Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου μεγάλος αριθμός γυναικών θα συναντηθούν για να γιορτάσουν και να γευματίσουν με τις φίλες τους, αποκλείοντας από την παρέα τους το αντρικό φύλο. Πολλές από αυτές θα δεχτούνε λουλούδια και δωράκια από τους συντρόφους και συζύγους.
Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας θα αφιερώσουν ένα μεγάλο κομμάτι τους στα επαναλαμβανόμενα και χιλιοειπωμένα. Και η ημέρα αυτή θα κυλήσει με μια ανακεφαλαίωση στο γυναικείο κίνημα.
Σίγουρα θα θυμηθούμε τις γυναίκες που τόλμησαν το 1857 να σταματήσουν τις μηχανές ύφανσης, να αφήσουν κάτω το βελόνι και να κάνουν για πρώτη φορά απεργία. Μια απεργία που τους κόστισε ακριβά. Ξυλοκοπήθηκαν, κακοποιήθηκαν, φυλακίστηκαν για να δώσουν νόημα στις λέξεις «Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων».
Με την ευκαιρία αυτής της γιορτής θα θυμηθούμε την γυναίκα του μεσαίωνα που ήταν ένα βρώμικο σκεύος, την γυναίκα που ήταν κλεισμένη στο γυναικωνίτη, την γυναίκα μάγισσα.
Η τέχνη λάτρεψε την μορφή της και την απέδωσε ταπεινή και αισθητική με χιλιάδες τρόπους. Ζωγράφοι με το ταλέντο τους ζωγράφισαν τις υπέροχες καμπύλες της, γλύπτες σκάλισαν με κόπο μάρμαρα και πέτρες, προκειμένου να αποδώσουν την χάρη και κομψότητα της νιότης της. Μόνον η τέχνη φανέρωσε αδέσμευτα την ομορφιά της και υπήρξε ειλικρινής απέναντι της.
Δυστυχώς, η κοινωνία με τα ψέματα και τις αντιφάσεις, αφήνει δύσκολα τόπο στη γυναίκα να σταθεί. Και αυτό γίνεται εμφανές συνήθως στις μικρές κοινωνίες. Ας μη ξεγελιόμαστε. Στην μεγάλη πλειοψηφία τους οι γυναίκες, όσο άξιες και αν είναι, μένουν στο παρασκήνιο.
Μόνον μια μικρή μερίδα γυναικών που αποτελούν τα ILLUSTRATION πρόσωπα μιας κοινωνίας, ειδικά σε θέσεις εξουσίας, καταφέρνουν εύκολα να αντιμετωπίζονται με σεβασμό από το αντίθετο φύλο.
Πόσες γυναίκες – εργαζόμενες σήμερα δεν αντιμετωπίζονται από τους προϊστάμενους τους με αγένεια, φωνές και προσβολές;
Πόσες γυναίκες με ανάγκη για εργασία, δεν υποκύπτουν στις ορέξεις εργοδοτών;
Πόσες λιθοβολούνται γιατί μπήκαν στον πειρασμό να λοξοδρομήσουν;
Πόσες γυναίκες προσπαθήσανε να αναδείξουν προβλήματα ανισότητας και βρέθηκαν στο στόχαστρο επιθέσεων και προσβολών;
Ας θυμηθούμε πρόσφατα γεγονότα που έχουν γίνει θέμα μηνών στα τηλεοπτικά κανάλια. Εμείς σαν περιοχή ,έχουμε τέτοια δείγματα Πόσες γυναίκες δέχονται την κακοποίηση μέσα στο ίδιο τους το σπίτι; Εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, χιλιάδες στην Ελλάδα.
Το ότι αποκτήσαμε χώρο στην πολιτική ζωή, στα κοινωνικά δρώμενα, στις θέσεις διαχείρισης, δεν σημαίνει ότι κατακτήσαμε αυτό που πραγματικά αξίζουμε.
Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε.
Να γιατί η 8 Μαρτίου δεν είναι η ημέρα της γυναίκας.
Ίσως, είναι μια κατάλληλη ημέρα να καταθέσουμε φόρο τιμής στις γυναίκες του 1857, κατάλληλη να ενισχύσουμε την δεινή θέση της ανατολίτισσας γυναίκας που ακυρώνεται σαν άτομο από την ημέρα της γέννησής της, να οργανώσουμε ή να ενσωματωθούμε στις ομάδες που αγωνίζονται για ένα καθαρό περιβάλλον, για την προστασία των παιδιών μας από τα ναρκωτικά και το ποτό, για την επανένταξη στην κοινωνία των παιδιών που έχουν παραστρατήσει, να σταθούμε υπερασπίστριες πολιτιστικών δράσεων, να διεκδικήσουμε για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τόσα άλλα που έχουμε στο νου και πληγώνουν την καρδιά μας.
Γυναίκες, ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΜΕ, αλλά ΔΕΝ θέλω να συμμετέχω σε μια γιορτή δίχως νόημα.
8η Μαρτίου, μια γιορτή δίχως νόημα
