Η πίεση της κοινής γνώμης μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη είναι ασφυκτική για την κυβέρνηση. Η παραίτηση του υπουργού Μεταφορών, ώρες μετά τη φονική σύγκρουση των δύο μοιραίων αμαξοστοιχιών, δεν είναι δυνατό να κατευνάσει τα πνεύματα και να ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Η κοινωνία δεν ζητά απλώς να αποδοθούν ευθύνες και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι για την απώλεια δεκάδων αθώων συνανθρώπων μας. Απαιτεί να φτάσει το «μαχαίρι στο κόκκαλο» και να βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των αστοχιών, των παραλείψεων και της αβελτηρίας τους τα πολιτικά στελέχη που έπρεπε να έχουν διασφαλίσει ότι οι μετακινήσεις με τα τραίνα του ΟΣΕ θα είναι απολύτως ασφαλείς και πως οι επιβάτες των αμαξοστοιχιών θα φτάνουν στον προορισμό τους σώοι.
Εν έτει 2023 ασχολούμαστε στην Ελλάδα με τα αυτονόητα. Προσπαθούμε να ξεκαθαρίσουμε ποιος και τι έφταιξε για το τραγικό τέλος τόσων αθώων ψυχών. Διερευνάται από τις αρμόδιες αρχές γιατί δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους οι υπάλληλοι του ΟΣΕ και γιατί οι προϊστάμενες αρχές, είτε αυτές είναι υπηρεσιακές, είτε πολιτικές, δεν φρόντισαν για την καταλληλότητα του προσωπικού που έχει την ευθύνη για τους χιλιάδες επιβάτες, οι οποίοι μετακινούνται καθημερινά χρησιμοποιώντας το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα πέσει άπλετο φως στην υπόθεση και πως θα δοθούν απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα για τα αίτια του μακελειού στα Τέμπη. Κι όμως, βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας μας είναι σε θέση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ακόμη και τώρα που καλείται να διαλευκάνει τα αίτια και τις συνθήκες μιας εθνικής τραγωδίας.
Κι αυτό γιατί, οι ευθύνες είναι διαχρονικές και πηγάζουν από τις παθογένειες που διέπουν το πολιτικό σύστημα. Οι παθογένειες του ρουσφετιού, της εξυπηρέτησης ημετέρων, της αναξιοκρατίας, της αδιαφάνειας και της διάθεσης συγκάλυψης κάθε φορά που το κράτος και οι λειτουργοί του βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αποτελούν προσφιλείς τακτικές του πολιτικού μας προσωπικού. Αυτές οι παθογένειες είναι τόσο βαθιά ριζωμένες στο dna όσων μας διοικούν, ώστε δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι έστω αυτή τη φορά θα δούμε να τιμωρούνται για τα λάθη τους, αυτοί που πραγματικά πήραν στο λαιμό τους τόσες αθώες ψυχές.
