Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Η γηραιά Ευρώπη η αρχόντισσα των πέντε ηπείρων περνάει τα πάνδεινα. Εκτός από τον κορονοϊό, παγκόσμιο φαινόμενο, τώρα της ήρθε κατακέφαλα και ο δικτατορίσκος, ο συνεχιστής των διωκτών του Τσάρου από τη Ρωσία, καμία σύγκριση μεταξύ της αρχοντιάς με τον σύγχρονο δικτάτορα, τον φιλόδοξο και αδίστακτο Πούτιν, τον πράκτορα της Κα Γκε Μπε σε ηλικία 28 χρόνων.
Τώρα με την ακόρεστη φιλοδοξία του, είναι κάτοχος μαύρης ζώνης του καράτε και θεωρεί εαυτόν δικτάτορα ολόκληρης της Ευρώπης, Η συνέχεια είναι η φιλοδοξία του να κυριεύσει ολόκληρη την Ευρώπη, να επιβάλλει τους δικούς του όρους, και δεν ξέρω τι άλλο πρεσβεύει. Εκείνο που καταλαβαίνουμε όλοι οι λαοί της Ενωμένης Ευρώπης είναι καθημερινά παρακολουθώντας τις εικόνες και τα ρεπορτάζ να μας παρουσιάζουν μπροστά στα μάτια μας, που, ελπίζω, να μην σημάνουν οι σειρήνες του 3ου Παγκόσμιου Πολέμου. Οι Ελληνες για όλα.
Η Ουκρανία, μία χώρο πλούσιο σε εύφορο έδαφος, τα σιτηρά της φημισμένα παγκοσμίως, ο πλούτος του φυσικού αερίου, κι αυτό ανάμεσα στα άλλα προσόντα και φυσικά λαός με παράδοση, λαός περήφανος, λαός, έτοιμος να υπερασπίσει την πατρίδα του. Ακούμε νεαρά άτομα, αγόρια και κορίτσια, να παντρεύονται και την ίδια στιγμή, μετά το γαμήλιο φιλί, να παίρνουν υπό μάλης τα όπλα για να πολεμήσουν τον εχθρό. Τους γείτονές τους που ούτε τους προκάλεσαν ούτε τους πείραζαν. Η συνέχεια τραγική, πέρασαν κιόλας οκτώ ημέρες ανελέητου σφυροκοπήματος, οι χθεσινοί νοικοκυραίοι Ουκρανοί, έτρεξαν παραμάσχαλα με μικρά βρέφη και νήπια κι έναν σάκο στην πλάτη για να ξεφύγουν από τον ορυμαγδό της πατρίδας τους. Η συνέχεια στα ρεπορτάζ των απεσταλμένων πολεμικών ανταποκριτών. Καλά έλεγαν οι παλιές σοφές γιαγιάδες, «καλώς το το κακό, καλώς το να ‘ρθει μόνο του», Εδώ έρχεται με αμέτρητους βομβαρδισμούς και νεκρούς, πάρα πολλούς νεκρούς χωρίς σταματημό.
Κατά τα άλλα έφθασε και η τελευταία Αποκριά, έφθασε και η Καθαρή Δευτέρα, ήρθε και η ώρα της λαγάνας όχι καλέ της πατροπαράδοτης, τώρα έχουμε ροζ, σοκολατί, σιέλ λαγάνες. Πώς θα κερδίσουν οι μεγάλοι φούρνοι την πελατεία τους. Αν πεις για τον Μάρτη που μας μπήκε με το αριστερό, κρύο, βροχές, χιόνια, εξοντωτικοί αέρηδες κι άντε να σηκώσεις αετό με το θερμόμετρο να δείχνει, σε πολλές περιοχές της χώρας μας, κάτω από το μηδέν τις πρωινές ώρες.
Αθελα μου έρχεται στο νου μου το επικό άσμα «ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα δεινά» και μία δεύτερη σκέψη «Θεούλη μας κουράγιο, βάλε φρένο στις κακοτοπιές και στα βάσανα που περνάμε». Μακάρι ο Μάρτης να μην αποδειχθεί παλουκοκάφτης και εσείς όσοι είστε πιο αισιόδοξοι, φορέστε και το πατροπαράδοτο ασπροκόκκινο σχοινάκι στον καρπό και χαμογελάστε στην ολάνθιστη αμυγδαλιά, έτσι για το καλό, για το γούρι που λένε!!!
