Του Κώστα Πώποτα*
Όχι δεν θα μιλήσω για το ροκ γκρουπ που τόσο αγαπήσαμε και το υπέροχο άλμπουμ τους «stop making sense».
Θα ομιλήσουμε για τις ελληνικές «ομιλούσες κεφαλές» – με υποκοριστικούλια παρότι τα απεχθάνομαι, διότι αυτό αξίζουν. Ανοίξτε την τηλεόραση προεκλογικά όπως εγώ τώρα στο Μέγκα που βλέπω την εκπομπούλα με 8 παραθυράκια που το καθένα κλείνει μέσα ένα κεφαλάκι. Δεν τσακώνονται πιατόσο πολύ όσο στο παρελθόν. Έρχονται περιποιημένα, άλλα με γραβατούλα, άλλα χωρίς (τα περισσότερα για να λέμε την αλήθεια χωρίς), μπαίνουν στο σαλόνι μας – τα προσκαλούμε εμείς δηλαδή – και μας κάνουνε μαθήματα για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα της Ελλάδος. Κάθε κεφαλάκι και ένα διαφορετικό ποιηματάκι. Ευτυχώς δεν έχουμε διαδραστικές τηλεοράσεις να μας ρωτούν μετά τι καταλάβαμε!
Εγώ δεν τα προσκαλώ συχνά, μια με δύο φορές τη βδομάδα. Την περασμένη βδομάδαπχ κάθισα ο άφρων μπροστά στο Σκάι να δώ στις 11.40 ώρα Ελλάδος, τον Βορίδηβαριεστημένο μέχρις θανάτου, τον Λοβέρδο νυσταγμένο, τον Παπαχριστόπουλο, με νυσταγμό τω βλεφάρων, τονΚουρουπλή σε ακινησία, τον Θεοχάρηκάθιδρο σε παλιλαλλία τη Ράζουσε παροξυσμό ξύλινης γλώσσας, και τον Αναστασίου της Λα.εμπλαζέ μαχητικό (είναι ηθελημένη η σύγχιση με το ΛΑ.Ο.Σ;) – για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους – και από τότε έχω αναπτύξει αμφιβολίες για την ικανότητά μου κατανόησης.Είδα και την τηλεμαχία της Δευτέρας (παλιότερα είχαμε στην ΕΡΤ το Θέατρο της Δευτέρας, ήταν καλύτερα τότε).
Από απόσταση βέβαια ειδωμένατα πράγματα είναι κωμικά.Ευχαριστώ λοιπόν καταρχή τον Θεό που με αξίωσε να μην ζήσωεπιτόπου την προεκλογικήπερίοδο (ελπίζω εκεί στο Βόλο να μην κάνετε τέτοια πράγματα, έτσι;).Η μήπως να ευχαριστήσω σύσσωμες τις προηγούμενες ελληνικές Κυβερνήσεις και Βουλές των Ελλήνων από τις οποίες καμία δεν αξιώθηκε να υλοποιήσει την Συνταγματική επιταγή για επιστολική ψήφο των αποδήμων. Διότι όλοι αυτοί που κλαίγονται νυχθημερόν για τα παιδιά μας που φύγαν στα ξένα (Φεγγάρι μάγια μού ’κανες / και περπατώ στα ξένα) δεν θεώρησαν ότι η στοιχειωδέστερη των υποχρεώσεων απέναντι στον απόδημο είναι να του εξασφαλίσεις ότι θα μπορεί να συμμετέχει στα ελληνικά πράγματα ώστε όταν αποφασίσει να γυρίσει να νοιώθει ότι δεν έχει κοπεί ο ομφάλιος λώρος με την πατρίδα! Και ουδείς έβαλε στο προεκλογικό προγραμματάκι του την δέσμευση να το πράξει. Ας όψονται εντούτοις τα εκλογικά μαγειρέματα για την κατάντια και σπατάλη αυτή.
Και είναι σπατάλη διότι αν είχε μπεί σε εφαρμογή η επιστολική ψήφος για τους απόδημους, θα μπορούσε εξίσου καλά να εφαρμοστεί και για τους ετεροδημότες και υπερήλικες ώστε να μην έχουμε αυτή την τρομερή αποχή, αλλά και να αποφεύγαμε τις ουρές στα ΚΤΕΛ και τα καράβια και τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Αντ’αυτούελληνοποιήσαμε!
Αυτά με τις αγαπητές τηλεπερσονεςμας,πουδιακτινίστηκαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα στις κάλπες και τα έδρανα της Βουλής. Και τι λέν οι τηλεπερσόνες για την παλαβή έμπνευση να κάνεις εκλογές τώρα που γίνεται ο κακός χαμός παντού; Τίποτε, όπως δεν λέγαν το 2007 που κάναμε (πάλι πρόωρες) εκλογές την ώρα που καιγόταν η Ελλάδα και τα χρηματιστήρια απανταχού του κόσμου διαλυόντουσαν.
Ούτε μιλά κανείς για την τρομακτική διάσταση που παίρνει η μετανάστευση από την Μέση Ανατολή και τον αραβικό κόσμο που με συνευθύνη των κρατών της Ευρώπης προκλήθηκε. Γιατί θέλει κότσια να αναλάβεις το βάρος αντιμετώπισης γι’αυτό που θα ακολουθήσει που κατά την φτωχή μας άποψη κανείς δεν προέβλεψε ούτε, γι’αυτό που συνέβαινε και σε μεγάλο βαθμό δεν ήθελε να ξέρει! Διότι πώς να εξηγήσεις ότι ενώ από το 2009 συνωστίζονταν οι πρόσφυγες, ή λαθρομετανάστες ή ότι άλλο θέλετε, στο Καλαί για να περάσουν στην Αγγλία, εμείς κοιτάζαμε αλλού (ή το παίζαμε του ύψους ή του βάθους, από τη μία απειλές ότι θα ανοίξουμε τα σύνορα προς την Ευρώπη και από την άλλη ανοίγαμε τα σύνορα από την Τουρκία). Και καμιά από τις υπηρεσίες πληροφοριών μας δεν ήταν σε θέση να ενημερώσει την κυβέρνηση για τα κύματα προσφύγων που προετοιμαζόντουσαν. Και καμιά διαπραγμάτευση δεν κάναμε για να πείσουμε τους Γερμανούς π.χ. ότι είχαμε κάθε συμφέρον να συνεργαστούμε για να χαρακτηρίζουμε τους πρόσφυγες στην Τουρκία και από εκεί με οργανωμένο τρόπο να τους μεταφέρουμε σε ανθρώπινες συνθήκες, με αεροπλάνα και βαπόρια στους προορισμούς τους και τους άλλους να αναλάβουν να τους φιλοξενήσουν οι όμορες χώρες. Αντί να έχουμε τα καραβάνια της ντροπής στα σύνορα με τα Σκόπια και πιο πάνω, τα οποία ψάχνουν εναλλακτικούς δρόμους για να μετακινηθούν προς τις χώρες επιλογής τους. Λες και δεν είχαμε μάθει τίποτε από τα κύματα προσφύγων μετά την κατάρρευση της Αλβανίας.
Αυτά για να γίνει κατανοητό ότι τίποτε πιά δεν μπορεί να γίνει με την αυταπάτη της εθνικής επάρκειας και ότι η καλύτερη μορφή αλληλεγγύης μεταξύ των λαών της Ευρώπης είναι η πολιτική ενοποίηση και η ΕΝΙΑΙΑ αντιμετώπιση των προβλημάτων.
ΥΓ. Σας στέλνω και μια φωτό των παριζιάνικων ποδηλατοδρόμων! Πως τα καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι να τους κάνουν σεβαστούς χωρίς κολονάκια και παρόλα ταύτα να μην παρκάρει κανείς;
*Οι τοποθετήσεις του γράφοντος δεν αποτελούν θέσεις του οργάνου στο οποίο υπηρετεί
