Του Γιάννη Σακκόπουλου,
Γραμματέα Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μαγνησίας
Τον Ιανουάριο του 2015, για πρώτη φορά στην πρόσφατη εκλογική ιστορία της χώρας, σχηματίστηκε κυβέρνηση που στηρίχτηκε από μόλις 2,5 εκατ. πολίτες. Ακολούθως, τον Σεπτέμβριο του 2015 συνέβη το πρωτοφανές σε όλη την τελευταία 40ετία: τους ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ επανεξέλεξαν μόλις 2,1 εκατ. πολίτες. Για να καταλάβει κανείς πόσο μικρός είναι αυτός ο αριθμός, αρκεί να αναφερθεί ότι, το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές του 2004 και του 2007, όπου και έλαβε 3 εκατ. και 2,7 εκατ. ψήφους αντίστοιχα.
Οφείλουμε λοιπόν, να εξετάσουμε σε βάθος τα αίτια και την ανθρωπογεωγραφία της μεγάλης αποχής που έφτασε το 45,2%. Πρέπει, επίσης, να γίνει κατανοητό ότι, η δεξαμενή για την αύξηση της δύναμης του προοδευτικού χώρου βρίσκεται και σε όσους κατά συνείδηση και κατ’ εξακολούθηση, απέχουν από τις κάλπες και όχι μόνο στις μετακινήσεις ψηφοφόρων.
Θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον μία δημοσκόπηση από πού προέρχονται αυτοί που σταμάτησαν να ψηφίζουν το 2012 ή το 2015 και γιατί.
Η συνήθης και συνηθέστατα, αδιαπραγμάτευτη απάντησή τους είναι ότι, δεν έχει καμία σημασία πλέον ποιό κόμμα θα ψηφίσουν, γι’ αυτό και εντέλει δεν πηγαίνουν στις κάλπες.
Μία έρευνα στην Γερμανία έδειξε ότι, «οι πολίτες αυτοί θέλουν να ψηφίσουν. Απλά περιμένουν να βρουν τον πολιτικό χώρο που τους εκφράζει. Ενδιαφέρον έχει, εκτός αυτού, ότι οι πολίτες αυτοί δεν θα ψήφιζαν ποτέ ακραία κόμματα αλλά τα καθιερωμένα». Πηγή, Ινστιτούτο Forsa.
Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει να άραγε τους Ελληνες να επιστρέψουν στις κάλπες; Πολιτικοί επιστήμονες δηλώνουν πως μαζική αύξηση της εκλογικής επαναδραστηριοποίησης προκαλείται από δύο συνήθως λόγους: Πρώτον, φόβος για τη πορεία της χώρας, όπως συνέβη στην Ολλανδία, όπου η συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές άγγιξε το 81% αλλά, δεν συνέβη παραδόξως στην Ελλάδα και, δεύτερον, η ύπαρξη ενός κόμματος που να εκπέμπει στους πολίτες την εμπιστοσύνη και την ελπίδα που χρειάζονται για να πεισθούν ότι υπάρχει ολοκληρωμένη εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτήν που τους εξώθησε να απέχουν. Αυτό δεν λογίζεται ως χρυσή ευκαιρία, αλλά ως μέγιστη εθνική υποχρέωση για τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που πρέπει να γίνει ο πολιτικός πυλώνας που θα αντιστρέψει τη τάση και θα οδηγήσει τους πολίτες να εμπιστευτούν πάλι το πολιτικό δυναμικό της Χώρας. Πρέπει να γίνουν πολλά, για να καταστεί δυνατό να απευθυνθούμε στη μεγάλη πλειοψηφία των δυναμικών κοινωνικών στρωμάτων και μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες και υπάρξουν οι ξεκάθαρες και αδιαμφισβήτητες λύσεις και προτάσεις για όλα τα θέματα, πρώτη υπεύθυνη πολιτική πρόταση είναι, να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι Ελληνες που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Χώρα στα χρόνια της κρίσης.
Πρέπει να καταστεί σε καθημερινή βάση, η κύρια πολιτική πρότασή μας για τον εκλογικό σχεδιασμό της Χώρας αφού, αναμφισβήτητα, πρόκειται για το μεγάλο προοδευτικό αντίβαρο που θα προέρχεται από το υγιέστερο, δυναμικότερο και πλέον ελπιδοφόρο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, απέναντι στην αποχή η οποία, δεν προάγει κοινωνίες, αλλά άκρατο μηδενισμό.
