Είναι πολύ αργά για μένα να αλλάξω μυαλά. Να μάθω την τέχνη να γίνομαι ευχάριστος, χαϊδεύοντας αυτιά, κολακεύοντας πότε τους μεν και πότε τους δε. Οπότε, για μια ακόμη φορά θα γίνω δυσάρεστος, λέγοντας ευθέως τη γνώμη μου.
Ναι, έχουν δίκιο οι αγρότες στα βασικά αιτήματά τους. Όσα δεν κινούνται στη σφαίρα του εξωπραγματικού. Και εξωπραγματική είναι η διεκδίκηση κρατικής επιδότησης ανά καλλιέργεια. Διότι απλούστατα απαγορεύεται από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Και όποια κυβέρνηση το επιχειρήσει, θα κάνει μια πολιτική απάτη σε βάρος του συνόλου. Διότι θα ακολουθήσει μια βαρύτατη καταδίκη με δυσανάλογα πρόστιμα, τα οποία κανένας υπουργός δεν θα πληρώσει από την τσέπη του. Θα κληθούμε να τα πληρώσουμε όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι. Και οι ίδιοι οι αγρότες. Άρα θα είναι δώρο-άδωρο.
Όχι, δεν είναι δίκαιος ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να επιβάλλουν τα αιτήματα τους, όχι απλώς ταλαιπωρώντας, αλλά παραλύοντας την οικονομική ζωή όλων των υπόλοιπων Ελλήνων.
Γίνεται κατάχρηση της πρακτικής των καταλήψεων στον τόπο μας. Κι αυτό δεν είναι άσχετο από την κακή εικόνα που δίνουμε διεθνώς και το ότι κάθε άλλο παρά είμαστε τόπος προσφιλής σε όσους θα ήθελαν να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις.
Έχετε ευθύνη, κ. Πρόεδρε, για τη σημερινή κατάσταση. Διότι όταν οι δικοί σας γαλάζιοι αγροτοσυνδικαλιστές ακολουθούσαν αυτή την πρακτική το 1996, όταν έκοβαν την Ελλάδα στα δύο στη Βιοκαρπέτ, αν και προσωπικά, όπως γνωρίζω, δεν ενθαρρύνατε τις καταλήψεις, εντούτοις αφήσατε το κόμμα σας και τους πολιτευτές σας να επενδύουν στο κλίμα που δημιουργούσε εκείνη η κατάληψη. Και τώρα εισπράττετε τα επίχειρα εκείνης της «πονηρής» τακτικής.
Έχετε επίσης ευθύνη για το γεγονός ότι δεν έχει η κυβέρνησή σας ξεκαθαρίσει το μητρώο των πραγματικών αγροτών, -που είναι ένα από τα δίκαια αιτήματα του αγροτικού και συνεταιριστικού κινήματος- ώστε να μην σκορπάτε, όλες οι κυβερνήσεις, το αίμα των φορολογούμενων σε επιχειρηματίες που έχουν απλώς στην ιδιοκτησία τους και εκτάσεις γης και παριστάνουν τους αγρότες με τον ιδρώτα ακτημόνων αγροτών, κάτι που μας γυρίζει πίσω στην εποχή των κολίγων.
Ελπίζω τουλάχιστον να βρείτε τρόπο εκτόνωσης της κρίσης χωρίς να αντιγράψετε τις πρακτικές του 1996, με τα κομμένα λάστιχα και τη ζάχαρη στις μηχανές των τρακτέρ.
Δίκαια αιτήματα, άδικος τρόπος
