Εκπληκτοι, υποτίθεται, άκουγαν οι βουλευτές την απαρίθμηση των ευρημάτων της έρευνας που έκανε η Βουλή και σύμφωνα με την οποία στην πλειοψηφία τους οι Ελληνες είμαστε φοβικοί απέναντι στους μετανάστες. Απέναντι στους ξένους, όπως χαρακτηρίζονται από τους περισσότερους.
Ισως δήλωναν έκπληκτοι, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να ομολογήσουν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που προκύπτουν τέτοια συμπεράσματα από σχετικές έρευνες, αντίθετα το σχετικό ποσοστό μεγαλώνει συνεχώς, αλλά παρά ταύτα παραμένει αμείωτη και η δική τους συμμετοχή στη διαμόρφωση τέτοιου κλίματος.
Δεν διαμορφώνονται τυχαία και χωρίς λόγο τέτοιες κοινωνικές στάσεις. Οταν καθημερινά στο πολιτικό επίπεδο κυριαρχεί η συντηρητική στάση και άποψη που προτάσσει σε όλα τον όρο μίας «εθνικής επιτυχίας» ακόμη και όταν είναι σαφής η υποχωρητικότητα, η κοινωνία διαμορφώνει πρότυπα.
Οταν η ακρίβεια αποδίδεται επιμόνως στους «εξωγενείς παράγοντες», όπως το πετρέλαιο τώρα, το ακριβό συνάλλαγμα παλιότερα ή οι ακριβές εισαγωγές μονίμως, χωρίς να θίγεται ο πυρήνας της εγχώριας οικονομικής πολιτικής που ενθαρρύνει την κερδοσκοπία και την ακρίβεια, το «ξένο», σε ό,τι και αν αναφέρεται ο όρος, θεωρείται εχθρικό. Παράλληλα, όταν οι «ξένοι» εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για την ανεργία, τους συμπιεσμένους μισθούς, τις συνθήκες δουλειάς ή όταν η άνοδος της παραβατικότητας αντί για κοινωνικό πρόβλημα παρουσιάζεται ως έργο των «αλλοδαπών», σύμφωνα με τις συνήθεις καταγραφές των αστυνομικών δελτίων, τότε έρχεται γρήγορα η στιγμή που η κοινωνία στέκεται εχθρικά στο ο,τιδήποτε «ξένο».
Δεν είμαστε φοβικοί. Αναπαραγωγείς και καταναλωτές στερεότυπων είμαστε. Με ελλιπή παιδεία που μας καταδικάζει σε αναπηρία πνεύματος.
Δεν είμαστε φοβικοί, απλώς παιδεία δεν έχουμε
