Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Φτάσαμε αισίως στον Δεκαπενταύγουστο, τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης. Την Κοίμηση της Θεοτόκου, που για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν θα έχει ολόγυρά της πλήθος πιστών, επισήμων στην πανέμορφη Τήνο. Η Παναγία όμως δίνει φώτιση στους ιθύνοντες να μας προφυλάξουν απ’ τα χειρότερα, την πανδημία που μαστίζει όλους στον πλανήτη μας, που αντί να βλέπουμε φως στο τούνελ, αντικρίζουμε τείχος απροσπέλαστο.
Λες και το καλοκαίρι ελκυστικό, λαοπλάνο, με τιρκουάζ θάλασσες, με πανέμορφες φεγγαράδες, διαγράφει κάθε λογική από το μυαλό των νέων ηλικιών, κυρίως, που λες ότι το κάνουν ηθελημένα και το ρίχνουν έξω, «μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε» έτσι αψηφώντας τις προτροπές και τις προφυλάξεις που διατυμπανίζουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες. Ανακεφαλαιώνοντας, μάσκες σε κλειστούς και μη χώρους. Νούμερα που τουλάχιστον εμείς εδώ στην Ελλάδα καμαρώναμε για την υπευθυνότητα που επιδείξαμε τους πρώτους μήνες του κορονοϊού.
Οταν η Ιταλία άνοιγε ομαδικούς τάφους με αμέτρητους νεκρούς, ακολουθώντας Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία και βάλε. Ας αφήσουμε τα Βαλκάνια που δεν παίρνουν τίποτα στα σοβαρά ότι ο covid 19 δεν χαμπαριάζει και ξεκινώντας από την Κίνα εξαπλώθηκε αστραπιαία σαν πέπλο που στο πέρασμά του αφήνει μια ατέλειωτη στρατιά από ανθρώπινα θύματα.
Μάλιστα λοιμωξιολόγοι μάς πληροφορούν πως ο κορονοϊός ίσως επεκταθεί και στο ζωικό βασίλειο. Τώρα με όση καλή διάθεση μας απομένει, απευθυνόμαστε στους νέους όχι για να τους κουνήσουμε απειλητικά το δάχτυλο για να συνετιστούν, αλλά με όλο τον σεβασμό προς τα νιάτα τους, να μην πάνε χαμένοι, τον γονιών τους, παρ’ όλο που για την τρίτη ηλικία είναι θέμα ζωής, τους παρακαλούμε από τα βάθη της καρδιάς μας να σκεφτούν και να λυπηθούν το θείο δώρο που τους χάρισε ο Υψιστος, να ξεφύγουν από την καλοκαιριάτικη δίνη να ρίξουν ένα ξεκάθαρο βλέμμα στις εκκλήσεις των υπευθύνων και να σεβαστούν αυτό το δώρο της ύπαρξής τους.
Καιρός να υπάρξει σύνεση, καιρός να πάψουμε τις… ταρζανιές… να τις καταργήσουμε και να δουλεύει το μυαλό μας προς τη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει να γλιτώσουν από την τρισκατάρατη πανδημία και να μην προσφέρουν τα τρυφερά νιάτα τους στον βωμό της αμυαλοσύνης και της αλλοφροσύνης. Ελεος ακόμη και για εκείνους που δεν πιστεύουν στην Εκκλησία να πιστέψουν στη λογική να τους φωτίσει ο Θεός. Θα έρθουν κι άλλες καλοκαιριάτικες μέρες και φεγγαρόφωτες βραδιές. Αρκεί να γλιτώσουν τώρα από τη μέγγενη του κορονοϊού. Τι να τα κάνεις τα χρήματα, όταν κινδυνεύεις να χάσεις το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή; Μακάρι να τιμήσετε αυτό το θείο δώρο. Μακάρι.
