Αντιμέτωπο με μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ιστορίας του θα βρεθεί το επόμενο διάστημα το Εργατικό Κέντρο του Βόλου που εδώ και δύο μέρες έχει νέα διοίκηση. Μετά την πρόσφατη εκλογική διαδικασία και την ανάδειξη συμβούλων από τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις, το Εργατικό Κέντρο καλείται να χαράξει την περαιτέρω δράση του σε ένα περιβάλλον, τουλάχιστον εχθρικό για τις εργασιακές σχέσεις.
Τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και η απόλυτη συμμόρφωση των τριών τελευταίων κυβερνήσεων με τις επιταγές και τις ορέξεις της Τρόικας, οδήγησαν στην απώλεια εργασιακών κατακτήσεων 10ετιών και στην ανατροπή δεδομένων που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αυτονόητα. Την ίδια στιγμή οι στρατιές των ανέργων αυξάνονται και πληθύνονται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς, βυθίζοντας στην απόγνωση και τη απελπισία χιλιάδες οικογένειες.
Τα κοινωνικά προβλήματα είναι εκρηκτικά και τα αδιέξοδα πολλών συνανθρώπων μας μοιάζουν αξεπέραστα.
Σε αυτό το περιβάλλον, το Εργατικό Κέντρο του Βόλου πρέπει να συντονίσει τη δράση του και το πιο σημαντικό, πρέπει να πείσει τους εργαζόμενους να το ακολουθήσουν στη δύσκολη πορεία των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που έρχεται στους επόμενους μήνες. Μέχρι τώρα οι εξετάσεις του κρίνονται τουλάχιστον μη επιτυχείς. Σε απεργιακές κινητοποιήσεις του πρόσφατου παρελθόντος, η συμμετοχή ήταν αποκαρδιωτική και σε αρκετές περιπτώσεις οι εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου ντρέπονταν ακόμη και να αναφερθούν σε ποσοστά.
Τα τελευταία δύο χρόνια που η Μνημονιακή λαίλαπα παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της, ο ρόλος του ήταν καθοριστικής σημασίας στη διοργάνωση συλλαλητηρίων, γενικών απεργιών, συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών με τη συμμετοχή του κόσμου να είναι μεν μαζική αλλά σε καμία περίπτωση η απαιτούμενη από τις περιστάσεις. Το ίδιο χρονικό διάστημα αναπτύχθηκαν κινήματα που λειτούργησαν σε παράλληλο επίπεδο με το Εργατικό Κέντρο, προσελκύοντας αρκετά μεγάλο αριθμό εργαζομένων, ανέργων και νέων – κυρίως – ανθρώπων.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι την τελευταία 15ετία τουλάχιστον, υφίσταται το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο που από την πρώτη στιγμή διαχώρισε τη θέση του και παρά το γεγονός ότι μετέχουν οι εκπρόσωποί του στις εκάστοτε διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, η δράση του σε απεργίες και συγκεντρώσεις είναι όχι μόνο ξεχωριστή αλλά και απέναντι στην αντίστοιχη των άλλων παρατάξεων της διοίκησης του κορυφαίου συνδικαλιστικού φορέα της περιοχής.
Τα δεδομένα λοιπόν είναι συγκεκριμένα και ξεκάθαρα για τη νέα διοίκηση που είναι αναμενόμενη σε ποσοστό 30%, σε σχέση με την απελθούσα. Τα επτά από τα εικοσιένα μέλη της είναι νέα πρόσωπα, με τους συμβούλους του ΠΑΜΕ που διπλασίασε της δυνάμεις του, να αποτελούν την πλειοψηφία των «πρωτάρηδων».
Ιδού λοιπόν η μεγάλη πρόκληση για το καινούργιο συμβούλιο που καλείται να παραμερίσει μικροκομματικές διάφορες και ιδεολογικές αγκυλώσεις και να χαράξει έναν ενωτικό δρόμο για τους απελπισμένους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρά εύκολο είναι καθώς ακόμη και μία μόλις ημέρα μετά τις εκλογές, κάποιοι εμφανίζονται ενωτικοί και κάποιοι συνεχίζουν να θέτουν τα γνωστά διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος. Είναι στο χέρι τους να συζητήσουν όλοι μαζί και να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο συνεργασίας.
Και αν δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να το αναζητήσουν, διαφορετικά οι σχεδιαζόμενες απεργιακές τους κινητοποιήσεις θα θυμίζουν περισσότερο οικογενειακές συγκεντρώσεις!
