Το δικό μας «Μνημόνιο»
Δεν θα μπορούσε κανείς να κατηγορηθεί για υπερβολή, αν ισχυριζόταν ότι οι προσεχείς εκλογές του Νοέμβρη αποκτούν σημασία και νόημα σε πλαίσιο πολύ ευρύτερο από τον χαρακτηρισμό τους ως στενά «αυτοδιοικητικών», μέσα στον οποίο δείχνουν να ασφυκτιούν.
Η χώρα μας διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση της τουλάχιστο από τη δεκαετία του ’40 και δώθε. Η φτώχεια επεκτείνεται σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, η ανεργία καλπάζει (εκτιμήσεις ειδικών κάνουν λόγο ότι θα φτάσουμε στο 20%), τα βασικά καταναλωτικά αγαθά τείνουν να γίνουν «απαγορευμένος καρπός» για μεγάλες ομάδες συμπολιτών μας.
Οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό είναι οι χαμηλότερες στην μεταπολεμική ιστορία της πατρίδας μας.
Ολοένα και θα πληθαίνουν οι συμπολίτες μας που δεν θα εξασφαλίζουν το ψωμί των παιδιών τους, που δεν θα μπορούν να έχουν ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, που τα παιδιά τους δεν θα μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή τις επωφελείς για την ολοκλήρωσή τους εξωσχολικές δραστηριότητες.
Πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες θα κινδυνεύσουν να δουν τις επιχειρήσεις τους να βάζουν λουκέτο, πολλοί αγρότες θα διαπιστώσουν ότι ο μόχθος τους στη γη δεν αρκεί για να συντηρήσει αυτούς και τις οικογένειές τους. Οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού της ύδρευσης, του τηλεφώνου κλπ. θα αποτελέσουν δυσβάσταχτο βάρος για πολλά νοικοκυριά.
Δυστυχώς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχει καταφέρει ακόμη να έχει αυτοτέλεια πόρων και στο ζήτημα αυτό είναι εξαρτημένη από την κεντρική εξουσία.
Τρισήμισι δισ. ευρώ θα «κοπούν» στα επόμενα δύο χρόνια από την Τ.Α. με αποτέλεσμα αυτή να δεχθεί σοβαρό πλήγμα από την οικονομική κρίση, το Μνημόνιο του Δ.Ν.Τ. και την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και τα χειρότερα έρχονται.
Μόλις προχθές ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι αντιλαμβάνεται τις αυτοδιοικητικές εκλογές σαν ένα είδος δημοψηφίσματος «ναι ή όχι» στις «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνησή του.
Καταλαβαίνουμε όλοι μας πολύ καλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Σημαίνει πολύ απλά περισσότερη ακρίβεια, μεγαλύτερη ανεργία, ο πληθωρισμός στα ύψη, πιο εξοντωτική άμεση και έμμεση φορολογία, πλήρης υποταγή στις επιταγές του μνημονίου του Δ.Ν.Τ., ακόμη χειρότερες μέρες για το κάθε νοικοκυριό.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν -και είναι- εφιαλτικά, μπορούν όμως να αποτραπούν αν ο καθένας μας πάρει την υπόθεση της ζωής του, του μέλλοντός του στα χέρια του.
Είναι στο χέρι μας να ακυρώσουμε στην πράξη το μέλλον που μας προετοιμάζουν. Είναι στο χέρι μας να φροντίσουμε για ένα μίνιμουμ ανεκτής και αξιοπρεπούς διαβίωσης για ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τους πολίτες του νέου Δήμου Αλμυρού.
Είναι στο χέρι μας να κινητοποιήσουμε και να οργανώσουμε όλο το έμψυχο δυναμικό που είναι σε θέση και μπορεί να προσφέρει, ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνική ασπίδα προστασίας για όλους όσοι μπορεί να βρεθούν σε δύσκολη θέση στα χρόνια που έρχονται.
Είναι στο χέρι μας να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο όλους τους διαθέσιμους πόρους και να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες υποδομές έτσι ώστε και οι πιο αδύναμοι να ενισχυθούν αποφασιστικά και οι –τυχόν- κοινωνικοί κραδασμοί να απορροφηθούν αποτελεσματικά.
Είναι στο χέρι μας να ενισχύσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο την ιδέα του κοινωνικού εθελοντισμού και της αλληλεγγύης όλων όσοι μπορούν να την προσφέρουν προς όλους όσους μπορεί να τη χρειαστούν.
Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε μια δημοτική αρχή που θα βρίσκεται στο πλάι του μεροκαματιάρη, του άνεργου, του συνταξιούχου, του αγρότη, του μισθωτού, του ελεύθερου επαγγελματία, στο πλάι όλων όσων βλέπουν τις προοπτικές τους να εξαφανίζονται και τις ζωές τους να τελούν «εν κινδύνω» στα χρόνια που έρχονται.
Είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε για ΑΛΛΑΓΗ στο Δήμο μας, για Δημοτική αρχή που θα έχει σαν πρώτη και κυριότερη προτεραιότητά της την κοινωνική πολιτική, που θα αναπληρώνει την ανάλγητη πολιτική του κράτους στον κοινωνικό τομέα.
Είναι στο χέρι μας να απαιτήσουμε Δημοτική Αρχή που θα μοχθήσει να διασφαλίσει τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας, αλλά και να δημιουργήσει νέες, σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας.
Είναι στο χέρι μας να εκλέξουμε τοπική εξουσία που θ’ αντιμετωπίσει την καθημερινότητα. Που θα δει το Δήμο σαν μοχλό ανάπτυξης της περιοχής, τόσο με την εκτέλεση έργων υποδομής, όσο και με την παροχή υπηρεσιών, σαν βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη κάθε παραγωγικής λειτουργίας λ.χ. της γεωργίας, του τουρισμού, της βιομηχανίας.
Τέλος, είναι στο χέρι μας να κινητοποιήσουμε εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις, τις συλλογικότητες, αλλά και τους απλούς πολίτες, ώστε να υπογράψουμε το δικό μας «μνημόνιο».
Μια συμφωνία που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες, την ευαισθησία και την κρίση των δημοτών, ένα είδος Δημοτικού Κοινωνικού συμβολαίου που θα ανοίξει έναν νέο κύκλο ανάπτυξης του μητροπολιτικού Δήμου Αλμυρού. Με τρόπο που θα σέβεται και θα αναδεικνύει τόσο την ιδιαίτερη (πολιτιστική και κοινωνική) ταυτότητα του κάθε συνενούμενου Δήμου, όσο και την εξυπηρέτηση, την επίλυση των προβλημάτων των κατοίκων όλων αυτών των περιοχών. Με λειτουργία του Δήμου που θα εγγυάται την απόλυτη διαφάνεια και αξιοκρατία, την απαρέγκλιτη τήρηση ισονομίας και ισοπολιτείας για όλους, το σεβασμό του δημοτικού χρήματος και θα εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στα βασικά κοινωνικά αγαθά: παιδεία, υγεία, πολιτισμό.
Να αρνηθούμε το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να πάρουμε τη ζωή μας και το αύριο του τόπου μας στα χέρια μας!
Στον αγώνα αυτό δεν περισσεύει κανείς!
Όλοι μαζί ν’ αλλάξουμε το Δήμο, το μέλλον μας, τον τόπο μας!
Αξίζουμε περισσότερα, μπορούμε καλύτερα!
