Τελικά από την Κυβέρνηση Καραμανλή που δεν έκανε τίποτα, έχουμε περάσει στη σημερινή Κυβέρνηση των κατά τα άλλα σκληρών και αποφασισμένων υπουργών, που τη μία μέρα βάζουν τα πράγματα στη θέση τους και την επομένη ανακρούουν πρύμνα.
Εισηγήθηκαν μόλις προχθές την αύξηση του πλαφόν , έλαβαν αμέσως τη σχετική απόφαση, αλλά χθες την αναίρεσαν. Από χθες τα μεσάνυχτα το πλαφόν και επίσημα δεν ισχύει.
Είναι εμφανέστατο ότι η κυβέρνηση σάλπισε υποχώρηση και τράπηκε σε άτακτη φυγή μόλις διαπίστωσε ότι οι πρατηριούχοι δεν αστειεύονται…
Σε αυτή όμως την ιστορία για μία ακόμη φορά η Κυβέρνηση διασύρθηκε. Υποχώρησε τρία μόλις εικοσιτετράωρα μετά την επιβολή πλαφόν για το διάστημα μίας εβδομάδας στις τιμές της βενζίνης ανά γεωγραφική περιφέρεια.
Την ίδια στιγμή σε όλη τη χώρα διαπιστώνονται κραυγαλέες υπερβάσεις του πλαφόν, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αντίδραση των Αρχών, εκτός της γνωστής υπόθεσης του πρατηριούχου που συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, για να αφεθεί στη συνέχεια ελεύθερος με αναστολή.
Οι πρατηριούχοι κέρδισαν την παρτίδα, αφού το αίτημα του κλάδου ήταν η άρση του πλαφόν που είχε επιβληθεί. Αφού όμως, όπως υποστηρίζουν οι πρατηριούχοι, η αγορά έχει ομαλοποιηθεί, τι τους πειράζει το πλαφόν; Μέσα σε ένα χρόνο η βενζίνη πήγε από το 1 ευρώ στο 1,5 ευρώ και οι αντιδράσεις προέκυψαν για 5 λεπτά πάνω ή κάτω…
Το χθεσινό πισωγύρισμα της Κυβέρνησης δεν είναι το πρώτο και από ό,τι δείχνουν τα πράγματα δεν θα είναι το τελευταίο. Και μην ξεγελιέται κανείς ότι έκανε πίσω γιατί θορυβήθηκε από τους πρατηριούχους. Με τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες δεν είχαν κότσια να τα βγάλουν πέρα, πού να επιβάλλουν πλαφόν εκεί…
Προτίμησαν λοιπόν να υπαναχωρήσουν και όποιος καταναλωτής αντέξει, άντεξε. Διότι μπορεί στο Βόλο οι περισσότεροι πρατηριούχοι να μην κερδοσκοπούν, όμως ελλείψει πλαφόν και ουσιαστικών ελέγχων είναι σίγουρο ότι η «τσέπη» μας θα την πληρώσει πλέον.
Είναι σίγουρο ότι επικοινωνιακά και πάλι θα βρεθεί μία δυνατή επιχειρηματολογία προκειμένου να πέσει στα χαμηλά η νέα υπουργική γκάφα… Δεν έχει όμως τόση σημασία αυτό, όσο η ουσία, που είναι ότι τελικά δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για κάποια πράγματα. Η διαχείριση των κρίσεων γίνεται με ερασιτεχνικό τρόπο για μία ακόμη φορά και αυτό είναι το ανησυχητικό. Η περίοδος και τα προβλήματα δεν προσφέρονται για παιδιάστικους χειρισμούς ούτε για τα προσωπικά επικοινωνιακά τρικ των υπουργών. Διότι παίζονται στην πλάτη των πολιτών.
