ΝΕΟΣ ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ
Κι άλλη βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας, παρά την όπισθεν του Υπουργείου Οικονομικών δια της συνήθους μεθόδου των φτιασιδωμάτων. Ο νέος φόρος για τα ακίνητα. Που ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος των 3,7 δισ. ευρώ. Και που ισοδυναμεί με την πληρωμή δόσεων επαναγοράς των ακινήτων από τους… ιδιοκτήτες τους, δεδομένου ότι υπολογίζεται πως σε μια δεκαετία, όλοι όσοι κατέχουμε ένα ακίνητο, δίχως καμιά εξαίρεση, θα έχουμε πληρώσει για το λόγο τούτο το 25% του ΑΕΠ!
Και να ήταν μόνο αυτό; Την ίδια στιγμή καλούμαστε να πληρώσουμε κι ένα σωρό φόρους ακόμα, τόσο πολλούς και τόσο υψηλούς, που έχουμε χάσει κάθε διάθεση για μέτρημα και για υπολογισμούς. Είναι τόσο εξόφθαλμα άδικο αυτό που συμβαίνει, που συγκρίσεις του τύπου «στη Γερμανία, αν βγάζεις το χρόνο 8.000 ευρώ, πληρώνεις 20 ευρώ για φόρο, στην Ελλάδα, αν βγάζεις 8.000 ευρώ το χρόνο, πληρώνεις… 3.200!) να μην προξενούν πια καμιά εντύπωση.
Μετά το νέο φόρο για τα ακίνητα, ειλικρινά, με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να πει ότι το καπιταλιστικό σύστημα στην Ελλάδα πολεμάει την ιδιοκτησία, αρνούμενο στην πράξη το δικαίωμα να αποκομίζει κανείς προσόδους ή να αντλεί κέρδη και να τα επενδύει σε ακίνητα!!! Μα, αυτή είναι η Επανάσταση! Καταργεί την ιδιοκτησία και διανέμει τη γη και τα σπίτια σε όσους έχουν ανάγκη και θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν! θα αναφωνούσε κάποιος, αν δεν πρόσεχε κι άφηνε τον εαυτό του να παρασυρθεί από τέτοιες αφελείς σκέψεις. Αν πρόσεχε όμως, θα παρατηρούσε αμέσως ότι μπορεί το καπιταλιστικό σύστημα να ζητάει προσχηματικά τη διάλυση των δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων ιδιοκτητών, ταυτόχρονα όμως επιβάλλει την αναδιανομή της περιουσίας τους στα θησαυροφυλάκια των λίγων και ισχυρών επικυριάρχων της χώρας και των ντόπιων συμμάχων τους! Γιατί εκεί κατευθύνονται τα ποσά που πληρώνουν για φόρους οι Έλληνες, εκεί καταλήγουν τα κάθε λογής χαράτσια, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών που δίνουμε για να εξακολουθούμε να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το σπίτι μας, το οικόπεδο ή το χωράφι μας μας ανήκει!
Στην πραγματικότητα ο νέος φόρος για τα ακίνητα δεν κλονίζει τις αρχές πάνω στις οποίες είναι χτισμένο το σύστημα. Δεν καταργεί την ιδιοκτησία γενικά, καταργεί ειδικά την ιδιοκτησία των Ελλήνων μικροϊδιοκτητών, συγκεντρώνοντάς την στα χέρια λίγων πλουτοκρατών, ξένων κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως Ελλήνων. Σ’ αυτούς εξακολουθεί να αναγνωρίζεται το δικαίωμα να αποκομίζουν πρόσοδο από γη που δεν καλλιεργούν οι ίδιοι, από σπίτια που δεν δούλεψαν οι ίδιοι για να τα αποκτήσουν, από τόκους οι οποίοι εισπράττονται από τα κεφάλαια που προέρχονται από τη «δήμευση» των δικών μας σπιτιών, οικοπέδων, χωραφιών και την εκμετάλλευση της εργασίας μας. Είναι μια αντεπανάσταση, μια επανάσταση προς το φεουδαρχικότερον. Η ατομική ιδιοκτησία εξακολουθεί να υπάρχει και να είναι σεβαστή, υπό την προϋπόθεση ότι είναι ιδιοκτησία λίγων και ισχυρών νεοφεουδαρχών. Ο λαός περιπίπτει στην κατάσταση του νεοκολίγου, χωρίς κανένα δικαίωμα. Παρόμοια όπως στο μεσαίωνα.
