Λέχθηκε και γράφηκε κατά κόρον, αλλά και αποδεικνύεται με την έστω αργή κινητοποίηση της Δικαιοσύνης, ότι οι τρεις περιβόητοι Οίκοι Αξιολόγησης: Moody’s, Standard & Poor’s και Fitch έχουν διαδραματίσει πρωταγωνιστικό κερδοσκοπικό ρόλο που συνέβαλε στη γενικότερη κρίση αλλά και ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας. Παράλληλα αποδείχτηκε ότι και οι τρεις λειτουργούν και επηρεάζουν αποφασιστικά μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και κράτη χωρίς να έχουν καμία θεσμική εθνική ή διεθνή υπόσταση. Ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα, εξυπηρετούν δε αγγλοαμερικανικά και αυστραλέζικα συμφέροντα, ενώ ο τρόπος της λειτουργίας τους δεν παρέχει τα εχέγγυα της αξιοπιστίας, αφού υπάρχει συναλλαγή και άρα σύγκρουση ιδιωτικών και δημοσίων (διεθνών μάλιστα εφόσον αφορά σε οικονομίες χωρών) συμφερόντων.
Πέρασε ήδη ένα δίμηνο από τότε που διατυπώθηκαν προτάσεις δημιουργίας ενός ή περισσοτέρων Ευρωπαϊκών Οίκων Αξιολόγησης που να στηρίζονται σε νομικά πλαίσια, εξασφαλίζοντας έτσι την ανεξαρτησία τους.
Η σημειωθείσα αδράνεια βαρύνει εξ ολοκλήρου τους Ευρωκράτες, ενώ η καθυστέρηση έχει σαν συνέπεια να κυριαρχούν ακόμη στο προσκήνιο οι τρεις αυτοί Οίκοι, οι οποίοι σαφώς εξυπηρετούν ιδιωτικά αν μη και εθνικά και δη αντιευρωπαϊκά ή γεωπολιτικά συμφέροντα.
Συνέπεια της ευρωπαϊκής βραδυπορίας είναι ότι το εν λόγω τρίδυμο ταξινόμησε πάλι για το προσεχές μέλλον το ελληνικό χρέος στην κατηγορία των επισφαλών (αγγλική ορολογία Junk bonds η γαλλική fonds à risque) με συνέπεια να αποφεύγεται η τοποθέτηση κεφαλαίων σε χαρτοφυλάκια που αφορούν σε ελληνικές κερδοφόρες προοπτικές. Έτσι π.χ. αυτή την εβδομάδα ένας πιθανός επενδυτής για να αποφύγει τον κίνδυνο των πιθανώς δυσμενών ελληνικών οικονομικών εξελίξεων (που καλλιεργούν οι 3 αυτοί οίκοι) θα έπρεπε να πληρώσει ένα ασφάλιστρο της τάξεως του 9,67% για ένα χρόνο, επάνω στα επενδυόμενα κεφάλαιά του.
Γενικά η οικονομική κατάσταση στη ζώνη του ευρώ δεν είναι ανθηρή. Οι συνήθεις δείκτες των αγοραστικών τάσεων προς τη βιομηχανία ή τις υπηρεσίες δεν είναι καλές. Το σύνολο αυτό των αρνητικών νέων βαραίνει επάνω στο ελληνικό χρέος που είναι το πιο εύθραυστο στην ευρωζώνη, Όμως εγγίζει επίσης τις δανειακές καταστάσεις και άλλων περιφερειακών χωρών. Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να είναι ήδη διαφορετική, αν οι ρυθμοί της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν ταχύτεροι.
Έγινε ήδη αντιληπτό ότι η Ελλάδα υπήρξε το μαύρο πρόβατο (όχι βέβαια χωρίς δικό της φταίξιμο) αλλά και ότι η περίπτωσή της βοήθησε την Ευρώπη να δει κατάματα τους ερχόμενους κίνδυνους για ολόκληρη την ευρωζώνη και άμεσα για τις αδύνατες οικονομίες, όπως Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ισπανίας, Βρετανίας, ακόμη και Γαλλίας, της οποίας το χρέος ανέρχεται σε 1.500 δισεκατομμύρια, ενώ η κυβέρνησή της προετοιμάζει ήδη την πώληση 1.700 δημοσίων κτημάτων, επαύλεων, πύργων, εξαιρετικών εκτάσεων γης και καταθέτει Νομοσχέδιο για τη μετάθεση των συνταξιοδοτήσεων από τα 60 στα 62 χρόνια, παρά την κινητοποίηση 2.000.000 ατόμων στις 24 Ιουνίου, που αρνούνται την απώλεια θεμελιωμένων δικαιωμάτων.
Αυτή η έστω δυσάρεστη «ειδοποίηση» της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να τη μετατρέψει σε μόνιμα απολογούμενο ή αιτούντα ευρωεταίρο, αλλά σε ομότιμο συνδιαχειριστή της γενικής κρίσης. Δεν είναι ούτε τώρα δύσκολο, αλλάζοντας το περιεχόμενο του διαλόγου να μετατραπούμε και εμείς δικαιωματικά, αν όχι σε προτείνοντα λύσεις, αλλά τουλάχιστον σε έναν έγκυρο σχολιαστή της εσφαλμένης αντιδημοκρατικής απόφασης της Ε.Ε. να επιβάλει το Σύμφωνο της Λισαβόνας δια της οδού της επικύρωσης από τα εθνικά κοινοβούλια. Διότι η δημόσια ανάλυση του Συμφώνου ή Συντάγματος της Λισαβόνας θα έδινε την ευκαιρία πρόβλεψης επερχομένων κρίσεων κάθε είδους και την πιθανότατη λήψη των σχετικών μέτρων ή τη θεσμοθέτηση ειδικών οργάνων θεραπείας τους.
