Μνημειώδες έργο η διεθνής παραγωγή «The Thread» σε μουσική του διακεκριμένου Βολιώτη συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου
Στις κορυφαίες παραγωγές των τελευταίων ετών συγκαταλέγεται η διεθνής χορευτική παράσταση «The Thread», σε μουσική του διακεκριμένου Βολιώτη συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, που αποτελεί σημείο αναφοράς, και υπογραμμίζεται με αφορμή την σημερινή, παγκόσμια μέρα χορού.
Η μνημειώδης παράσταση, που παρουσιάστηκε πέρυσι στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αλλά και δωρεάν στο YouTube τις προηγούμενες μέρες, έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές για την ιδέα, την καλλιτεχνική σύλληψη και την εκπληκτική απόδοση των συντελεστών. Η παράσταση ονομάστηκε «The Thread» από τον μίτο της Αριάδνης, το νήμα που ενώνει, οδηγεί και μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχθούν. Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.
Πρόκειται για μια παραγωγή με κορυφαίους συντελεστές -τη μουσική υπογράφει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, τη χορογραφία ο Ράσσελ Μάλιφαντ, τα κοστούμια η Μαίρη Κατράντζου, τον φωτισμό ο Μάικλ Χαλς, ενώ η σύλληψη της ιδέας ανήκει στη Γεωργία Ηλιοπούλου.
Η παράσταση βασίζεται στον διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη μία, οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα φανερώνουν τη διαχρονία του ελληνικού πολιτισμού και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι, φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης, που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης, που εκπροσωπεί την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητά τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.
Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχει έντονη τη γνωστή μουσική γραφή του διεθνούς συνθέτη, ενώ πλαισιώνεται αρμονικά από εξαιρετικούς σολίστες παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.), πότε διαχωρίζοντας και πότε ενώνοντας τους δύο αυτούς κόσμους.
Αναφερόμενος στην συγκεκριμένη παράσταση, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δήλωσε: «Πάντα έδινα και δίνω την πρώτη θέση στη µνήµη. Οποιος κατορθώνει να εµβαθύνει όσο το δυνατόν περισσότερο στον χώρο που ονοµάζουµε µνήµη, τόσο δύναται να εκτοξευθεί στο µέλλον µε εντυπωσιακή συνέπεια και αποτελεσµατικότητα. Με άλλα λόγια, όσο ένας άνθρωπος ή ένας λαός γνωρίζει το παρελθόν του και την ιστορία του, τότε µπορεί να ενεργήσει πιο θετικά για το παρόν και το µέλλον».
«Θεωρώ», σηµειώνει ακόµα ο Παπαθανασίου, «τον εαυτό µου τυχερό που προέρχοµαι από έναν τόπο που µέσα από τα βάθη των αιώνων δεν στερήθηκε ποτέ πολιτιστικού και πνευµατικού πλούτου. Γνωρίζοντας όσο τίποτε άλλο τη δύναµη της µουσικής, ως θεία δύναµη που προϋπήρχε του ανθρώπου και συνδυάζοντάς τη µε µια αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση που είναι ο χορός, ήταν το βασικό ερέθισµα που µε έκανε να ασχοληθώ µε αυτό το εγχείρηµα. Τη συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων του πολιτιστικού θησαυρού του τόπου µου σήµερα. Μια ολιστική προσέγγιση της εξέλιξης του ανθρώπου».
