian
Υμνος για τα ελληνικά εξωκκλήσια δημοσίευμα της Guardian, που υπογράφεται από τη Χάνα Τζέιν Πάρκινσον και αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στον πλούτο της Σκοπέλου.
Οπως αναφέρει η συντάκτρια του αφιερώματος, στη Σκόπελο μόνο μέσα στον οικισμό της Χώρας υπάρχουν 123 ασβεστωμένα εκκλησάκια, πακτωμένα ανάμεσα στα σπίτια. «Ξωκλήσια, όμως, βρίσκεις παντού στην ελληνική ύπαιθρο, μακριά από τον θόρυβο και την πολυκοσμία. Είναι χτισμένα από απλούς ανθρώπους, χωρίς σχέδια ή άδειες, λιτά και ενταγμένα απόλυτα στο τοπίο των νησιών και της ενδοχώρας γιατί έχουν φτιαχτεί με υλικά που υπάρχουν γύρω τους. Συχνά για να τα φτάσεις, χρειάζεται να διαβείς δύσβατα μονοπάτια» υπογραμμίζει.
Μέσα σε δάση ή στην κορυφή ενός βουνού, σκαρφαλωμένα πάνω σε βράχους και στην άκρη ενός γκρεμού, είναι η γέφυρα ανάμεσα στο γήινο και το θείο. Οι καμπύλες, οι εκτυφλωτικά λευκοί τοίχοι, τα μπλε παραθυράκια και μερικές φορές οι γαλάζιοι τρούλοι χαρακτηρίζουν τα ξωκλήσια των νησιών, ενώ στα ορεινά μέρη η μορφή τους είναι πιο αυστηρή, καθώς είναι χτισμένα με πέτρα και έχουν σκεπή με κεραμίδια ή σχιστόλιθους.
«Δεν είμαι θρησκευόμενη. Δεν μου αρέσει η υποκρισία, οι περίεργες ενδυμασίες, το εμπορικό στοιχείο, το γεγονός ότι θα μπορούσα να είχα έναν τρομερό θάνατο, επειδή αγαπούσα ένα συγκεκριμένο άτομο», γράφει η Χάνα Τζέιν Πάρκινσον στον Guardian, εισάγοντας τον αναγνώστη σε κείμενο – ύμνο τα ελληνικά ξωκλήσια.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο τομείς της θρησκευτικής πίστης τους οποίους ζηλεύει, αναφέρει η αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας. Ο πρώτος είναι η δύναμη της θέλησης, που πρέπει να έχει κανείς για να πιστεύει και ο δεύτερος είναι η αρχιτεκτονική. Τα όμορφα παράθυρα με τα βιτρό, οι πανύψηλοι θόλοι, οι χρυσοί και τιρκουάζ μιναρέδες, οι μεγαλοπρεπείς τρούλοι και όλα τα υπόλοιπα, είναι στοιχεία, που συχνά λείπουν από τα κοσμικά κτίρια. «Είναι σαν να έχουν κλέψει οι θρησκείες όλα τα καλά κτίρια», γράφει η Πάρκινσον. Και θυμάται ότι έκανε για πρώτη φορά αυτή τη σκέψη, έφηβη, καθώς περιπλανιόταν στον επιβλητικό καθεδρικό ναό της Σιένα, με τις εναλλασσόμενες ρίγες από λευκό και μαύρο μάρμαρο στους τοίχους, τις τεράστιες ημικυκλικές αψίδες, τα εντυπωσιακά βιτρό του Ντούτσιο και τα ανεκτίμητης αξίας έργα του Ντονατέλο και του Μικελάντζελο.
Εκτοτε, η Βρετανίδα δημοσιογράφος έχει επισκεφτεί πολλά πανέμορφα κτίρια, όλων των δογμάτων, θαυμάζοντας πάντα την εκπληκτική ομορφιά και την αρχιτεκτονική τους δημιουργικότητα. Αλλά ακόμη περισσότερο από το μεγαλείο, της αρέσουν τα μικροσκοπικά παρεκκλήσια, που μοιάζουν με μινιατούρες. «Τα λατρεύω ιδιαίτερα όταν εμφανίζονται ξαφνικά σε τυχαία σημεία, εκτός δρόμου, σαν να έχουν μόλις φυτρώσει από τη γη», γράφει. «Αυτά τα παρεκκλήσια είναι πάντα ανοιχτά. Χωράνε, το πολύ, τέσσερα άτομα. Συχνά είναι άδεια. Και όταν εισέρχεσαι είναι σαν να μπαίνεις σε μια μικρή μήτρα ντυμένη με φύλλα χρυσού», γράφει η Πάρκινσον.
«Θα σας συμβούλευα», γράφει τελειώνοντας, «να αναζητήσετε ένα ξωκλήσι, για την εμπειρία αυτής της ήσυχης, ατομικής ευχαρίστησης», γράφει η Βρετανίδα δημοσιογράφος, ενώ εύχεται στους αναγνώστες να συναντήσουν τυχαία κάποιο ξωκλήσι εκεί, που δεν θα το περιμένουν.
