Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι μόνον η συνοπτική εξιστόρηση του Θείου Πάθους. Είναι παράλληλα και η αυθεντική περίληψη της ποιότητας του ανθρώπινου βίου. Αντιπροσωπευτικό απάνθισμα συμπεριφοράς και χαρακτήρων στη δημόσια και ιδιωτική ζωή…
… Από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαψε η ζωή μας να είναι γεμάτη από Ιούδες που προδίδουν και από Θωμάδες που δυσπιστούν. Από Σίμωνες που αίρουν τον σταυρό και από Πιλάτους που νίπτουν τας χείρας των. Από Μάρθες και Μαρίες που τυρβάζουν περί άλλων και από Καϊάφες που κρίνουν διατεταγμένα σε δεύτερο βαθμό και από Βαραββάδες που αθωώνονται. Από Φαρισαίους υποκριτές και από γυναίκες εν πολλαίς αμαρτίαις. Μια εναλλαγή δηλαδή του «Ωσαννά» και του «Σταύρωσον», του ενταφιασμού και της Ανάστασης, του Γολγοθά και του θριάμβου…
Υπάρχει όμως και η πολιτική διαλεκτική του Ιησού που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον στις μέρες μας. Η τέχνη και η ευστροφία στις απαντήσεις, στα ερωτήματα – παγίδες των διωκτών του. Ερωτήματα που στόχευαν είτε απέναντι στην κυριαρχία του ρωμαϊκού κράτους είτε απέναντι στο μωσαϊκό νόμο. Οι απαντήσεις του παραμένουν μέχρι και σήμερα πρότυπα ακρίβειας, εντιμότητας, ετοιμότητας και… πολιτικής σωφροσύνης. Λένε ότι όταν δύο άνθρωποι αλλάζουν σφαίρες, ο ένας μπορεί να πέσει νεκρός. Όταν δύο άνθρωποι αλλάζουν λόγους, τότε μπορούν να μείνουν αθάνατοι. Αυτή είναι η αξία του πολιτικού διαλόγου, τόσο σπάνια στις μέρες του σύγχρονου πολιτικού μανιχαϊσμού και τυχοδιωκτισμού.
Ο… πολιτικός Ιησούς Χριστός
