Ποτέ το συντηρητικό κόμμα δεν είχε ξαναδεί έτσι τον πρωθυπουργό. Κάθε ίχνος ανησυχίας είχε εξαφανιστεί από το πρόσωπό του, γελούσε ολόκληρος και τα μάτια του έλαμπαν, όπως συνήθως γίνεται όταν προκύπτει ξαφνικά μία μεγάλη ευτυχία. Πήρε σιωπηλά το κόμμα από το χέρι, το οδήγησε στο γραφείο του, το φίλησε σταυρωτά και είπε:
«Ευτυχισμένη παράταξη, τρισευτυχισμένο κόμμα! Ευτυχισμένος αρχηγός! Ω κόμμα μου, διαλυθήκαν μέσα μου όλες οι λύπες κι όλες οι στενοχώριες! Μάθε ότι το σοσιαλιστικό κόμμα, γνωστό και ως Σο.Κο., δεν είναι με κανέναν τρόπο εχθρικό κόμμα, αλλά ακόμα καλύτερα, κατάγεται από την ίδια μήτρα που καταγόμαστε κι εμείς κι είχε την τύχη να εξαγνίσει τη φύση του σύμφωνα με τα διδάγματα της αγοράς. Όταν η αποφορά των σκανδάλων θα αρχίσει να γίνεται αβάσταχτη, θα ανάψει στην καρδιά του η φλόγα τού πιο βαθιού έρωτα για σένα. Η κρισιμότητα των καταστάσεων θα κάνει το υπέροχο Σο.Κο. να σου χαρίσει την αγάπη του, όταν καταλάβει ότι το καθένα σας μονάχο δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Έχεις λοιπόν τώρα την ευκαιρία, μακριά από τ’ αδιάκριτα μάτια του κόσμου, να του χαρίσεις αυτό το δαχτυλίδι και να ’σαι από τούτη τη στιγμή αμετάκλητα αρραβωνιασμένο μαζί του».
«Πώς;» αναφώνησε το συντηρητικό κόμμα γεμάτο φρίκη. «Πρέπει δηλαδή να παντρευτώ αυτό το απαίσιο κόμμα; Δεν είμαι λογοδοσμένο με τον νεοφιλελευθερισμό; Όχι, ποτέ δε θα δεχτώ για ταίρι την αποκρουστική αυτή παράταξη!».
«Τότε» συνέχισε ο πρωθυπουργός με πίκρα «βλέπω με μεγάλη μου λύπη πόσο λίγο η ουράνια τέχνη της διακυβέρνησης έχει αγγίξει τις φτωχές, χονδροειδείς αισθήσεις σου. Ίσως να αποκαλείς άσχημο, φριχτό, το ευγενικό κόμμα Σο.Κο. γιατί κυβέρνησε πολλά χρόνια και έχει βουτηχτεί μέχρι το λαιμό μέσα στη βρωμιά. Αλλά, αγαπητό μου κόμμα, πόσο πολύ σφάλλεις! Όσο μεγαλύτερη είναι η βρωμιά που το καλύπτει, τόσο μεγαλύτερες είναι οι αρετές του κι οι πράξεις του υπέρ της μάνας που σας γέννησε και εξακολουθεί να σας τρέφει και τα δυο. Αν θα μπορούσες να δεις ότι αυτή η βρωμιά είναι η ζωοποιός σας δύναμη και οι ιδέες και όλα τ’ άλλα σάς δοθήκαν για να εξαπατηθεί ο όχλος, τότε θα έφτανες στον ύψιστο βαθμό πολιτικής ωρίμανσης.
»Από πού προέρχονται όλες οι λύπες κι οι στενοχώριες, όλες οι διαφωνίες, κοντολογίς όλες οι αιτίες καταστροφής των κομμάτων; Μήπως από το ότι δεν έχουν την εξουσία; Ω, πόση γαλήνη, πόσο ευτυχία θα βασίλευαν στους δύο μας οίκους, εάν μαζί αντιμετωπίζατε τις αναποδιές που φέρνει η συγκυρία! Από εδώ πηγάζει κι η ευτυχής έμπνευση να παντρευτείτε, για να δείξετε με συμβολικό τρόπο την ανώτερη φύση του συστήματος και τη δυνατότητά του να μετεξελίσσεται, να υπερπηδά τα εμπόδια και να κυβερνάει αιώνια. Έτσι, αγαπητό μου κόμμα, ας μην ξανασυζητήσουμε για απέχθεια ή για άλλες φαιδρές αντιρρήσεις τέτοιου είδους σχετικά με το ευγενικό αυτό κόμμα. Είσαι και παραμένεις μέχρι να παντρευτείτε, αρραβωνιασμένο με το Σο.Κο.!»
Αρραβωνιάσματα
