Της Εύας Λόλιου
Μου άρεσαν τα δέντρα, οι μυώδεις κορμοί τους, τα λεπτεπίλεπτα κλαριά τους π’ ανθίζουν πάνω τους τρυφερούδια τ’ άνθη. Αβίαστα πως ψηλώνουν να φτάσουν στον ουρανό, να γαντζωθούν απ’ τα άστρα, πολυέλαιοι να φέγγουν τα μαύρα μονοπάτια του κόσμου. Πως πελεκίζονται να γίνουν σκάλες, να φτάσουν στα καμπαναριά καλώντας τους αγγέλους στα εικονοστάσια.
Καίγονται όμορφα ζεσταίνοντας το λάδι της ζωής, χορταίνοντας τον παγερό χρόνο μ’ αγάπη, ανάβοντας μέσα στις σκοτεινές κάμαρες καντήλια. Ταπεινά τραπέζια και καρέκλες στέκουν αιώνια να ξεκουράζονται οι αναστεναγμοί των θλιμμένων πλασμάτων, κόρφοι τρυφερότητας για τα ορφανά του κόσμου αγριοπούλια. Κι εκείνες οι νύμφες του δάσους, πώς γεννιούνται απ’ την ψυχή τους, τρέφονται με ρετσίνι , μετουσιώνοντας πεταλούδες και μεταξοσκώληκες να ομορφαίνει η ασχήμια στα παραθύρια του κόσμου.
Μου άρεσαν ακόμη από τότε που φούσκωναν τα ούλα μου για να βγουν τα πρώτα μου δόντια. Μου ’δινε η μάνα κλαράκια της κοντολεμονίτσας μας να πιπιλίζω κι ύστερα μ’ άφηνε να κοιμούμαι ήρεμα σαν αγγελούδι στις ρίζες της. Μεγαλώνοντας μ’ άρεσαν πιότερο τα ποτάμια, γιατί φύτρωναν στις όχθες τους πλατάνια γίγαντες.
Σαν γυρνούσε ο άνεμος έβαφε τις φυλλωσιές τους με φθινοπωρινές ανταύγειες. Με σηκωμένα τα χέρια, λικνίζοντας τα ψηλά άκρα μου στο ρυθμό τ’ ανέμου, χόρευα μαζί τους το τελευταίο βαλς της ζωής. Κι όταν γέρασα πια, μάζευα τα νεκρά τους φύλλα, τα μαγείρευα με ρίζες μικρών θάμνων και χόρταινα την επιθυμία μου, να ελπίζει πως κάποια ημέρα θα αντάμωνα με τ’ αδέλφια μου..
Απαρνήθηκα τον άνθρωπο που με γέννησε, για μάνα μου παραδεχόμουν τη γη. Μόνο στα σπλάχνα της θα αναγεννιόμουν. Κι έτσι, όταν η δυσπλασία του σώματός μου άρχιζε να τινάζει κλαριά στο κορμί μου, πριν ακόμη ριζώσουν τα πόδια μου, πρόλαβα ν’ ανέβω σε τούτη την κορυφή. Γι’ αυτό ακόμη μπορώ να σας μιλώ. Ανεβείτε στα κλαριά μου, δείτε τον ήλιο πολύχρωμο πίσω απ’ τους καταρράχτες των ματιών μου. Μάθατε να ζείτε στις σκιές. Πόσο λυπούμαι.. Ναι ακόμη νοιάζομαι, μέσα μου υπάρχει μια φλέβα κόκκινη, ρέει στα φυλλοκάρδια μου και είναι η αιτία να μ’ απασχολούν τα μικρά μυρμήγκια στο χώμα..
