Οχι μόνο κάνουν ότι δεν τους αφορούσαν και δεν τους αφορούν οι μπηχτές του Παπανδρέου για «πιέσεις εκδοτικών συμφερόντων να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ», αλλά από την επομένη της ανάδειξής του ως προέδρου του κόμματος με λαϊκή πλέον εντολή και επιλογή από ένα ευρύ εκλογικό σώμα που εκπροσωπεί γνήσια την κοινωνία, άρχισαν να του δίνουν και συμβουλές για το πώς θα κινηθεί και ποιές προτεραιότητες πρέπει να θέσει.
Να είναι άραγε τυχαίο ότι όλες, μα όλες, οι συμβουλές που του δίνουν σχετικά με τα επόμενα βήματά του, έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με την εσωκομματική διαχείριση της εκλογικής του νίκης; Με θέματα που αφορούν μόνο στα οργανωτικά και στις διαδικασίες;
Φυσικά και είναι σημαντικό αυτή η πρωτόγνωρη διαδικασία, για τα ελληνικά κόμματα, και το δημοκρατικό άνοιγμα που επιτυχώς επιχειρήθηκε, να μετουσιωθούν και σε πολιτική πρακτική σε ό,τι αφορά στα του κόμματος. Τόσο για την εκλογή των υπολοίπων οργάνων του ΠΑΣΟΚ, όσο και για τον τρόπο που θα αποσαφηνισθούν οι θέσεις και η κομματική «γραμμή» για τα επίκαιρα και ζωτικά ζητήματα που βρίσκονται κάθε φορά στην επικαιρότητα ή για εκείνα που το ΠΑΣΟΚ θα επιχειρήσει τις δικές του τομές.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι αξιοποιηθεί αυτή η κοινωνική ενεργοποίηση που εκδηλώθηκε στις 11 Νοεμβρίου, για την επανασύνδεση του ΠΑΣΟΚ με την ίδια την κοινωνία. Το πρωτεύον δεν είναι οι ρόλοι που θα έχουν οι «βαρόνοι» ή ο Βενιζέλος, αλλά ο ρόλος που θα παίζει η κοινωνία στη φυσιογνωμία του κόμματος. Το κυρίαρχο δεν είναι το ύφος της αντιπολιτευτικής πολιτικής, αλλά η ανάδειξη του ύφους της μελλοντικής κυβερνητικής πολιτικής.
Οι καταγγελλόμενοι έγιναν και συμβουλάτορες
