Του Βασίλη Μεταξά, μέλους του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, υποψήφιου Βουλευτή Μαγνησίας του ΚΚΕ
Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε καπιταλιστική οικονομία, κίνητρο παραγωγής με στόχο πρώτα από όλα την εγχώρια ποιοτική και φθηνή επισιτιστική επάρκεια. Τα κίνητρα και οι επιδοτήσεις δίνονταν και παίρνονταν πίσω, πάντα ανάλογα με τις ανάγκες των βιομηχάνων, των εξαγωγέων. Έτσι και όλες οι συμφωνίες, πάνω από όλα η ΚΑΠ, όλα τα προγράμματα, δεν έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν στον αγρότη την παραμονή του στην αγροτική παραγωγή. Έχουν σκοπό να οδηγήσουν σε μεγάλες μονάδες κτηνοτροφικής και γεωργικής παραγωγής καπιταλιστικού τύπου, με μισθωτούς εργαζόμενους και παράλληλα να διατηρούν μια στεφάνη καταχρεωμένων βιοπαλαιστών από τους οποίους θα αγοράζουν όσο-όσο. Τα στοιχεία μιλάνε μόνα τους. Τα τελευταία 20 χρόνια υπάρχει πτώση κατά 75% της αγροτιάς στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό.
Είναι, λοιπόν, κοροϊδία να μιλάνε για την πρωτογενή παραγωγή όσοι κυβέρνησαν όλα αυτά τα 20 χρόνια και έχουν την απόλυτη ευθύνη για αυτή την κατάσταση.
Οι αγρότες έχουν χορτάσει από υποσχέσεις και χτυπήματα στην πλάτη, τόσο από τη ΝΔ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Έχουν ακούσει τον Κ. Μητσοτάκη παραμονές εκλογών να τους λέει ότι «δεν νοείται να μην υπάρχει αγροτικό πετρέλαιο». Πότε κέρδισαν έστω και μέρος από αυτό; Όταν πίεσαν την κυβέρνηση της ΝΔ με τα μπλόκα και τους αγώνες τους.
Έχουν ακούσει τον Αλ. Τσίπρα να τους λέει προεκλογικά μεγάλα λόγια και ωραία και όταν βγήκε κυβέρνηση να τους κόβει και αυτή την επιστροφή στο ΕΦΚ του πετρελαίου. Έχουν ακούσει τον κάθε φορά επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ να μιλάει για την «τιμημένη αγροτιά» και ως κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση να τους τσακίζει αλύπητα.
Αυτό που λένε και οι ίδιοι οι αγρότες: «χρειάζομαι σύγχρονα εφόδια, πρώτες ύλες, υποδομές και ένα κράτος που να μπορεί να εξασφαλίζει καλύτερους όρους ζωής για εμένα και την οικογένειά μου από τη δουλειά και το προϊόν που παράγω», απαιτεί σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις ενώσεις τους, το κράτος και τις κυβερνήσεις τους.
Για αυτό και το ΚΚΕ λέει και στους αγρότες ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από την πολιτική πρόταση που έχει. Την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Θα δώσει καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής στην κατεύθυνση της συνεργατικότητας εργατικής τάξης και αγροτιάς.Σε συνεργασία με την επιστημονική γνώση, στην ολοένα και σε μεγαλύτερο επίπεδο μηχανοποίηση, που θα εξειδικεύεται σε κάθε περιφέρεια, κλάδο, προϊόν. Θα ενισχύει τον παραγωγικό συνεταιρισμό που καμία σχέση δεν έχει με τον σημερινό.
Δεν σταματάμε όμως μόνο εδώ. Το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις, αγροτικές αλλά και εργατικές, στηρίζουμε τα αιτήματα επιβίωσης των αγροτών, για αναπλήρωση του εισοδήματος, κατώτατες εγγυημένες τιμές παραγωγού, για το αφορολόγητο πετρέλαιο, όλα τα αιτήματα. Και αυτό δεν το κάνουμε παραμονές εκλογών, αλλά σταθερά. Γιατί το ΚΚΕ πρώτα από όλα πιστεύει στον αγώνα, στον αγροτικό-εργατικό-λαϊκό αγώνα. Γιατί το ΚΚΕ αναγνωρίζει και διαχωρίζει το συμφέρον του λαού από το συμφέρον του βιομηχάνου, του τραπεζίτη, του μεγαλέμπορου.
Εξάλλου, μέσα από την ίδια την πείρα των τελευταίων χρόνων γεννήθηκαν τα συνθήματα «μόνο ο λαός θα σώσει το λαό». Μέσα από κάθε πτυχή της ζωής αναδείχτηκε ότι δεν μπορεί να περιμένει κάποιον δήθεν σωτήρα που θα του κατσικωθεί σε μια κυβέρνηση για να του λύσει δήθεν τα προβλήματα.
Η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι, θα συνεχίσει τον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Υπάρχει πείρα πλέον. Οι κοροϊδίες σώνονται. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχει το αντίπαλο δέος. Η δύναμη που θα δώσει ώθηση στους αγώνες, ώστε να φρενάρουν την κατρακύλα, να αποσπάσουν, να διεκδικήσουν και να επιβάλλουν τη θέληση του λαού. Αυτή η δύναμη έχει όνομα. Είναι το ΚΚΕ!
