Τις έννοιες του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης προάγουν οι μαθητές των τριών γυμνασίων που λειτουργούν στα σωφρονιστικά ιδρύματα ανηλίκων και νέων Μαγνησίας, μέσω του πρωτότυπου επιτραπέζιου που δημιούργησαν σε συνεργασία με τους καθηγητές τους. «Ο καλός εθελοντής» είναι το επιτραπέζιο παιχνίδι που δημιουργήθηκε είναι απότοκο του πολιτιστικού-διασχολικού προγράμματος «Νοιάζομαι και Δρω» που υλοποιείται στην περιοχή της Θεσσαλίας, δίνοντας στους συμμετέχοντες ουσιαστικά κίνητρα ευαισθητοποίησης και ισότιμης συμμετοχής στο πεδίο της προσφοράς. Οι μαθητές των σχολείων που λειτουργούν στις φυλακές, έγιναν πρεσβευτές του εθελοντισμού, προσφέροντας ένα δώρο ουσιαστικής σημασίας σε άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Στη διάρκεια εφαρμογής του προγράμματος «Νοιάζομαι και Δρω» στο Παράρτημα 6ου Γυμνασίου, το οποίο λειτουργεί στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου, το Παράρτημα 7ου Γυμνασίου στο Ιδρυμα Αγωγής Ανηλίκων Αρρένων Βόλου και το Παράρτημα του Γυμνασίου Αγχιάλου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κασσαβέτειας και λόγω των περιορισμένων εξωσχολικών δραστηριοτήτων, για ευνόητους λόγους, η συντονίστρια του συγκεκριμένου προγράμματος, για την περιοχή μας, Στέλλα Δημητρακοπούλου, πρότεινε την κατασκευή ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού.
Διδάσκοντες και μαθητές αγκάλιασαν αμέσως με ενθουσιασμό τη συγκεκριμένη ιδέα, την οποία ανέλαβε να υλοποιήσει ο συντονιστής των τριών ιδρυμάτων κράτησης Ιωάννης Φόβος, οργανώνοντας το σχεδιασμό, τη σύνθεση, την ηλεκτρονική επεξεργασία έως και την εκτύπωσή του επιτραπέζιου με τη βοήθεια βεβαίως όλων των εμπλεκόμενων εκπαιδευτικών και μαθητών στο πρόγραμμα.
Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν η δημιουργία του συγκεκριμένου παιχνιδιού, σκοπός του οποίου είναι να γνωρίσουν τα παιδιά τις έννοιες του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας, του ακτιβισμού και της ενεργούς δράσης μέσα από ένα παιγνιώδη τρόπο.
Ολοι οι συμμετέχοντες, μαθητές και καθηγητές, εργάστηκαν με κέφι και χαρά, προκειμένου να δημιουργηθεί το παιχνίδι που ονομάστηκε «Ο καλός εθελοντής», το οποίο ενισχύει τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη μέσα από μια σειρά ερωτήσεων, που προάγουν τη γνώση, με ευχάριστο και βιωματικό τρόπο.
Το σύνολο των ερωτήσεων των καρτών, καθώς και το εικονογραφημένο υλικό και λογότυπα, ελήφθησαν από το εκπαιδευτικό υλικό του «Νοιάζομαι και Δρω», από το ψηφιακό υλικό που είναι αναρτημένο στον ομώνυμο ιστότοπο και στην πλατφόρμα. To παιχνίδι που έχει ερωτήσεις και απαντήσεις, βασίζεται στη φιλοσοφία του εκπαιδευτικού παιχνιδιού όπου νικητής είναι αυτός που θα έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς, αλλά όλοι είναι νικητές τελικά, γιατί θα λάβουν γνώσεις με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο.
Η εμπειρία ήταν καταπληκτική, καθώς οι μαθητές των τριών ιδρυμάτων και αυτοί του 1ου Γυμνασίου Βόλου, που συμμετείχαν εθελοντικά στην παρουσίαση του «Νοιάζομαι και Δρω» στο πλαίσιο του φεστιβάλ παιδικού και εφηβικού βιβλίου στο Βόλο, εξωτερίκευσαν την καταπιεσμένη παιδικότητά τους έπαιξαν ομαδικά, ανταγωνιστικά, ενημερώθηκαν με τον πιο ωραίο τρόπο και βοήθησαν αποτελεσματικά με τις παρατηρήσεις τους για να βγει το παιχνίδι.
Συλλογική προσπάθεια
Το επιτραπέζιο που δημιούργησαν τα παιδιά που φοιτούν στα σχολεία των φυλακών, είναι καρπός συνεργασίας μεταξύ των μελών μιας ομάδας που απαρτίζεται από τους: Στέλλα Δημητρακοπούλου, μαθηματικό, συντονίστρια του προγράμματος «Νοιάζομαι και δρω Θεσσαλίας» και τους καθηγητές Ι. Φόβο, Β. Ζησοπούλου, Κ. Χαλούλη, από το Παράρτημα 7ου Γυμνασίου ΙΑΑΑΣΕ Βόλου, Α. Χατζηπλή, Κ. Τάσσιου, Σ. Φράγγου από το Παράρτημα 6ου Γυμνασίου ΕΚΚΝ Βόλου και τους Ν. Ρούσση, Γ. Μιχαλόπουλο, από το Παράρτημα Γυμνασίου Ν. Αγχιάλου του ΕΑΚΚΝ Κασσαβέτειας.
Τα μέλη της παραπάνω ομάδας ένωσαν από την πρώτη στιγμή τις δυνάμεις τους, λαμβάνοντας υπόψη ότι το προφίλ των μαθητών των σχολείων που λειτουργούν στα σωφρονιστικά ιδρύματα ανηλίκων και νέων Μαγνησίας, διαφέρει από εκείνο των μαθητών ενός συνηθισμένου σχολείου.
Οπως εξηγούν τα μέλη της παραπάνω εκπαιδευτικής ομάδας, «αρκετές φορές το οικογενειακό περιβάλλον είναι ασταθές και πολλά παιδιά εγκαταλείπουν την οικογενειακή εστία νωρίς, ενώ αναζητούν την τύχη τους σε άλλες χώρες. Ζουν με ευκαιριακούς φίλους ή ακόμη και άστεγοι, στερούμενοι της εκπαίδευσης, ενώ ορισμένοι πηγαίνουν για πρώτη φορά σε σχολείο μέσα στη φυλακή. Οι μαθητές πλέον έχουν ως κατοικία τους ένα θάλαμο φυλακής. Δεν υπάρχει η οικογενειακή στήριξη και οι συγκρατούμενοι συνήθως είναι εντελώς άγνωστοι. Αυτό τους καθιστά καχύποπτους, επιφυλακτικούς και γενικότερα δύσκολους στη συμπεριφορά, τουλάχιστον στην αρχή».
Παρότι ο καθημερινός χρόνος εκπαίδευσης εντάσσεται στο ωράριο της φυλακής, οι εκπαιδευόμενοι βιώνουν αυτόν το χρόνο ως ένα ευχάριστο διάλειμμα από την ρουτίνα της φυλακής. «Τα συναισθήματά τους είναι τελείως αντίθετα απ’ αυτά των παιδιών στα «έξω» σχολεία. Τα λυπημένα βλέμματα και το στενοχωρημένο ύφος τους είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που διακρίνουμε, εμείς οι δάσκαλοι, τη στιγμή του αποχαιρετισμού» υπογραμμίζουν οι καθηγητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.
Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικό για όλους, ενώ όπως υπογραμμίζει η συντονίστρια του προγράμματος, Στέλλα Δημητρακοπούλου, «ήταν μια μοναδική εμπειρία για τα παιδιά, τους καθηγητές τους, αλλά και για εμένα ως συντονίστρια. Είναι πολύ σημαντικό να δίνεται σε αυτά τα παιδιά η δυνατότητα να δημιουργήσουν, να παράξουν κάτι δημιουργικό για τους υπόλοιπους συμμαθητές τους, τα άλλα δημόσια σχολεία, τους υπόλοιπους εθελοντές. Το συγκεκριμένο επιτραπέζιο είναι μια προσφορά και μια κληρονομιά για τους μαθητές του δικτύου και για τα επόμενα χρόνια. Ενα παιχνίδι που εισάγει τα παιδιά στις έννοιες του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης, με παιγνιώδη τρόπο και βγαίνουν πολλαπλά κερδισμένα όλοι. Ηταν μια εξαιρετική υλοποίηση, καταλήγει η κ. Δημητρακοπούλου, η πραγματοποίηση αυτής της δράσης».
«ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ»
Τι λένε τα παιδιά που συμμετείχαν
Συγκλονιστική ήταν η εμπειρία που βίωσαν οι μαθητές των φυλακών, οι οποίοι εξέφρασαν τα συναισθήματά τους με έκδηλο ενθουσιασμό.
«Μέσω του παιχνιδιού τα παιδιά μπορούν να μάθουν έννοιες όπως ο εθελοντισμός, η φιλανθρωπία κλπ. Με έναν διασκεδαστικό τρόπο» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά μαθητής σχολείου των φυλακών, ενώ συμμαθητής του προσθέτει «το παιχνίδι αυτό μας έκανε να γελάσουμε να μάθουμε και κάτι παραπάνω για την φιλανθρωπία για τον εθελοντισμό και για την αλληλεγγύη και να μάθουμε να παίζουμε ομαδικά».
«Εχει γέλιο, ανταγωνισμό, είναι ένα ωραίο μοναδικό και ομαδικό παιχνίδι. Εμαθα πως και αν χάσω καλό είναι ότι νικήσαμε όλοι. Μετράει ότι μάθαμε τι είναι εθελοντισμός», αναφέρει από την πλευρά του ένα ακόμη νεαρό μέλος της δημιουργικής ομάδας, με τους υπόλοιπους μαθητές των φυλακών να προσθέτουν ότι : «Ο βαθμός δυσκολίας είναι πολύ μικρός, αλλά κάποιες ερωτήσεις φαίνονται δύσκολες μόνο και μόνο επειδή σου είναι άγνωστες ή και αλλόκοτες. Οι απαντήσεις όμως θέλουν σκέψη και λογική».
Επιστέγασμα της παραπάνω προσπάθειας είναι η άποψη που διατυπώνει ένα ακόμη παιδί, μαθητής στο σχολείο της φυλακής, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά : «Μου άρεσε πολύ. Κάποιοι θα το βρουν βαρετό, χαζό και για μικρά παιδιά. Τα μικρά παιδιά, όμως, είναι αυτά που κάποιες φορές αναδεικνύονται πιο έξυπνα και πιο λογικά από τους μεγάλους. Ο Εθελοντισμός, η Αλληλεγγύη και η Φιλανθρωπία πρέπει να είναι και να γίνει τρόπος ζωής, μέσα από απλά πράγματα, όπως ένα βιβλίο, ένα επιτραπέζιο, ή και μια ζωγραφιά. Ηταν εξαιρετικά υπέροχο».
