Επιστολή ευγνωμοσύνης πρώην φυλακισμένου στον «Εσταυρωμένο»
«Εχασα την οικογένειά μου, τη δουλειά μου, την αξιοπρέπειά μου, την αυτοπεποίθησή μου, έχασα σχεδόν τα πάντα, εκτός από ένα, την πίστη μου και την αγάπη μου για αυτό το μοναδικό δώρο που μου χάρισε ο Θεός, τη ζωή».
Τα παραπάνω υπογραμμίζει στη συγκλονιστική επιστολή ευγνωμοσύνης, που απευθύνει στον πρόεδρο του συλλόγου συμπαραστάσεως κρατουμένων «Εσταυρωμένος», π. Θεόδωρο Μπατάκα, πρώην κρατούμενος, που υπογράφει με τα αρχικά Γ.Π.
Στην επιστολή που κοινοποίησε ο «Εσταυρωμένος» στην ιστοσελίδα του, ο πρώην κρατούμενος διανύει, όπως αναφέρει, τον έκτο μήνα μετά την αποφυλάκισή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβετείας και «νιώθω μεγάλη ανάγκη να σας γράψω κάποιες σκέψεις μου», υπογραμμίζει.
«Τα λάθη, οι παραλείψεις, οι λάθος επιλογές κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων, οι ατυχείς συγκυρίες και πολλά άλλα, με έφεραν αντιμέτωπο με τη Δικαιοσύνη, η όποια αποφάσισε τον εγκλεισμό μου επί 21 μήνες στη φυλακή. Και, ευθύς εξ αρχής, σπεύδω να διευκρινίσω πως δεν θα διεκδικήσω, για κανέναν λόγο, το «δικαίωμα» του να ισχυριστώ το «άδικο» αυτής της απόφασης. Αντίθετα, θα δηλώσω ευθαρσώς και με ειλικρίνεια πως από νομικής πλευράς αυτή η απόφαση υπήρξε απολύτως δίκαια» αναφέρει ο πρώην κρατούμενος.
Παραθέτοντας τις σκέψεις του, αναφέρει ότι «η φυλάκισή μου, μου άλλαξε τελείως τη ζωή μου και προσωπικά και κοινωνικά και επαγγελματικά. Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω σαν τραγωδία, αφού εξαιτίας της ουσιαστικά η ζωή μου ανετράπη συνολικά και απέκτησε πλέον άλλο χαρακτήρα και διαστάσεις. Ακόμη και σήμερα δεν είμαι σε θέση να αποτιμήσω το μέγεθος της καταστροφής και δεν γνωρίζω αν και στο μέλλον θα μπορέσω να το κάνω. Εχασα την οικογένειά μου, τη δουλειά μου, την αξιοπρέπειά μου, την αυτοπεποίθησή μου, έχασα σχεδόν τα πάντα, εκτός από ένα, την πίστη μου και την αγάπη μου για αυτό το μοναδικό δώρο που μου χάρισε ο Θεός, τη ζωή».
Εργο ζωής στη φυλακή
Μοναδικό φως στο σκοτάδι της ζωής του, η παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον χώρο της φυλακής. «Βρέθηκα μπροστά σας και ύστερα από 21 μήνες άκουσα λέξεις αληθινές, ανθρώπινες, στοργικές, γεμάτες ζωή, χαρά και ελπίδα. Δεν πρόλαβα καν να ζητήσω βοήθεια και άρχισα να έχω όλα όσα χρειαζόμουν για να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου, φαγητό, ρούχα, ανθρώπους, ακόμη και στέγη κι ό,τι άλλο ήταν αναγκαίο για να πορευτώ με αξιοπρέπεια και να αρχίσω να ελπίζω πως τίποτε δεν τελείωσε και πως η ζωή μου έχει συνέχεια και ελπίδα», ομολογεί με ευγνωμοσύνη ο συντάκτης της επιστολής.
Ο πρώην κρατούμενος περιγράφει συγκλονισμένος το «τεράστιο και περίπλοκο έργο του οποίου το βάρος κουβαλάτε στους ώμους σας ακούραστα, με υπομονή, με επιμονή, με χαμόγελο, με χαρά και με αισιοδοξία για τη συνέχεια», απευθυνόμενος στον π. Θεόδωρο.
Κλείνοντας τη μακροσκελή, γεμάτη έντονα συναισθήματα επιστολή του, ο Γ.Π. απευθύνεται στον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και υπογραμμίζει μεταξύ άλλων: «Είστε τυχερός που στους κόλπους αυτής της Εκκλησίας της οποίας ηγείσθε έχετε ανθρώπους σαν τον πατέρα Θεόδωρο, σαν τον πατέρα Στέφανο, σαν τον πατέρα Χρήστο από τον Αλμυρό, σαν τον πατέρα Γεώργιο από τα Τρίκαλα, σαν τον πατέρα Γερβάσιο από τη Θεσσαλονίκη και σαν πολλούς, ίσως, άλλους πατέρες, των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζω και δεν έτυχε να συναντήσω σε αυτήν μου την προσπάθεια να ξαναμπώ στη ζωή, μα που όλοι τους υπηρετούν με αυτόν τον υπέροχο χριστιανικό και ανθρώπινο τρόπο όλους εμάς που έτυχε να τους γνωρίσουμε και να δεχτούμε την αγάπη τους, τη στοργή τους και την πολύτιμη βοήθειά τους σε μια τόσο δύσκολη καμπή της ζωής μας».
