Η πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου Βόλου μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το καινούργιο της βιβλίο
Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ,
εκπαιδευτικό – συγγραφέα
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της εκπαιδευτικού και προέδρου του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου Βόλου Μαίρης Τσακνάκη – Γαβαλά με τον τίτλο «Παππού, έχεις μήνυμα…» από την Ηβη Εκδοτική. Στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η όμορφη συνομιλία μας, με αφορμή την παρουσίαση, που διοργανώνεται την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνογαλλικής Σχολής Βόλου.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο «Παππού, έχεις μήνυμα…» από την Ηβη Εκδοτική. Ποιο ήταν το έναυσμα για να γραφτεί το βιβλίο;
Γράφτηκε για να συνεχίσω να κρατώ τη μνήμη του Αντώνη μου ζωντανή. Να τον «κρατώ» ανάμεσά μας. «Οταν μας θυμούνται και μας μνημονεύουν, είναι σαν να μη φύγαμε ποτέ». Γράφτηκε ακόμα για να θυμίζει στα εγγόνια μου τις ρίζες τους, για να αποκτήσουν έτσι πιο εύκολα φτερά. Θα ήθελα να ταξιδέψετε μαζί μου μέσα σ’ αυτή τη θάλασσα συναισθημάτων, γιατί εσείς, που θα διαβάσετε το βιβλίο, θα γίνετε η ανάσα της γραφής μου…
Πρόκειται για βιβλίο με αληθινούς διαλόγους ή είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Οι διάλογοι ανάμεσα στον παππού Αντώνη και τον εγγονό Αντώνη είναι αυθεντικοί. Κουβέντιαζαν ώρες μαζί, διάβαζαν τον Ομηρο, όταν εγώ δεν έμπαινα στη μέση με τον Μικρό Πρίγκιπα. Αυτή τη φορά, για να γράψω δεν χρειάστηκε να «βουτήξω» στη φαντασία μου «γρονθοκοπώντας» την καρδιά μου. Ηταν ο Αντώνης δίπλα μου, ο εγγονός μου, που θυμόταν και διηγούταν. Αυτά έγιναν το καλοκαίρι στο Καστρί, τον Παράδεισο που ο παππούς Αντώνης μάς χάρισε.
Ποιο είναι το μήνυμα του βιβλίου σας;
Ξεφυλλίζοντας τον χρόνο, ας ξεφυλλίσουμε τη ζωή…Ας μάθουμε τη ζωή… Κάτι μας μαθαίνουν κι οι απλοί αυτοί διάλογοι ανάμεσα σε έναν υπέροχο παππού, που ενώ μετρά πια μέρες, κρατά, όμως, διαύγεια μυαλού και ψυχικές αντοχές και στον συνονόματο εγγονό του, που δεν θέλει να πιστέψει στη μεγάλη πρώτη απώλεια της ζωής του, που πλησιάζει…
Σε ποιο είδος θα κατατάσσατε το βιβλίο σας;
Το μικρό αυτό βιβλιαράκι, που κρατάτε, είναι ένα entretien, μια ανταλλαγή σκέψεων και συναισθημάτων, μια επικοινωνία, ένα πάρε – δώσε ψυχής. «Βιβλιαράκι για μικρούς και μεγάλους».
Αν είχατε την ευκαιρία να πείτε κάτι στον «δικό σας Αντώνη», που έφυγε, τι θα ήταν αυτό;
Θα του έλεγα πόσα όμορφα πράγματα δεν ζήσαμε, γιατί ο εγωισμός πολλές φορές είναι πιο ισχυρός από την αγάπη. Σαφώς και οι δύο ήμασταν υπεύθυνοι γι’ αυτό.
Ποια πνευματική κληρονομιά θεωρείτε πως έχει αφήσει ο παππούς Αντώνης στον εγγονό του;
Εκείνο που άφησε ήταν η εργατικότητα. Ο παππούς ήταν πολύ εργατικός με ήθος, με αγάπη στο βιβλίο, διάβαζε μέχρι την τελευταία του πνοή. «Χωρίς διάβασμα δεν μπορεί να πετύχει κανείς τίποτα», αυτό του έλεγε. Είχε συνδέσει τη μελέτη με την επιτυχία. Επίσης, ο παππούς Αντώνης τού ενέπνευσε τη λατρεία για τη θάλασσα. Ο ίδιος ήταν χειμερινός κολυμβητής. Ηταν συνέχεια στη θάλασσα και μετά την ασθένειά του.
Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
«Ζωγραφίζω» τη ζωή με λέξεις όσο μπορώ καλύτερα. Ο λόγος είναι η αίσθηση της ύπαρξης. Χρειάζονται πνευματικά εφόδια, τα οποία αποκομίζουμε με διάβασμα και πίστη. Χωρίς το χέρι του Θεού δεν υπάρχει ταλέντο ούτε δημιουργία. Ο λόγος είναι ένα κακοτράχαλο χωράφι είτε πεζός, είτε ποιητικός.
Πώς θα ορίζατε την τέχνη;
Κάθε είδους τέχνη είναι μια προσευχή. Η ζωγραφική, η ποίηση είναι σαν να προσεύχεσαι στον Θεό, σαν να λες «ευχαριστώ». Βγαίνω από το «εγώ» και μπαίνω στον άλλον. Είναι σαν ένα είδος μυσταγωγίας, μια μετάνοια, να ανοίγεις την ψυχή σου στο κοινό. Δεν είναι κακό να «ανοίγεις τον εαυτό σου», δεν είναι περηφάνια ή επίδειξη, είναι ταπείνωση.
Από πού αντλείτε δύναμη;
Κοιτάζω λαίμαργα τα πάντα γύρω μου και προσπαθώ να χαίρομαι το καθετί. Επενδύω στο «μαζί» τα πάντα και ζητώ τη βοήθεια της Παναγίας. Αλλωστε γεννήθηκα Δεκαπενταύγουστο και αυτό για μένα είναι ο καλός οιωνός μου. Πιστεύω πολύ στη φιλία, περισσότερο και από τον έρωτα.
Πού κρύβεται για εσάς η ευτυχία; Τι εύχεστε για τη νέα χρονιά;
«Πάρτε τις λέξεις μου, δώστε μου το χέρι σας… Ας δώσουμε τα χέρια, στο κατώφλι της νέας χρονιάς, γιατί μόνο στο «μαζί» κάτι μπορεί ακόμα να σωθεί σ’ αυτόν τον κόσμο. «There are no passengers on spaceship Earth, we are all crew». Ναι, κανένας εδώ κάτω στη Γη δεν είναι απλά ταξιδιώτης, όλοι έχουμε μια αποστολή. «Και επί τοις δεινοίς ευέλπιδες» είχε πει ο Θουκυδίδης.
Από τη μονάδα η ολότητα, από τα πρόσωπα οι λαοί! Στο «μαζί» η ευτυχία. Ας μην ξεχνάμε, μέρες που έρχονται… «Οπου και να πέσουμε, στην παλάμη του Θεού θα πέσουμε».
Νέα συνεργασία με την Ηβη Εκδοτική…
Υπέροχος ο εκδότης μου Χρήστος Αγιώτης, με την Ηβη Εκδοτική. Δικό του το υπέροχο οπισθόφυλλο. Οι φωτογραφίες, καθώς και το εξώφυλλο είναι της συνεργάτιδός μου, Ηώς Δρεττάκη.
Πότε θα γίνει η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου σας;
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνογαλλικής Σχολής Βόλου, Σπ. Σπυρίδη και Ρ. Φεραίου. Για το βιβλίο μου θα μιλήσουν η βουλευτής Μαγνησίας Ζέττα Μακρή, ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού Ορθόδοξη Μαρτυρία Νίκος Βαραλής, η φιλόλογος Σοφία Κανταράκη και η οικονομολόγος Χριστίνα Λαμπροπούλου. Χαιρετισμό απευθύνουν η Πηνελόπη Παπαθανασίου δικηγόρος και πρόεδρος της ΧΕΝ Βόλου και η Αρτεμις Κουτσούκου πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ελληνογαλλικής Σχολής «Αγιος Ιωσήφ».
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Εχω ήδη έτοιμη ποιητική συλλογή. Τα μισά ποιήματα είναι γραμμένα στα ελληνικά και τα άλλα μισά στα γαλλικά. Πρόκειται για δουλειά, που κράτησε πάρα πολύ. Ο τίτλος της είναι «Mea Culpa» – «Ημαρτον, ζητώ συγγνώμη». Ζητώ συγγνώμη που τολμώ, που σας πλησιάζω, που δεν έχω κάνει σωστά όσα θα μπορούσα να έχω κάνει, που δεν προνόησα για κάποια. Αισθάνομαι μια ευθύνη, όχι τόσο για τα παιδιά μου ή τους μαθητές μου, όσο για τα εγγόνια μου, που έχω την αίσθηση ότι δεν θα ζήσουν σε εύκολα χρόνια.
Σας ευχαριστώ θερμά! Πάντα επιτυχίες!
Καλά Χριστούγεννα… Σας ευχαριστώ… Σας περιμένω…
