“Αν δεν υπάρξει σημαντικός περιορισμός της ανεργίας και ανάπτυξη της οικονομίας το ασφαλιστικό θα έχει προβλήματα”, προειδοποιεί ο κ. Δημήτριος Μπούρλος, Μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για το Ασφαλιστικό, ο οποίος διαχώρισε τη θέση του από την πρόταση που τελικά υποβλήθηκε στη βουλή.
Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ ο κ. Μπούρλος αναλύει τα επιχειρηματά του και κυρίως προασπίζεται την ακεραιότητα των συντάξεων που έχουν ήδη προχωρήσει.
Κύριε Μπούρλο τι ακριβώς προτείνει η Επιτροπή Σοφών για το Ασφαλιστικό;
Κοιτάξτε, στο πόρισμα της Επιτροπής περιέχεται καταρχήν μια αποτίμηση της σημερινής κατάστασης και από εκεί και πέρα η Επιτροπή προτείνει έναν σχεδιασμό για τη σύνταξη τη μελλοντική. Επίσης προτείνει την καθιέρωση ενιαίων κανόνων όσον αφορά τις εισφορές και τις προϋποθέσεις, αλλά και τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης και τέλος, κάνει κάποιες επισημάνσεις σε σχέση με το τι θα πρέπει οι ρυθμίσεις οι καινούργιες που θα προκύψουν, να έχουν, ώστε να μην αντίκεινται στις συνταγματικές επιταγές .
Το πόρισμα που διατυπώσατε είναι δεσμευτικό;
Το πόρισμα δεν είναι σαφώς δεσμευτικό. Το πόρισμα δείχνει κάποιες κατευθύνσεις σε σχέση με το ασφαλιστικό και τις παραμέτρους του. Από εκεί και πέρα το τι οδός θα ακολουθηθεί σε σχέση με το ασφαλιστικό στη χώρα μας είναι ζήτημα πολιτικών αποφάσεων. Είναι ζήτημα αποφάσεων της κυβέρνησης και βέβαια είναι ζήτημα νόμων που θα ψηφιστούν από τη Βουλή.
Η πρόταση που υποβάλλατε είναι ενιαία;
Όχι. Στην πρόταση υπάρχει η πλειοψηφούσα άποψη και υπάρχει και μειοψηφούσα άποψη, στην οποία ανήκω και εγώ σε σχέση με το τι πρόκειται να γίνει στο ασφαλιστικό.
Σε τι διαφοροποιείστε εσείς κύριε Μπούρλο;
Στην πλειονότητα των θεμάτων που εξέτασε η Επιτροπή πρώτο και βασικό είναι ότι εγώ είμαι αντίθετος στην αλλαγή του συστήματος. Ενός συστήματος που μοιάζει ας το πούμε έτσι σχηματικά, με το σκανδιναβικό σύστημα. Η δική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει να διατηρηθεί ο βασικός νόμος ο 3863 του 2010 που προβλέπει το σχήμα με βασική και αναλογική σύνταξη. Όμως ο νόμος θα πρέπει να βελτιωθεί, δεδομένου ότι από το 2010 μέχρι σήμερα η οικονομική κατάσταση αλλά και η κατάσταση των ταμείων, έχει διαφοροποιηθεί με αποτέλεσμα να απαιτούνται κάποιες διορθωτικές κινήσεις.
Ένα δεύτερο θέμα είναι το ζήτημα της ενοποίησης των ταμείων. Η πλειοψηφούσα άποψη στην Επιτροπή προκρίνει τη λύση του ενός ασφαλιστικού ταμείου για όλους τους ασφαλισμένους.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να γίνουν τρία ταμεία, ένα μισθωτών, ένα αυταπασχολουμένων και ο ΟΓΑ για τους αγρότες ένα τρίτο ταμείο ξεχωριστό, γιατί έχει ιδιαιτερότητες ο ΟΓΑ. Από εκεί και πέρα οι ενιαίοι κανόνες στα Ταμεία αυτά θα πρέπει να εφαρμοστούν με τέτοιο τρόπο που να τηρείται η αρχή της αναλογικότητος και της ισότητος. Να μην καταλήγουμε δηλαδή σε αδικίες.
Ένα τρίτο θέμα είναι το ζήτημα της επικουρικής σύνταξης. Η πλειονότητα των μελών της Επιτροπής προκρίνει τη λύση της ενοποίησης της κύριας και επικουρικής σύνταξης καταρχήν της διοικητικής ενοποίησης σε έναν φορέα δηλαδή.
Η δική μου η άποψη είναι ότι η επικουρική σύνταξη θα πρέπει να παραμείνει ξεχωριστή τα ασφαλιστικά ταμεία που χορηγούν επικουρικές συντάξεις. Θα πρέπει να είναι ίδιο ταμείο, ας το πούμε έτσι, ξεχωριστό ταμείο. Επίσης η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος θα πρέπει να αντικατασταθεί με ρήτρα ελεγχόμενου ελλείμματος που θα δημιουργήσει μία καλύτερη ισορροπία στην χορήγηση των επικουρικών συντάξεων.
Και ένα τελευταίο θέμα είναι το ζήτημα του ανακαθορισμού των συντάξεων των ήδη συνταξιούχων που η πλειονότητα των μελών της Επιτροπής προκρίνει ότι θα πρέπει να επανεξεταστούν και να επαναυπολογιστούν οι συντάξεις τηρώντας έναν ίδιο τρόπο υπολογισμού και για τους συνταξιούχους που πρόκειται να βγουν σήμερα και για αυτούς που έχουν συνταξιοδοτηθεί, στα πλαίσια της αρχής της ισότητος.
Η δική μου η άποψη είναι ότι δεν μπορούμε να ανατρέψουμε συνταξιοδοτήσεις που ήδη έχουν προχωρήσει.
Για παράδειγμα δεν μπορούμε να πούμε σε κάποιον που είναι συνταξιούχος 15 χρόνια ότι δεν ήταν σωστός ο τρόπος που υπολογίστηκε η σύνταξή του και θα πρέπει να υπολογιστεί με κάποιο καινούργιο τρόπο. Αυτά σε γενικές γραμμές.
Αυτό είναι σωστό και δίκαιο και βασίζεται στα δεδομένα που έχουμε ή που ίσχυαν μέχρι τώρα. Όμως από δω και ύστερα κατά τη δική σας γνώμη, τι θα έπρεπε να γίνει για να λυθεί το ασφαλιστικό;
Για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που εμφανίζει, όπως σας είπα, θεωρώ ότι κατ’ αρχήν θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος 3863 του 2010 με τις αναγκαίες παρεμβάσεις και βελτιώσεις. Όπως για παράδειγμα θα πρέπει να επιταχυνθεί ο χρόνος τον οποίο ολοκληρώνεται η εφαρμογή του. Είναι πολύ μακρύς ο χρόνος που προβλέπεται – με ότι ισχύει μέχρι σήμερα – να εφαρμοστεί.
Θα πρέπει όμως πέραν αυτού να βελτιωθούν οι συντελεστές αναπλήρωσης σε αυτούς που έχουν πολλά χρόνια ασφάλισης γιατί αυτό θα δημιουργήσει και ένα κίνητρο για περαιτέρω ασφάλιση, κάτι που δεν υπάρχει σήμερα και πολύ φοβούμαι ότι δεν θα υπάρχει εάν προχωρήσουμε σε λύσεις ας το πούμε, ισοπέδωσης των συντάξεων αυτών που θα έχουν μακρύ χρόνο ασφάλισης και έχουν καταβάλει υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, με εκείνων που έχουν μικρότερο χρόνο ασφάλισης.
Πιό συγκεκριμένα, αυτή τη στιγμή διαχειρίζεστε υπό το καθεστώς του επείγοντος μια κατάσταση η οποία έχει έρθει ήδη σε αδιέξοδο. Ταυτόχρονα, αναζητάτε λύσεις για τους ανθρώπους που αδικούνται τους οποίους και υπερασπίζεστε. Μακροπρόθεσμα όμως, πως θα βλέπατε ότι θα πρέπει να διαμορφωθεί η κατάσταση, ώστε το ασφαλιστικό να έχει μια καλύτερη εικόνα στις επόμενες γενιές;
Αυτό είναι ζητούμενο το οποίο λέτε και πρέπει να προσβλέπουμε προς αυτό. Δηλαδή πρέπει να χτίζουμε ένα ασφαλιστικό το οποίο θα δίνει ελπίδα και στις νέες γενιές. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση αυτό θα λειτουργήσει εις βάρος του συστήματος. Για να έχουμε ορθότερο ασφαλιστικό το θέμα δεν είναι μόνο να οργανώσουμε σωστά τη σύνταξη.
Πρέπει να οργανωθεί σωστά και το σύστημα ασφάλισης και το σύστημα ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και να υπάρξει σημαντικός περιορισμός της εισφοροδιαφυγής και βεβαίως να περιοριστεί η μαύρη, παράνομη, εργασία.
Όμως σε κάθε περίπτωση αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς ότι μέθοδο και ότι τρόπο αν βρούμε, είτε να υπολογίζουμε τις εισπράξεις, είτε να εισπράττουμε τις εισφορές, αν δεν υπάρξει σημαντικός περιορισμός της ανεργίας και ανάπτυξη της οικονομίας το ασφαλιστικό θα έχει προβλήματα. Δηλαδή δεν μπορεί το ασφαλιστικό από μόνο του να δώσει λύσεις χωρίς η πολιτεία να βοηθήσει σε αυτό.
ΑΠΕ
