Για την αποτελεσματικότητα των πρόσφατων οικονομικών μέτρων διαβεβαίωσε για μία ακόμη φορά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, με την προσθήκη ότι το επιτυχημένο ταξίδι του πρωθυπουργού σε Ευρώπη και ΗΠΑ όχι μόνο βελτιώνει το κλίμα, αλλά συμβάλλει στην επιτάχυνση της ανάκαμψης με την απόκρουση των κερδοσκόπων.
Γιατί, τότε, η πραγματικότητα επιμένει να διαφωνεί με την εικόνα αισιοδοξίας; Τα επίσημα στοιχεία, οι στατιστικοί δείκτες αλλά και οι εκτιμήσεις παραγόντων που έχουν γνώση των οικονομικών στοιχείων, προς άλλη κατεύθυνση οδηγούν τον προβληματισμό και την αγωνία.
Ο πληθωρισμός και επισήμως έχει εκτιναχθεί στα ύψη, ως αποτέλεσμα της ακρίβειας που προκάλεσε η αύξηση των φόρων και ειδικά στα καύσιμα. Η οικονομία μας μπήκε σε στάδιο χειρότερης ύφεσης, με τους κλάδους που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάκαμψη να έχουν νεκρώσει. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται, διότι μεγαλώνει το ποσό των τόκων δανεισμού που πρέπει να αποπληρωθούν. Το χειρότερο είναι ότι μειώνεται πέρα από κάθε πρόβλεψη το ΑΕΠ. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας προέβλεπε μείωση 0,3% για το 2010, η αναθεώρησή του το ανέβασε στο 0,8%, η Στατιστική Υπηρεσία το υπολογίζει στο 1,5%, η Κομισιόν το ανεβάζει στο 2,5% και οι τραπεζίτες κάνουν λόγο για μείωση 3,5% αυτή τη χρονιά.
Ισως φαίνονται ανούσιοι αριθμοί όλα αυτά ή ακατανόητοι υπολογισμοί. Ας προσθέσουμε, τότε, ότι μείωση του ΑΕΠ, αν μάλιστα επιβεβαιωθούν τα αρνητικά σενάρια εκτιμήσεων που κάνουν οι τραπεζίτες ή η Κομισιόν, σημαίνει ακόμη μικρότερο εισόδημα για όλους μας. Αν υπολογίσουμε ότι εκτός του δημόσιου χρέους υπάρχει και το ιδιωτικό, με πάνω από το 50% μάλιστα των τραπεζικών χρεών να ανήκει σε νοικοκυριά (στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια κ.ά.), το ερώτημα είναι πώς θα εξυπηρετηθούν αυτά τα χρέη. Παράλληλα το παράπλευρο ερώτημα είναι πώς θα αποδώσουν τα μέτρα που πάρθηκαν, αφού ο δημόσιος κουμπαράς δεν θα βρίσκει χρήματα να το γεμίσουν. Αν αυτή η κατάσταση σημαίνει και νέα μέτρα σε λίγους μήνες, δυστυχώς στην ίδια κατεύθυνση και με την ίδια λογική, θα μας το πει σύντομα ο υπουργός των Οικονομικών.
