ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
Παίρνεις έναν υπερσυντηρητικό Αμερικάνο δικαστή, γνωστό εραστή της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης. Του αναθέτεις την αποστολή να λάβει μια απόφαση που να οδηγεί στη χρεοκοπία την Αργεντινή. Κι αυτός αποφασίζει πως η Αργεντινή δεν μπορεί να πληρώσει το 90% του κουρεμένου της χρέους, όπως η ίδια και η συντριπτική πλειοψηφία των δανειστών της επιθυμούν, αν δεν πληρώσει στο ακέραιο κι εκείνους τους ελαχίστους που δεν μπήκαν καθόλου στο κούρεμα. Μετά παίρνεις δυο γνωστούς ληστές κερδοσκόπους και τους βάζεις να προσφύγουν στο δικαστή, διεκδικώντας καθ’ ολοκληρίαν το κέρδος τους. Ο δικαστής καταλήγει στην προσχεδιασμένη απόφαση, ότι δηλαδή το κέρδος των τοκογλύφων είναι πάνω από τη ζωή του αργεντίνικου λαού. Ύστερα βάζεις μια ελβετική τράπεζα να ζητήσει την πτώχευση την Αργεντινής. Συγκαλείται εκτάκτως το αρμόδιο όργανο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που ακούει στο όνομα ISDA κι αποτελείται από εκπροσώπους αμερικανικών τραπεζών (Bank of Amerika, Morgan Stanley, JP Morgan Chase κ.τ.λ.) το οποίο και κηρύσσει την Αργεντινή σε χρεοκοπία, άσχετα με το γεγονός ότι η χώρα αποδεδειγμένα και θέλει και μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της!
Έτσι το κεφάλαιο επιβάλλει τη δικτατορία του στον πλανήτη. Χρησιμοποιώντας από δικαστές και χωροφύλακες, μέχρι κρατικούς θεσμούς, νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις (σαν τη δική μας), μισθοφορικά φασιστικά καθεστώτα, εθνικές ή υπερεθνικές οντότητες ως πολιτικούς ή στρατιωτικούς βραχίονες (ΗΠΑ – Γερμανία – Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ – Ισραήλ αντίστοιχα).
Είναι φανερό πως τόσο η πολιτική, όσο και η δράση του κεφαλαίου στην Αργεντινή, στην Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο δεν έχει να κάνει με καμιά ηθική αξία, κανένα ανθρώπινο δικαίωμα ή δικαίωμα των λαών. Δεν αντέχει σε κανέναν δημοκρατικό έλεγχο. Είναι πολιτική και δράση αυθαίρετης επιβολής του κέρδους των λίγων επί των καλώς εννοουμένων συμφερόντων των πολλών, πολιτική και δράση νεοταξικής εξέλιξης σε παγκόσμιο επίπεδο, που σε ορισμένες χώρες (ανάμεσά τους και η δική μας) ήδη εκδηλώνεται ανοιχτά ως εσωτερική νεοφασιστική εξέλιξη. Η πολιτική αυτή θέλει τις κυβερνήσεις υποταγμένες στο μεγάλο κεφάλαιο και τους λαούς δούλους του να το υπηρετούν. Στηρίζεται στην πολιτική, πολιτιστική, οικονομική και στρατιωτική παρέμβαση και στρέφεται ολομέτωπα ενάντια στους λαούς. Γι’ αυτό κι από την άποψη των λαών είναι αποτυχημένη. Αναμφισβήτητη απόδειξη της αποτυχίας της είναι η κοινωνία κι η χώρα μας. Το οικονομικό ξεχαρβάλωμα, το κοινωνικό χάος, η πολιτική παρακμή, η κατάλυση των δικαιωμάτων του λαού και της χώρας, η φτώχεια κι η εξαθλίωση, ο μαρασμός της δημοκρατίας είναι μόνο μερικά από τα αποτελέσματα της ολόπλευρης επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον μας.
Χώρες όπως η Αργεντινή, που παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους μη υποκύπτοντας στις αξιώσεις των κερδοσκόπων για λεηλασία των πόρων τους και εξαθλίωση του λαού τους, καταβάλλεται κάθε προσπάθεια από το διεθνές κεφάλαιο να αλυσοδεθούν οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά πίσω από τα συμφέροντα ελάχιστων κεφαλαιοκρατών. Άλλες φορές η προσπάθεια πετυχαίνει, άλλες πάλι όχι. Σε περιπτώσεις σαν της Αργεντινής όμως η ενδεχόμενη επιτυχία του κεφαλαίου δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια, γιατί ο λαός κι η πολιτική του ηγεσία αντιστέκονται, καθιστώντας τα προσδοκώμενα οφέλη των διεθνών κερδοσκόπων μικρότερα από το κόστος της επιβολής τους. Σε περιπτώσεις όπως της χώρας μας, όπου η ντόπια δωσίλογη αστική τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας που την εκφράζουν, έχοντας επιτύχει τη σχεδόν πλήρη παθητικοποίηση – αδρανοποίηση του λαού, παραδίδουν γην και ύδωρ στους εκπροσώπους της Νέας Τάξης και στο μεγάλο κεφάλαιο, οι δυσμενείς επιπτώσεις για το λαό είναι βαθύτερες και πιο μακροχρόνιες. Από αυτού πηγάζει η αντίληψη ότι αξίζει τον κόπο να αντισταθείς στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως η Αργεντινή, παρά να παραδοθείς άνευ όρων, όπως η Ελλάδα.
