Δύσκολο το έργο στα ανηφορικά καλντερίμια – Απαιτούνται ντόπιοι, που να γνωρίζουν το χωριό και να είναι επιδέξιοι στον χειρισμό των ζώων
Στη Μακρινίτσα, το επονομαζόμενο «μπαλκόνι του Πηλίου», ο χρόνος έχει αλλάξει πολλά στο πέρασμά του… Οχι όμως και στον τομέα της αποκομιδής των απορριμμάτων, που ο χρόνος δείχνει να έχει… «παγώσει». Η εξέλιξη της τεχνολογίας διόλου δεν έχει επηρεάσει τον τομέα της καθαριότητας στην τοπική κοινότητα, όπου η αποκομιδή γίνεται εν έτει 2021 με ζώα. «Οχι με γαϊδουράκια, με μουλάρια, είναι πιο ανθεκτικά», όπως σπεύδει να διευκρινίσει ο πρώην πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας, Γιάννης Κερασιώτης.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Ο παραδοσιακός τρόπος για την αποκομιδή των απορριμμάτων δεν επιβάλλεται από μία περίεργη εμμονή στην παράδοση… Είναι μονόδρομος, καθώς οι «δρόμοι» της Μακρινίτσας είναι καλντερίμια. Ολόκληρος ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός και ως απολύτου προστασίας με βάση το Προεδρικό Διάταγμα του Πηλίου και δεν επιτρέπεται όχι μόνο η είσοδος μηχανοκίνητων οχημάτων αλλά ούτε καν παρεμβάσεις αν δεν υπάρξει θετική γνωμοδότηση της αρχαιολογίας.
Ωστόσο, τα σκουπίδια αποτελούν μέρος της καθημερινότητας των 898, σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2001, κατοίκων, που δεν είναι δυνατό να τα κουβαλούν έως και ένα χιλιόμετρο μέχρι τους πλησιέστερους κάδους απορριμμάτων, που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία στο οδόστρωμα και απ’ όπου επιτρέπεται να περνά απορριμματοφόρο.
Κι εκεί που η τεχνολογία δεν μπόρεσε να δώσει λύση, διέξοδο έδωσε η παράδοση.
Στα καλντερίμια του πανέμορφου γραφικού χωριού θα δει κανείς μουλαράκια φορτωμένα με πλαστικές μεγάλες σακούλες να κινούνται επιδέξια σε ανηφόρες και κατηφόρες και να προσφέρουν μαζί με τους ιδιοκτήτες τους πολύτιμο κοινωνικό έργο, κουβαλώντας στις ράχες του σκουπίδια που μαζεύονται «πόρτα – πόρτα».
«Η αποκομιδή των απορριμμάτων γίνεται αναγκαστικά με ζώα και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το έργο εκείνου που αναλαμβάνει την αποκομιδή είναι δύσκολο», αναφέρει ο κ. Κερασιώτης.
Πρακτική από το χθες, «αλώβητη» στο σήμερα
Από τότε που η Μακρινίτσα ήταν ανεξάρτητη Κοινότητα, το έργο της αποκομιδής αναθέτονταν μέσω δημοπρασίας σε ιδιοκτήτη ζώων. Η πρακτική συνεχίστηκε και με τη συνένωση Δήμων και Κοινοτήτων στο πλαίσιο του «Καλλικράτη» και υφίσταται έως και σήμερα.
Μόλις πρόσφατα, στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ανατέθηκε σε κάτοικο της Μακρινίτσας η αποκομιδή των απορριμμάτων μέσω σύμβασης ύψους 18.227,16 ευρώ διάρκειας ενός έτους.
Η πρόσβαση για τον καθαρισμό από τα απορρίμματα και άλλα υλικά (κλαδιά, άχρηστα ογκώδη αντικείμενα) στους λιθόστρωτους δρόμους και καλντερίμια μπορεί να γίνει μόνο με ζώα (εργασία που γίνεται δύο φορές την εβδομάδα κατά τους χειμερινούς μήνες, εκτός από τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα που γίνεται τέσσερις φορές την εβδομάδα και τρεις φορές την εβδομάδα τους καλοκαιρινούς μήνες).
Οι διαδρομές – δρομολόγια που ακολουθούν τα ζώα γίνονται στο σύνολο του κτισμένου οικισμού με ιδιαίτερη έμφαση στο ιστορικό κέντρο όπου βρίσκονται και οι περισσότερες επαγγελματικές – τουριστικές χρήσεις και η κατάληξή τους είναι σημεία των οδικών αξόνων περιμετρικά του οικισμού.
Προϋπόθεση η εντοπιότητα
Σύμφωνα με τον κ. Κερασιώτη, ο ανάδοχος που αναλαμβάνει κάθε φορά την αποκομιδή πρέπει να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Θα πρέπει να είναι ντόπιος, από τη Μακρινίτσα δηλαδή, προκειμένου να γνωρίζει καλά όλο το χωριό και τις διαδρομές που θα πρέπει να ακολουθεί και να είναι εξοικειωμένος με τα καλντερίμια. Θα πρέπει επίσης να είναι ιδιοκτήτης ζώων και μάλιστα αρκετών για να μπορεί να τα χρησιμοποιεί με ασφάλεια για την αποκομιδή. Επιπλέον θα πρέπει να είναι καλός «χειριστής» των ζώων, προκειμένου να… σκαρφαλώνει και να κατηφορίζει με ασφάλεια στα μονοπάτια του χωριού κατά την αποκομιδή των απορριμμάτων και τα μουλαράκια φορτωμένα με πλαστικές σακούλες γεμάτες απορρίμματα.
Η αποκομιδή μπορεί να πάρει μία ολόκληρη μέρα
«Δεν είναι εύκολη δουλειά», επαναλαμβάνει ο κ. Κερασιώτης δικαιολογώντας και το μικρό ενδιαφέρον που υπάρχει από ιδιώτες να αναλάβουν το έργο της αποκομιδής. «Τα μονοπάτια έχουν κλίσεις, οι αποστάσεις είναι μεγάλες από κάδο σε κάδο. Η αποκομιδή μιας ημέρας μπορεί να διαρκέσει όλη την ημέρα, μέχρι τα μουλαράκια να φθάσουν μέχρι και το τελευταίο σπίτι και να μαζευτούν τα σκουπίδια. Αλλά άλλη λύση δεν υπάρχει» σημειώνει ο πρώην κοινοτάρχης.
Ο ίδιος θυμάται και όταν παλιότερα, υπήρχε χωματερή στο χωριό και πολλά σκουπίδια κατέληγαν στις ρεματιές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το φυσικό περιβάλλον του πανέμορφου χωριού. «Ως περιοχή μπήκαμε σε πρόγραμμα αποκατάστασης του παλιού σκουπιδότοπου, καθαρίστηκαν οι ρεματιές από τα σκουπίδια και η αποκομιδή ακόμη και σήμερα γίνεται με τα ζώα», καταλήγει ο κ. Κερασιώτης για το περιβαλλοντικό αλλά και κοινωνικό έργο που προσφέρουν τα συμπαθέστατα τετράποδα και οι έμπειροι χειριστές τους.
