Να λέμε του στραβού το δίκιο. Και ο «στραβός» εν προκειμένω είναι ο κ. Σημίτης, τον οποίο ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι Έλληνες συμπαθήσαμε ποτέ ιδιαιτέρως. Ακόμη και άνθρωποι που τον ψήφισαν.
Άκουγα λοιπόν την Κυριακή τις δηλώσεις κορυφαίου στελέχους των Βρυξελλών, που εκτιμούσε ότι «αν η Ελλάδα δεν είχε ενταχθεί στην ευρωζώνη, σήμερα θα αναγκαζόταν να υποτιμήσει το νόμισμά της και να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Και αυτή είναι η μαύρη αλήθεια.
Είναι προφανές ότι έχει δίκιο ο κ. Αλογοσκούφης στην εμμονή του να υποστηρίζει ότι ασκήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη «δημιουργική λογιστική» με απόκρυψη του πραγματικού ελλείμματος. Αλλά είναι εξίσου προφανές ότι αν δεν είχαν γίνει αυτές οι αλχημείες, η Ελλάδα δεν θα έμπαινε στην ευρωζώνη. Και το τι θα συνέβαινε τώρα, με το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, μπορεί να το φαντασθεί ο καθένας, αν αναλογισθεί πόσο χρεωμένη είναι η πατρίδα μας –με ευθύνη βεβαίως και των κυβερνήσεων Σημίτη- και πόσο ασήμαντη είναι η παραγωγική μας ικανότητα σε σχέση με τις καταναλωτικές μας επιδόσεις.
Είμαστε, φευ, μια χώρα όπου, αν κάτι ακόμη κινείται, είναι γιατί ανθεί η… παραοικονομία. Το μαύρο χρήμα. Οι κάτοχοι του οποίου είναι αυτοί που συντηρούν τον αφύσικα μεγάλο αριθμό ξενυχτάδικων, ακριβών εστιατορίων, παραθεριστικών θερέτρων με «κουφές» τιμές, τις μάντρες πολυτελών αυτοκινήτων και όλα τα συναφή.
Κατά τα λοιπά όχι μόνον δεν υποχωρεί το «όραμα» τακτοποίησης σε μια θεσούλα στο δημόσιο, αλλά όπως έδειξε ο κυριακάτικος συνωστισμός 195.000 νέων ανθρώπων για τη δοκιμασία του ΑΣΕΠ, παραμένει κυρίαρχος. Και με την κρίση, το άγχος αποκατάστασης γίνεται ευλόγως ακόμη πιο έντονο.
Μπορεί να ήταν «κακά πράγματα» οι μεθοδεύσεις εκείνης της κυβέρνησης, αλλά στην πολιτική τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και αν δεν είχαμε μπει στην ευρωζώνη, το αποτέλεσμα θα ήταν σήμερα να αντιμετωπίζουμε χειρότερα προβλήματα από εκείνα της Ουγγαρίας, της Βουλγαρίας ή της Λιθουανίας, οι οποίες στο κάτω-κάτω με το φθηνό δυναμικό τους τράβηξαν και αρκετές επενδύσεις. Ενώ οι επενδύσεις στην Ελλάδα αφορούν κυρίως σε εξαγορά υφισταμένων επιχειρήσεων και δεν προσθέτουν ούτε εγχώριο προϊόν ούτε σοβαρή αύξηση της απασχόλησης.
Ευτυχώς που… τους γελάσαμε
