Αφήγημα καρδιάς τα “Καπέλα στο πέλαγος”

Με ούριο άνεμο και διθυραμβικές κριτικές ταξιδεύουν στις καρδιές του αναγνωστικού κοινού τα “Καπέλα στο πέλαγος” που παρουσιάστηκαν χθες σε ειδική εκδήλωση στο αμφιθέατρο “Σαράτση” του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του καθηγητή του Π Θ Βασίλη Αναγνωστόπουλου, που οδεύει προς την δεύτερη έκδοσή του, ανέλυσαν από καρδιάς οι εισηγητές της χθεσινής εκδήλωσης, υπογραμμίζοντας από κοινού την αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα. Για το βιβλίο μίλησαν ειδικότερα, η Επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μαρίτα Παπαρούση, ο εκπαιδευτικός-συγγραφέας Κώστας Λιάπης και ο συγγραφέας Β. Δ. Αναγνωστόπουλος, καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Διευθυντής του Εργαστηρίου Λόγου και Πολιτισμού. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, Σπύρος Μαβίδης διάβασε αποσπάσματα του βιβλίου και η συνεργάτιδα του Εργαστηρίου Λόγου και Πολιτισμού, Νατάσα Καρακατσάνη, συντόνισε τη συζήτηση, που πλαισιώθηκε με μουσικό πρόγραμμα από τους Δήμητρα Φάλκου και Νίκο Προσήλια. Την διοργανωτική επιμέλεια συνυπέγραψαν το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το Βιβλιοπωλείο “Παπασωτηρίου” και οι Εκδόσεις “Καστανιώτη” Η κ. Παπαρούση ανέφερε μεταξύ άλλων ότι “είναι ένα βιβλίο με μεγάλη λογοτεχνική αξία, είναι κατάθεση ψυχής, έχει αυτοβιογραφικό υπόβαθρο κι από αυτό που μετράει κυρίως, είναι η νοσταλγία που βγαίνει μέσα από τις αναμνήσεις του αφηγητή-συγγραφέα”.Αυτό που εισπράττει ο αναγνώστης είναι “η αγάπη απέναντι στον άνθρωπο”. Παίρνοντας ακολούθως τον λόγο ο κ. Λιάπης τόνισε ότι “μέσα από την “αυτοβιογραφική μυθιστοριογραφία” του Βασίλη Αναγνωστόπουλου, ζωντανεύουν τα πέτρινα χρόνια της νιότης του, αλλά και όσα έζησε σε τρεις δεκαετίες το 40, το 50, το 60, δεκαετίες καθοριστικές για το μέλλον και τη ζωή του”.
Ο ίδιος ο συγγραφέας ομολόγησε ότι “το βιβλίο αυτό γράφτηκε πρώτα για τον εαυτό μου”. “Αναφέρεται, συνεχίζει, όχι μόνο σε παιδικές μνήμες, όχι μόνο στη δεκαετία του 40 με τον εμφύλιο πόλεμο που ξέρουμε πόσο ταλαιπωρήθηκε όλη η Ελλάδα αλλά και εν συνεχεία στην δεκαετία του 50, τότε που αρχίζει να ανασυγκροτείται η Ελλάδα κι ήμουν μαθητής του οκτατάξιου Γυμνασίου Λαμίας. Μετά το 60 είμαι φοιτητής στην Αθήνα, που αρχίζει να “ξυπνάει” και έχω το βλέμμα της επαρχίας”. Τα τζουκ μποξ, οι φοιτητές που διεκδικούν με το 114, το 15%, οι καθηγητές που προκαλούσαν “δέος στους φοιτητές”, όλα συνθέτουν ένα αφηγηματικό ιστό που καθηλώνει τον αναγνώστη. “Πιστεύω, κατέληξε ο κ. Αναγνωστόπουλος, ότι είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και από τους νεώτερους αλλά και από όσους έζησαν εκείνα τα γεγονότα. Η καλή λογοτεχνία κρατάει πάντοτε τη δύναμη και το άρωμά της για όλους τους ανθρώπους κι όταν ένα έργο είναι αληθινό, καταλήγει, αντέχει στο χρόνο και στις αλλαγές της κοινωνίας”. Κατά συνέπεια, τα “Καπέλα στο πέλαγος” ταξιδεύουν με καλούς οιωνούς και όπως είναι προφανές αγγίζουν με την αμεσότητά τους κάθε ευαισθητοποιημένο και σκεπτόμενο αναγνώστη.