Του Βασίλειου Χατζόπουλου, Γεωπόνου, Περιφερειακού Συμβούλου
Το μέτρο της επιβολής ειδικού φόρου στο κρασί αποτελεί μια ακόμα ελληνική πατέντα, αφού ο αντίστοιχος φόρος δεν έχει θεσπιστεί σε καμία από τις οινοπαραγωγικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μέτρο αυτό ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά από το οικονομικό επιτελείο ως σκέψη στο πλαίσιο της αναζήτησης ισοδυνάμων για το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση χωρίς να έχουν υπολογίσει τι ποσό μπορούν να εισπράξουν, κυρίως δεν εκτίμησαν την μεγάλη ζημιά που θα επιφέρει ένα τέτοιο μέτρο στην αγορά σε ένα παραδοσιακό τομέα, που εξαρτάται σημαντικά από τις τοπικές αγορές και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ενισχύσει περαιτέρω την παραοικονομία.
Ζαλισμένοι οι παράγοντες του Υπουργείου Οικονομικών από τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει με το τελευταίο μνημόνιο, επιλέγουν τελικά ίσως και την χειρότερη λύση, προκειμένου να αντισταθμίσουν ένα πολύ μικρό μέρος απ’ το κενό που άφησε η προηγούμενη έμπνευσή τους για την επιβολή φόρου στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων και της παραπαιδείας.
Μεγάλο όμως θα είναι το πρόβλημα η διαδικασία είσπραξης του ειδικού φόρου κατανάλωσης αφού προϋποθέτει να υπάρχουν σε όλα τα οινοποιεία φορολογική αποθήκη την οποία ωστόσο ελάχιστα ελληνικά οινοποιεία διαθέτουν, αφού τα μικρά σε μέγεθος και οικογενειακού τύπου οινοποιεία δεν έχουν φορολογική αποθήκη.
Όλοι όσοι ασχολούνται με την οινοποιία λένε πως πρόκειται για ένα εκτός Ελληνικής και Ευρωπαϊκής πραγματικότητας μέτρο, ενώ εκφράζουν φόβους ότι το κόστος του με τον ένα ή άλλο τρόπο θα μετακυλισθεί στους παραγωγούς και αυτό γιατί οι οινοποιητικές επιχειρήσεις, είτε λόγω πραγματικής αδυναμίας είτε ως άλλοθι θα επιχειρήσουν να πιέσουν για χαμηλότερες τιμές αγοράς του οινοποιήσιμου σταφυλιού.
Όλες οι αρνητικές επιπτώσεις, από οποιοδήποτε αίτιο και εάν προέρχονται, μετακυλίονται τελικά στον πρωτογενή τομέα, πλήττοντας πρωταρχικά το γεωργικό εισόδημα και στην περίπτωση της φορολογίας του κρασιού στο αμπελουργικό εισόδημα.
Αποδεικνύεται ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν αγγίζει το ζήτημα της χύμα διάθεσης αλκοόλης και αποσταγμάτων από την οποία προκύπτει φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή πολλαπλάσια των ισοδυνάμων μέτρων που αναζητούνται, που σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες του ΙΟΒΕ φθάνουν τα 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Με το μέτρο αυτό της ειδικής φορολόγησης του κρασιού πολύ λίγα χρήματα θα εισρεύσουν στα ταμεία του κράτους και το μεγάλο πρόβλημα θα έχουν τα οργανωμένα οινοποιεία της χώρας μας και με αυτό τον τρόπο ο κάθε πολίτης ωθείται στην παρανομία, διότι ήδη μέχρι σήμερα για κάθε ένα λίτρο κρασί που προωθείται στην Ελληνική αγορά αντιστοιχεί άλλο ένα λίτρο χωρίς χαρτιά.
Άνθρακας ο θησαυρός για τα άδεια ταμεία του κράτους αποτελεί η επιβολή του ειδικού φόρου στο κρασί αλλά με δραματικές και μόνιμες συνέπειες στο κρασί και στις αγροτικές περιοχές τη Ελλάδος όπου οι αμπελώνες είναι οι μόνες δυνατές καλλιέργειες.
Η επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, διότι μια τέτοια απόφαση μπορεί να δώσει την αφορμή για επέκταση του καθεστώτος της ειδικής φορολογίας σε ένα ευρύ φάσμα αγροτικών προϊόντων που θα φέρουν καίριο πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα των εγχώριων προϊόντων.
