43o
Απόψε, είν’ η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή. Mπορώ να πάω, επιτέλους, να κοιμηθώ σ’ ένα παγκάκι. Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, που νιώθω ότι έκανα τη Γη κι όλο το Σύμπαν σπίτι μου. Δεν έχω δάκρυα να κλάψω, ούτε κουράγιο να πονέσω, ούτε κραυγές υστερικές να βγάλω. Είμ’ ένα κύμα σιωπηλό μιας τρικυμίας παντοτινής, που γαληνεύει ανήσυχα στην ήσυχη νύχτα. Κι όταν θα βρω το λυτρωμό σ’ ένα παγκάκι ξαπλωμένος και θα σιγήσει ο σίφουνας κι η θύελλα της ζωής, δεν θα πω ποτέ πως ήμουν κουρασμένος απ’ τον αγώνα το σκληρό τής άρρυθμης ψυχής. Απόψε, είν’ η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή. Μπορώ να πάω, επιτέλους, να κοιμηθώ σ’ ένα παγκάκι κι εκεί να ονειρευτώ. Οι άνθρωποι κάνουν τα πάντα! Τα πιο παράλογα και τραγελαφικά πράγματα, μόνο και μόνο για ν’ αποφύγουν να ρίξουν μια ματιά στην ψυχή τους.
Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
