«Κανένας δεν είναι προφήτης στον τόπο του». Ασφαλώς δεν βρίσκομαι στη χώρα μου και δεν είμαι προφήτης. Παρά ταύτα εκείνα που είχα την έμπνευση να γράψω από δεκαετίες στον ελληνικό Τύπο και στο KULTURISSIMO πραγματοποιήθηκαν πιστά. Ετσι μου επιτρέπεται να απευθύνω αυτή την επιστολή στον Ελληνα πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου»
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Οι Έλληνες της διασποράς (των οποίων το Συνταγματικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι επίσης και εσείς παραβιάσατε) θαυμάζουν το θάρρος με το οποίο δεσμεύεστε να ανορθώσετε την κατεστραμμένη οικονομία που κληρονόμησε η χώρας μας από τις κυβερνήσεις της των τριών τελευταίων δεκαετιών, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης του κόμματός σας, του ΠΑΣΟΚ..
Η προσπάθειά σας φέρνει στη σκέψη τον μη πραγματοποιήσιμο άθλο που επεβλήθη στο μυθικό μας ήρωα Ηρακλή, να καθαρίσει τους σταύλους του Αυγεία από την κοπριά που συσσωρεύτηκε σε τριάντα χρόνια , γιατί η πολιτική ζωή και ο Δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι ένας πραγματικός όγκος κοπριάς.
Ασφαλώς δεν αγνοείτε ότι η φτωχή μας οικονομία δαπάνησε μεταξύ των ετών 2000 – 2009 το υπέρογκο ποσό των 65,3 δισεκατομμυρίων ευρώ για εξοπλισμούς (που αντιστοιχεί σε μία επιβάρυνση 5.940 € ανά κάτοικο, ενώ οι δαπάνες της Τουρκίας στον ίδιο τομέα με 6 φορές μεγαλύτερη έκταση από την Ελλάδα και με 7 φορές περισσότερο πληθυσμό πλησίασαν τα 100 δισεκατομμύρια, δηλαδή 1.430 € ανά κάτοικο). Ιδού, δύο γειτονικές χώρες και οι δύο μέλη του ΝΑΤΟ και αυτό., που υποτίθεται ότι υπεραμύνεται της ειρήνης στον κόσμο, δεν παρεμβαίνει για μία λύση της διαφοράς τους.
To oικονομικό χάος και το γεγονός ότι η πρόσφατη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό σας κ. Ερντογάν δεν κατέληξε στο υπολογισθέν αποτέλεσμα, θα μπορούσαν να σας οδηγήσουν στο να επαναδιαπραγματευθείτε την ελληνική οικονομική συμβολή στο ΝΑΤΟ και στους πολέμους του, (των οποίων ο αριθμός αυτή τη στιγμή ξεπερνά τους 25) προκειμένου να επιτύχετε την εξαίρεση της Ελλάδας από τα δυσβάσταχτα βάρη που της αναλογούν… Δηλαδή να κάνει εκείνο που δεν έκανε ο προ-προ-προκάτοχός σας πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης, ο οποίος σας κληροδότησε και την προεδρεία του κόμματός σας.
Ο κ. Σημίτης όντας πρωθυπουργός «έσπευσε» στην Ουάσιγκτον τον Απρίλιο του 1999 για τον εορτασμό της 50ης επετείου του ΝΑΤΟ. Εκεί, θαμβωμένος από τη λάμψη του Πενταγώνου, επικύρωσε πάλι, χωρίς επιφυλάξεις, την αποφασιστικότητά του να τεθεί τέρμα στις πράξεις καταπίεσης του προέδρου Μιλόσεβιτς έναντι των Αλβανών στο Κόσσοβο (;) και υιοθέτησε την ευρωπαϊκή ταυτότητα για την ασφάλεια και την άμυνα εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα ενέκρινε την μετατροπή του αμυντικού ρόλου του ΝΑΤΟ σε ρόλο επιθετικό -και από τότε παρακολουθήσαμε συρράξεις, πολέμους και καταστροφές κόλασης, παντού όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να εξασφαλίσουν κέρδος ή να ανορύξουν πετρέλαια.
Συνειδητοποιώντας την ελληνοαμερικανική «επιμιξία» σας δεν αναλύω εδώ το περιβόητο σύνθημα που εξέπεμψε ο πατέρας σας Ανδρέας,, πρωθυπουργός της εποχής εκείνης, χειροκροτούμενος και
επευφημούμενος από το λαό ο οποίος διαδήλωνε κραυγάζοντας με παλμό:
«Εξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»
αν και αυτό το σύνθημα δεν ήταν παρά μία μπλόφα απευθυνόμενη στο εκλογικό σώμα.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Αν συμφωνείτε ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από ανθρώπους αξίας, αναδύσατέ τους. Υπάρχουν χιλιάδες. Αρκεί να καθιερώσετε ένα τίμιο και ισότιμο εκλογικό σύστημα, με τη χρήση ενός μοναδικού ψηφοδελτίου που να περιλαμβάνει όλα τα Κόμματα. Απελευθερώνετε έτσι την επιλογή του λαού, ενεργοποιώντας μία αληθινή ανανέωση των πολιτικών και ακόμη αυξήστε τον αριθμό των υποψηφίων.
Αυτό θα ανακούφιζε τον Κρατικό Προϋπολογισμό που εκταμιεύει τεράστια ποσά για τη χρηματοδότηση των πολιτικών Κομμάτων, που μεταβλήθηκαν σε εμπορικές επιχειρήσεις και πωλούν Κομμάτι – κομμάτι την εξουσία..
Αυτό θα καταργούσε ακόμη τις εκλογικές λαθροθηρίες και την εξαγορά ψήφων.
Σεβασθείτε τις δηλώσεις σας σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς:
«Η αντίληψή μας για τη διακυβέρνηση είναι να προσφέρουμε στους πολίτες τα μέσα για να αντιμετωπίσουν τις καινούργιες προκλήσεις, να δείξουμε τη δουλειά μας στον τομέα της Δικαιοσύνη, τον αγώνα εναντίον των ανισοτήτων και της φτώχειας, στον τομέα της Δημοκρατίας»
Πριν μερικές εβδομάδες ο μεγάλος κινηματογραφικός παραγωγός Jean Luc Godard αρνήθηκε να πάει στο Φεστιβάλ των Κανών, όπου η τελευταία του υπερπαραγωγή «Φιλμ ο Σοσιαλισμός» είχε τους καλύτερους αποήχους, δηλώνοντας ότι:
«Οφείλουμε όλη μας την ευγνωμοσύνη στην Ελλάδα. Το οξυγόνο που μας προμήθευσε πρέπει να πληρωθεί. Φιλοσοφία, Δημοκρατία, Τραγωδία προέρχονται από την Ελλάδα. Οι Ελληνες θα μπορούσαν να απαιτήσουν πολλά δισεκατομμύρια σαν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Δε μπορώ να πάω στις Κάννες, εφόσον η Ελλάδα υποφέρει»
Αυτά δεν εμπόδισαν την Ελλάδα να κατασπαταλήσει για τη Eurovision
εκατομμύρια, όπως στο παρελθόν.
Κύριε Πρωθυπουργέ
Σας γράφω από το Λουξεμβούργο, μία χώρα υποδειγματική, που πάντα υποστήριξε τις ελληνικές θέσεις. Εδώ οι πολιτικοί είναι πολύ αξιαγάπητοι, ευκολοπρόσιτοι, σεβόμενοι τον πολίτη, συνειδητοποιούν την αποστολή τους και είναι κυρίως απλοί.
Ο πρωθυπουργός κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο υπουργός του των Οικονομικών κ. Λ. Φρίντεν, πριν λίγο καιρό γύρισαν στο Μεγάλο Δουκάτο από τη Διάσκεψη της Μαδρίτης με πούλμαν, διότι τα αεροδρόμια ήταν κλειστά εξ αιτίας του ηφαιστειακό νέφους της Ισλανδίας.
Λίγες μέρες αργότερα (στις 25/4ου) δύο υπουργοί σας, συνοδευόμενοι από 14 «συμβούλους» ( 5 ή 6 υπεύθυνα πρόσωπα θα ήταν αρκετά) προσγειώθηκαν εδώ με ένα κυβερνητικό μας αεροσκάφος (που ακινητοποιήθηκε μέχρι την αναχώρησή τους (26/4ου) για να συμμετάσχουν στο Συμβούλιο της Ε.Ε./ Γενικές Υποθέσεις=Εξωτερικές Σχέσεις και Αμυνα. Αλλά το άκρον άωτο: οκτώ λιμουζίνες ήρθαν από τις Βρυξέλλες για να τεθούν στη διάθεση 16 επιτετραμμένων Ελλήνων της αντιπροσωπείας.
Σαν να μην υπήρχαν στο Λουξεμβούργο ταξί-λιμουζίνες. Φτωχή Ελλάδα!
Μπροστά στην απελπισία μου για το δύσκολο της αποστολής σας, πρέπει να ομολογήσω ότι θα ήταν ένα θαύμα αν θα επιτυχαίνατε να διασώσετε και να διατηρήσετε ανέπαφη τη φήμη της «δυναστείας; Παπανδρέου», γιατί οι άλλες δύο δυναστείες, δηλαδή του Καραμανλή και του Μητσοτάκη, βρίσκονται ήδη στο δρόμο της εξαφάνισης και δεν θα παίξουν πια κανένα κύριο ρόλο στην πολιτική μας ζωή.
Κύριε πρωθυπουργέ, σας εύχομαι πολύ κουράγιο.
