Ο πολυτάλαντος Αλέξης Βαγενάς αναλύει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ την έννοια της δημιουργικότητας μέσα από τα έργα του
Βιομηχανικά αντικείμενα, που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο μακρινό παρελθόν και μένουν παροπλισμένα μετά από πολλά χρόνια δράσης, ανοίγουν δρόμους δημιουργικής έκφρασης για πολυτάλαντο Βολιώτη αρχιτέκτονα. Ενα παλιό, άχρηστο εξάρτημα μηχανής, μια σιδερένια βίδα ή ένα παξιμάδι παίρνουν ζωή στα χέρια του γνωστού Βολιώτη αρχιτέκτονα Αλέξη Βαγενά και γίνονται η πρώτη ύλη για τα πρωτότυπα έργα τέχνης που δημιουργεί με μεράκι, έμπνευση και φαντασία.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο πολυτάλαντος αρχιτέκτονας, στέλεχος για πολλά χρόνια στην τεχνική υπηρεσία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε, δίνει ζωή σε παλιά εξαρτήματα, αναδεικνύοντας το άλλο πρόσωπο της βιομηχανικής ιστορίας της περιοχής.
Εχοντας βάλει την εμπνευσμένη του σφραγίδα σε κτίρια του Πανεπιστημίου, όπως το μοναστήρι της Πάου στην Αργαλαστή, το τμήμα Χωροταξίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το τμήμα Γεωπονίας στο Φυτόκο και πολλά ακόμη ανά την Θεσσαλία, ανέπτυξε και εξέλιξε παράλληλα την εικαστική του δράση.
Ανατρέχοντας στην αφετηρία της προσωπικής του δημιουργικής διαδρομής, ανέφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι το σημείο εκκίνησης ήταν η επαγγελματική ιδιότητά του, καθώς «η Αρχιτεκτονική εντάσσεται στις καλές τέχνες. Λόγω ιδιότητας, ως αρχιτέκτονας, διέθετα αρκετές εικαστικές γνώσεις όπως σχέδιο, μακέτα, πρόπλασμα κλπ», είπε.
Κεντρική ιδέα της συγκεκριμένης εικαστικής απόπειρας ήταν ο μετασχηματισμός άχρηστων βιομηχανικών αντικειμένων σε γλυπτές, τρισδιάστατες μορφές. «Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, είχα συγκεντρώσει διάφορα αντικείμενα από εξαρτήματα μηχανών και τα κρατούσα σαν ενδιαφέροντα αντικείμενα, χωρίς να τα χρησιμοποιώ», εξηγεί. Παλιές βίδες, παξιμάδια, διάτρητοι δίσκοι από μηχανές, καρφιά, σε συνδυασμό με άλλα υλικά, γίνονται κυριολεκτικά αγνώριστα στα χέρια του και εντυπωσιάζουν όσους τα βλέπουν.
Βιομηχανικά υλικά από το εργοστάσιο Τσαλαπάτα, μικροαντικείμενα από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Πλαταμώνα, την περιοχή όπου παραθέριζε ως παιδί, ακόμη και κομμάτια από την παλιά, καμένη στέγη του μοναστηριού της Πάου, αξιοποιήθηκαν για την σειρά των έργων που θα παρουσιάσει στο καφέ ««Σουρρεάλ Coffee Bar», Γκλαβάνη 29 στον Βόλο, από την Πέμπτη 12 Μαρτίου και για διάστημα δύο εβδομάδων.
Η τέχνη… αλλιώς
Κάθε αντικείμενο που αξιοποιεί, «αφηγείται» την δική του ιστορία και συνδυάζεται με πολλά ακόμη μικροαντικείμενα όπως καρφιά, σύρμα, σχοινί και κοχύλια για να συνθέσουν το προφίλ της τέχνης… αλλιώς.
«Κατά καιρούς, και επειδή με ενδιέφερε η εικαστική πλευρά της δουλειάς μου, το 2013 παρουσίασα μια έκθεση στο «Αχίλλειον» με γενικό τίτλο ««Νεκρά λουλούδια μόνο για εραστές». Η συγκεκριμένη έκθεση περιελάμβανε κατασκευές από διαφανή μεμβράνη, την οποία εμβάπτισα σε χρώματα αυτοκινήτου και πριν ακόμη στεγνώσει, επιχειρούσα να τους δώσω σχήματα από λουλούδια, πραγματικά είτε φανταστικά», αναφέρει.
Το «εικαστικό διάλειμμα» διήρκεσε δύο χρόνια, καθώς το 2018, «έχοντας όλα αυτά τα αντικείμενα γύρω μου και ενθυμούμενος έναν καθηγητή μου, που μας πίεζε να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας, αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό πειραματικά. Εκανα κάποιες κατασκευές, έβλεπα ότι δημιουργούσα με μια σχετική ευκολία και συνεχίζοντας, έφτασα στο σημείο να κατασκευάσω 27 περίπου αντικείμενα από άχρηστα βιομηχανικά υλικά και πιστεύω ότι είναι πρωτότυπο και ενδιαφέρον το εγχείρημα», είπε.
Στη νέα του έκθεση, με τίτλο «Trashformation», ένα λογοπαίγνιο, ουσιαστικά, πάνω στην έννοια της μεταμόρφωσης, αποδίδει τον ορισμό της δημιουργίας με άχρηστα υλικά, ενώ τονίζει ότι η τέχνη και η αρχιτεκτονική αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. «Η άποψή μου είναι ότι και οι υπόλοιπες τέχνες, ακόμη και η μουσική, έχουν σχέση με την αρχιτεκτονική, την ζωγραφική, αρκεί να τις δει κανείς συνολικά» επισημαίνει.
Πολυτάλαντος αρχιτέκτονας
Η έννοια της τέχνης, της δημιουργίας, της αρχιτεκτονικής, είναι σφαιρική και πολυδιάστατη για τον Αλέξη Βαγενά, ο οποίος ασχολείται και με τη μουσική. Παίζει σαξόφωνο, συνθέτει μουσική, είναι μέλος των «Red Wine Band» και παράλληλα έχει συνεργαστεί και με άλλους μουσικούς.
Η δημιουργία με άχρηστα υλικά είναι υπόθεση εσωτερικής αναζήτησης για τον πολυτάλαντο Βολιώτη αρχιτέκτονα, ο οποίος μέσα από την δράση του διασώζει, ουσιαστικά την ιστορική μνήμη, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα χάνονταν. Τα παλιά αντικείμενα διατηρούν στα χέρια του την πατίνα του χρόνου, με την ίδιο να επισημαίνει ότι «προτίμησα να μην εξωραΐσω τα εξαρτήματα, να μην τα βάψω, να μην τα γυαλίσω με γυαλόχαρτο. Προτίμησα να τα αφήσω στην αρχική τους μορφή, όπως τα βρήκα, έτσι ώστε να υποδηλώνεται καλύτερα και η προέλευσή τους».
Τα αντικείμενα που δημιούργησε και θα παρουσιαστούν στην επικείμενη έκθεση, έχουν διακοσμητική χρήση και αποδίδουν με έμπνευση και φαντασία μια διαφορετική εικαστική άποψη. Το παξιμάδι που προέρχεται από βιομηχανικό εξάρτημα αποκτά γλυπτική μορφή σε συνδυασμό με άλλες δημιουργίες που το περιβάλλουν. Μια χορεύτρια από σύρμα, ένα φωτιστικό από αμορτισέρ, παρουσιάζουν την άλλη όψη της δημιουργίας.
Δημιουργεί με έμπνευση πρωτότυπα φωτιστικά που μπορεί να έχει κανείς σε ένα κομοδίνο ή σε ένα τραπεζάκι του σαλονιού, με χιουμοριστική διάθεση. «Εάν τα δει κάποιος από συγκεκριμένη οπτική γωνία, θα διακρίνει ασφαλώς ένα αμυδρό χιούμορ που διέπει αυτές τις κατασκευές και αυτό το χιούμορ προκύπτει από την φύση των συγκεκριμένων κατασκευών. Χρησιμοποιώντας κάποια υλικά του παρόντος ή του πρόσφατου παρελθόντος, μπορούμε να τους ξαναδώσουμε ζωή, με έναν άλλο ρόλο» υπογραμμίζει.
