Αβοήθητο κάνει τα πρώτα του σχολικά βήματα νήπιο, που φοιτά στον Βόλο. Αγοράκι ηλικίας μόλις 5,5 ετών, που έχει πλήρη τύφλωση, φοιτά σε νηπιαγωγείο χωρίς να υποστηρίζεται από τον κατάλληλο σχολικό εξοπλισμό, που θα το βοηθήσει στη σχολική του ζωή, λόγω… λάθους.
Πρόκειται για μία ακόμη «περιπέτεια» για μαθητή με αναπηρία όρασης, πριν καλά – καλά στεγνώσει το μελάνι για τον 16χρονο μαθητή λυκείου που στερείται αναγκαίου εξοπλισμού για να διαβάζει, με το Υπουργείο Παιδείας να επικαλείται κενό νόμου στη χορήγηση των απαιτούμενων μηχανημάτων για δεύτερη φορά σε αντικατάσταση των προ 9ετίας που έχουν πλέον χαλάσει.
Το 5,5 ετών αγοράκι σήμερα φοιτά στα νήπια κι ενώ δικαιούται μια σειρά μηχανημάτων για να «γνωρίσει τον κόσμο» με τον δικό του τρόπο, δεν τα έχει στη διάθεσή του. Σύμφωνα με τη μητέρα του, το παιδί, που είναι εκ γενετής τυφλό σε ποσοστό 100%, χρειάζεται υπολογιστή που «μιλά», μηχάνημα piaf, μέσω του οποίου δημιουργούνται σχήματα που μπορεί να «δει» με τα δάχτυλά του, γραφομηχανή braille.
«Δυστυχώς όταν είχαμε απευθυνθεί στο ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης Συμβουλευτικής και Υποστήριξης) μας έδωσαν λάθος λίστα για τα μηχανήματα που χρειάζεται το παιδί μου. Η λίστα περιλάμβανε εξοπλισμό για παιδιά με μερική απώλεια όρασης, που δεν είναι χρήσιμα για τον γιο μου», αναφέρει η μητέρα, η οποία δεν μπόρεσε καν να κάνει το αίτημα προς το Υπουργείο Παιδείας για την παροχή εξοπλισμού.
«Επιδίωξα έκτοτε αρκετές φορές να κλείσω ραντεβού για να παραλάβω τη σωστή λίστα, δυστυχώς όμως τα ραντεβού ήταν όλα κλειστά για την εξέταση παιδιών», προσθέτει η ίδια. Όπως εξηγεί και ο δικός της χρόνος είναι τρομερά περιορισμένος, δεδομένου ότι το παιδί εκτός από το πρόβλημα που έχει με την όρασή του, αντιμετωπίζει και άλλα προβλήματα υγείας που απαιτούν συχνές επισκέψεις σε ιατρικό κέντρο των Αθηνών.
Αυτή τη στιγμή στήριγμα για τον μικρούλη μαθητή είναι η νηπιαγωγός, η οποία κάνει σημαντική προεργασία στο σπίτι, προετοιμάζονται σχήματα και άλλα αντικείμενα με πλαστελίνη και υλικά που μπορεί να αναγνωρίσει με τα δάχτυλά του το παιδί και να μπορέσει να παρακολουθήσει ισότιμα μάθημα, παίρνοντας εικόνες μέσα από τα χέρια του.
Η αγωνία της μητέρας είναι τι θα γίνει από τη νέα σχολική χρονιά, οπότε και το παιδί της θα πάει στο δημοτικό σχολείο και απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες μέσω του Υπουργείου Παιδείας για την παροχή του απαραίτητου εξοπλισμού. «Το παιδί μου δεν είναι το μοναδικό που έχει πρόβλημα όρασης. Υπάρχουν κι άλλα και γνωρίζω περίπτωση μητέρας, το παιδί της οποίας κοντεύει να τελειώσει το δημοτικό σχολείο κι ακόμη δεν έχει πάρει τα μηχανήματα που χρειάζεται», τονίζει. Το επόμενο διάστημα θα επιχειρήσει νέο ραντεβού με το ΚΕΔΑΣΥ, προκειμένου να κινήσει εγκαίρως τις διαδικασίες και ο γιος της να έχει τουλάχιστον τα μηχανήματα που χρειάζεται για τη φοίτησή του στο δημοτικό σχολείο.
ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
