Το ημερολόγιο του 2015 εξέδωσε τις προηγούμενες ημέρες ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αφετών με τίτλο «Τα φρούτα του χωριού μας» και μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου παρουσιάζεται μια σύντομη ιστορία των καλλιεργειών που υπήρξαν στις Αφέτες.
Οπως εξηγεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αφετών το χωριό έχει ένα προνόμιο σχετικά με τα εδάφη του. Εχει εδάφη πεδινά, αλλά και ημιορεινά, ποτιστικά αλλά και ξερικά, με χώμα πλούσιο αλλά και κοκκινόχωμα γι’ αυτό το λόγο ήταν επόμενο να υπάρξουν πολλές και διαφορετικές καλλιέργειες οπωροφόρων. Με τα χρόνια κάποιες εγκαταλείφθηκαν για διάφορους λόγους, κάποιες συνεχίστηκαν και κάποιες είναι εντελώς νέες.
Στα πεδινά καλλιεργήθηκαν κυρίως τα αχλάδια. Παλιές ποικιλίες όπως τα αποστολιάτικα, οι κοντούλες, τα κόσια, τα βουτυράτα και τα βαρίδια χάθηκαν και κυριάρχησαν τα κρυστάλλια.
Το ίδιο συνέβη και με τα μήλα στα ψηλώματα. Τα φιρίκια και οι ρενέδες έδωσαν τη θέση τους στα ντελίσια. Τα αχλάδια και τα μήλα μαζί με τις ελιές επέφεραν σημαντικά έσοδα στους χωριανούς γιατί ήταν εμπορεύσιμα. Ομως υπήρχαν και άλλα φρούτα για εσωτερική κατανάλωση, σε μικρότερους φυσικά ποσότητες. Τέτοιες ήταν τα σταφύλια, τα σύκα, τα κυδώνια, τα κάστανα, τα κεράσια, τα βύσσινα, τα μούσμουλα, τα τζάνερα, τα βερίκοκα, τα πορτοκάλια, τα ρόδια.
Υπήρχαν και τα κάπως εξωτικά φρούτα που σήμερα σχεδόν δεν υπάρχουν. Οπως οι λωτοί, τα σούρβα, τα μπερεκέτια, τα κορόμηλα, τα πράσινα δαμάσκηνα ή τα άγρια όπως τα κούμαρα ή τα βατόμουρα.
Οι περιοχές με την μεγαλύτερη παραγωγή ήταν η Ζερβόχια, τα Αμπέλια, η Καλαρρύτη, το Παναγιώτικο, η Γαλήνη και γι’ αυτό στις παλιότερες δεκαετίες υπήρχε ειδικός κοινοτικός Μπεκτσής (αγροφύλακας) για όλες αυτές τις καλλιέργειες.
