Οι διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων θα μείνουν στην ιστορία ως οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της πρόσφατης περιόδου. Σε πολλούς θύμισαν τις κινητοποιήσεις της περιόδου 2010 – 2012. Θα ήταν λάθος να πούμε ότι τα ποτάμια των διαδηλωτών σχηματίστηκαν αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας τους πένθους και της θλίψης του κόσμου για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Όχι γιατί δεν υπάρχει πένθος και θλίψη, αλλά γιατί το πένθος και η θλίψη ήρθαν να ενισχύσουν την σωρευμένη αγανάκτηση που υπήρχε στην κοινωνία, πολύ πριν τη μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.
Οι πολίτες άνθρωποι κάνουν υπομονή και συμβιβάζονται με τη δύσκολη καθημερινότητα τους, αποδέχονται τις επιπτώσεις της ακρίβειας και προσπαθούν να είναι συνεπείς ως προς τις δανειακές τους υποχρεώσεις, αρκεί να έχουν δουλειά και να μη φοβούνται ότι θα βρεθούν στο δρόμο. Σε όλα αυτά υπάρχει ένα όριο. Ένα σημείο καμπής, όπου δηλαδή, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι πλέον δεν πάει άλλο. Ότι «έφτασε ο κόμπος στο χτένι».
Πότε θα συμβεί αυτό δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί. Είναι, ωστόσο, βέβαιο ότι όσο η καθημερινότητα του πολίτη γίνεται όλο και πιο πιεστική, όσο κατακλύζει η ανασφάλεια μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, τόσο πλησιάζει η ώρα που θα έρθουν στην επιφάνεια η αγανάκτηση, ο θυμός, η οργή και η ανεξέλεγκτη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Όπως ακριβώς συνέβη με το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Στο διαχρονικό κουβάρι των πολιτικών ευθυνών για τον τρόπο που μεθοδεύτηκε η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών σιδηροδρόμων, στη «γάγγραινα» της διασπάθισης πόρων στα δημόσια έργα και στις υποδομές, που στο τέλος καταλήγουν να μη λειτουργούν και στην ανευθυνότητα των αρμοδίων και την έλλειψη ασφαλιστικών δικλείδων για την αποτροπή τραγικών καταστάσεων, η κοινωνία αντίκρισε το συνολικότερο πρόβλημα της χώρας.
Γι’ αυτό κατέβηκαν στον δρόμο χιλιάδες διαδηλωτές. Γι’ αυτό είναι οργισμένοι και δεν τους ενδιαφέρουν οι «συγγνώμες» και τα κροκοδείλια δάκρυα των φυσικών και των ηθικών αυτουργών της τραγωδίας. Γι’ αυτό δηλώνουν στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις ότι θα ψηφίσουν επηρεασμένοι από την τραγωδία στα Τέμπη. Γι’ αυτό θέλουν να εκφράσουν την οργή τους και την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Γι’ αυτό και είναι πιθανό να γίνουν λανθασμένες επιλογές και να επιστρέψουν στο πολιτικό προσκήνιο ακραίες δυνάμεις και φωνές…
