Ενα ελαφάκι για τον Κωστάκη…

Θα ήταν μια κάποια λύση για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. Να υπήρχε πράγματι ο Αη Βασίλης, να μπορούσε να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία, να έλυνε το πρόβλημα της κάθετης πτώσης της δημοφιλίας της κυβέρνησης, να απαντούσε με τον μαγικό του τρόπο στο «γόρδιο δεσμό» που έχει μπροστά του ο Κ. Καραμανλής για τους ποιους αφήνει μέσα και ποιους διώχνει από το κυβερνητικό σχήμα στον (υποτίθεται) σκληρά προετοιμαζόμενο ανασχηματισμό (δομικό ή επιφανειακό). Εστω και αν λόγω της πολυσύνθετης υφής που έχει το συγκεκριμένο πρόβλημα, δηλαδή αφ’ ενός να εμφανισθεί ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο από πλευράς υπουργών και αφ’ ετέρου να ικανοποιηθούν τα πρώτα βιολιά, αλλά και να μη δοθούν αφορμές για νέες γκρίνιες στους νεότερους, ο Αγιος της Καισάρειας να απαντούσε όπως στο γνωστό τηλεοπτικό σποτ: «Ενα ελαφάκι για τον Κωστάκη».
Από προχθές, μέρα αργίας των εφημερίδων, είχαν ανάψει τα «τέλια» με τις διαρροές από του Μαξίμου προς τους δημοσιογράφους ότι ο πρωθυπουργός δεν ασχολείται παρά με την προσθαφαίρεση ονομάτων για το νέο υπουργικό συμβούλιο.
Ο ανασχηματισμός είναι πλέον βέβαιος όχι επειδή το λένε οι επίσημοι «διαρροείς», αλλά διότι είναι το τελευταίο χαρτί που μπορεί να παίξει ο πρωθυπουργός, σε μία προσπάθεια να βελτιώσει τη χειρότερη εικόνα που παρουσίασε ποτέ δημοσκοπικά η Ν.Δ. και να αντιστρέψει το ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Παράλληλα είναι η προσωπική του ευκαιρία, μέσω των επιλογών που θα κάνει, να δείξει ότι παραμένει ο ηγέτης του κόμματος και ότι ο ίδιος θα ελέγξει τις όποιες εσωκομματικές εξελίξεις, κυρίως αν οι επόμενες εκλογές επιβεβαιώσουν αυτό που από καιρό και μονίμως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Την εκλογική του ήττα.
Κάθε ανασχηματισμός, από το παρελθόν μέχρι σήμερα, ήταν πάντα η ευκαιρία για την ανανέωση σε πρόσωπα αλλά και για τη σηματοδότηση μία αλλαγής πολιτικής, έστω και αν αυτό γινόταν μόνο για επικοινωνιακούς λόγους. Ισως όμως είναι η πρώτη φορά που ένας ανασχηματισμός μεταβάλλεται σε έναν δυσεπίλυτο γρίφο. Διότι εκτός από τα μέτωπα που θα πρέπει να κλείσει, οφείλει αυτή τη φορά να καλμάρει τις εσωκομματικές αναταράξεις. Να συμβιβάσει τις επιδιώξεις των «πρώτων ονομάτων», να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες νεότερων, να απαντήσει στο λαϊκό αίσθημα στο βαθμό που αυτό εχει εκδηλωθεί για κάποιους υπουργούς, να αποτρέψει πιθανότητες για επανεμφάνιση σκανδάλων στο μέλλον, να πείσει ότι η προσπάθεια για αλλαγή πολιτικής σε τομείς που τσίγκλισαν τον κόσμο, είναι ειλικρινής.
Αν εξαιρέσουμε τη θεωρούμενη βέβαιη απουσία από το επόμενο κυβερνητικό σχήμα των υπουργών που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο Βατοπεδίου και σε υποθέσεις που προκάλεσαν τη μεταστροφή της κοινής γνώμης, η συμπλήρωση του υπόλοιπου παζλ δεν είναι εύκολη. Είναι λογικό ο κ. Καραμανλής να θέλει πολύ να αγνοήσει τις απαιτήσεις υπουργών όπως η Ντ.Μπακογιάννη, ο Γ. Σουφλιάς, ο Γ. Αλογοσκούφης ή ο Δ. Αβραμόπουλος για το επόμενο υπουργείο τους, ώστε να εμφανισθεί απόλυτος κυρίαρχος. Ξέρει όμως ότι οι παρούσες ισορροπίες είναι λεπτές και εύθραυστες. Οπως ξέρει ότι δεν μπορεί να αγνοεί ακόμη τα αιτήματα νεότερων βουλευτών του για ανανέωση σε πρόσωπα, για να δώσει ευκαιρίες σε νέα στελέχη. Ούτε επίσης μπορεί να μη λάβει υπ’ όψιν του και τις παραινέσεις των εκπροσώπων της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», που ζητούν διαφορετική οικονομική και κοινωνική πολιτική. Το άσχημο για τον ίδιο είναι ότι δεν μπορούν να χωρέσουν όλα μαζί τα παραπάνω στο ίδιο σχήμα.
Ισως, επομένως, να μην είναι υπερβολικός ο ισχυρισμός ότι εδώ που έφθασαν τα πράγματα ο ανασχηματισμός, είτε δομικός είτε όχι, αντί να λύσει προβλήματα ίσως προσθέσει και νέα. Διότι η επόμενη μέρα, εκτός από τα όποια νέα πρόσωπα, να φέρει και νέες γκρίνιες από τους «κομμένους». Αυτοί δεν θα έχουν επόμενο ανασχηματισμό να ελπίζουν και ο Κ. Καραμανλής δεν θα έχει άλλη ευκαιρία διορθώσεων.