«Το δώρο» του συγγραφέα, που παρουσιάζεται στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, είναι πράγματι ένα τετράδιο θαυμάτων
Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ, εκπαιδευτικό – συγγραφέα
Το βιβλίο του Στέφανου Ξενάκη «Το δώρο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books, δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο αυτοβελτίωσης. Θυμίζει μάλλον ένα εκτενές post – it, αισιόδοξο και ενθαρρυντικό, ένα σημείωμα που, αν μπορούσες, θα το τύπωνες και θα το διάβαζες στον εαυτό σου κάθε μέρα.
«Τετράδιο θαυμάτων» ο υπότιτλός του και όχι τυχαία. Με πολύ απλό και εύληπτο τρόπο, μέσω της παράθεσης καθημερινών βιωματικών ο συγγραφέας σού υπενθυμίζει πως κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα. Πως ποτέ δεν είναι αργά για να καταλάβεις ότι εκεί έξω η ζωή είναι ένα μικρό θαύμα, που στο χέρι σου είναι να το ζήσεις και να το μοιραστείς. Αρθογράφος ο ίδιος, συγγραφέας, αφοσιωμένος στην αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί παθιασμένα, με τα κείμενα και τις διαλέξεις του. Στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η όμορφη συζήτησή μας.
Το πρώτο σας βιβλίο «Το δώρο» κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από τις εκδόσεις Key Books και γνωρίζει ευρεία αποδοχή. Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε να το γράφετε; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σας;
Οι μικρές καθημερινές ιστορίες που συμβαίνουν σε όλους μας, τις οποίες συχνά προσπερνάμε μαζί και με την ίδια μας τη ζωή. Αυτές όμως οι μικρές ιστορίες είναι η ίδια η ζωή.
Ο τίτλος έχει μια ενέργεια από μόνος του. Πώς έγινε, όμως, η επιλογή του;
Τυχαία. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Ενα τετράδιο θαυμάτων». Σε λίγους, συμπεριλαμβανομένης και της συντρόφου μου, έστελνα τις ιστορίες μία προς μία όταν τις έγραφα, είτε δημοσιεύονταν στο fb, είτε στην Καθημερινή, είτε όχι. Οπότε η σύντροφός μου τις είχε δει όλες μία προς μία όταν τις έγραφα. Οταν εκτύπωσα όλο το βιβλίο όμως για να το δώσω στους εκδότες μου και το είδα, μου είπε «αυτό δεν είναι βιβλίο, αυτό είναι δώρο». Οταν το άκουσαν οι εκδότες μου είπαν αυτός θα είναι ο τίτλος. Οπότε νονά είναι η Μαρία.
Υπάρχει κάποια ιστορία που ξεχωρίζετε;
Μου αρέσει πολύ ο Ντράμερ. Γενικά κάθε ιστορία μού δημιούργησε έντονο συναίσθημα κι από το ίχνος του συναισθήματος έκατσα κι αναπαρέστησα την κάθε ιστορία. Το σόλο όμως εκείνου του Ντράμερ το’ χω τώρα μπροστά μου μαζί και με τον μεταφυσικό τρόπο που κοιτούσε έξω από το παράθυρο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο «δώρο» που έχετε λάβει και ποιο αυτό που έχετε δώσει;
Τα μεγαλύτερα δώρα, που πραγματικά είμαι ευλογημένος να λαμβάνω καθημερινά, είναι μηνύματα συνανθρώπων μου που μου γράφουν ότι τους άγγιξε το βιβλίο αυτό, καθώς και τις αλλαγές που αποφάσισαν να ξεκινήσουν στη ζωή τους. Ενα από τα μεγαλύτερα δώρα που εγώ έχω δώσει θεωρώ ότι είναι το βιβλίο αυτό κι η ευκαιρία να μοιραστώ μια σύγχρονη απλή κι όμορφη φιλοσοφία ζωής.
Ποια πιστεύετε πως είναι τα συστατικά που κάνουν ένα βιβλίο επιτυχημένο;
Δεν ξέρω να σας πω, ειλικρινά δεν είμαι συγγραφέας.
Πέρα από πλάκα, η διάθεση να μοιραστείς με τον συνάνθρωπό σου. Εάν δεν υπάρχει αυτή η ανάγκη, μην το γράψεις ή τουλάχιστον μην το μοιραστείς. Αυτή είναι η άποψή μου.
Ποιοι άνθρωποι έπαιξαν ρόλο στη συγγραφή του βιβλίου;
Οι καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας που με ενέπνευσαν να το γράψω. Ακόμα και μικρά ζωάκια π.χ. η πεταλουδίτσα που πρωταγωνίστησε σε μια ιστορία μου.
Ποια τα συναισθήματά σας κατά τη διάρκεια της γραφής;
Εντονα με μια λέξη και σίγουρα αληθινά. Αγάπη, μοίρασμα, δύναμη, συγκίνηση, χαρά, αλλά κι αρνητικά όπως τα χαρακτηρίζουμε. Απογοήτευση, αηδία, μπούχτισμα. Παλιά αγαπούσα μόνο τα θετικά συναισθήματα, τώρα αγαπώ τα αληθινά συναισθήματα. Η γκάμα με τους μαρκαδόρους που είχαμε παλιά στο σχολείο είχε φωτεινά χρώματα, κόκκινο, γαλάζιο, κίτρινο και σκοτεινά, μαύρο, καφέ, μοβ. Παλιά απέφευγα τα δεύτερα. Οχι πια. Τα αγκαλιάζω και τα αγαπώ γιατί είναι δικά μου. Με αυτά τα σκούρα έγραψα το δεύτερο βιβλίο μου τον «Κάπταιν». Η ζωή είναι μία κι εμείς συχνά τη χωρίζουμε σε «καλή» και «κακή». Λάθος.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νεαρό, που ξενυχτά απογοητευμένος, βλέποντας τα όνειρά του να μην πραγματοποιούνται;
Να βλέπει και να εμπνέεται από παραδείγματα της διπλανής πόρτας συνανθρώπων μας, που ξεκίνησαν όχι από το μηδέν, αλλά από το πλην πολύ και τα κατάφεραν. Συχνά τέτοια παραδείγματα ανεβάζω στη σελίδα μου στο FB όπως και πολλοί άλλοι το κάνουν. Να διαβάζει, να κλείσει την περιττή TV και τα υπερβολικά social και να κάνει καλές επιλογές. Υπάρχουν πολλά βιβλία αυτοβελτίωσης σε όλο τον κόσμο, εξαιρετικές ομιλίες στο youtube, αλλά και πολύ καλά σεμινάρια προσωπικής εξέλιξης και στη χώρα μας.
Σε συνέντευξή σας έχετε αναφέρει πως «τίποτα δεν θα μου χαριστεί στη ζωή, εγώ θα το φέρω στη ζωή μου». Πιστεύετε πως τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο στη ζωή μας;
Υπάρχουν κάποια μονοπάτια, ένα σενάριο, αλλά είναι στο χέρι μας να το βελτιώσουμε. Οσο κάνουμε upgrade σε εμάς, τόσο γίνεται upgrade και στο σενάριο της ζωής μας. Εξαιρετική σχετική ταινία «Οι ρυθμιστές» με τον Ματ Ντέιμον. Τη συνιστώ.
Θυμάστε πότε νιώσατε την ανάγκη να στραφείτε προς την αυτοβελτίωση;
Από τα πρώτα κιόλα προβλήματα που μου παρουσιάστηκαν στη ζωή μου. Είχα την ευλογία από τα 12 μου χρόνια να έχω μέντορα και πάντα είχα. Ξέρετε τα παθήματα είναι εγγυημένα. Τα μαθήματα όχι. Το πάθημα είναι μονόδρομος. Το μάθημα όμως επιλογή.
Πείτε μας λίγα λόγια για το όνειρό σας να ενταχθεί η αυτοβελτίωση στα σχολεία με το πρόγραμμα «Ναι, μπορώ».
Εχει ήδη ξεκινήσει το πρόγραμμα σε πολλά σχολεία της πρωτοβάθμιας στη χώρα μας, για να μάθουν τα παιδιά, αλλά κι οι δάσκαλοι κι οι γονείς τα βασικά ή τουλάχιστον αυτά που θεωρούμε βασικά. Πληροφορίες στο naiboro.gr είναι εντελώς δωρεάν κι εμένα δεν μου δίνει τίποτα μεγαλύτερη χαρά να μοιράζομαι αυτά τα πράγματα με μικρούς και μεγάλους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνει κάποιος αίτηση ενδιαφέροντος για να μιλήσουμε στο σχολείο του.
Πώς μπορούν οι γονείς από νωρίς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να εστιάσουν σε αυτά που θα ωφελήσουν τη ζωή και την ψυχή τους;
Να δουλεύουν με τον εαυτό τους οι γονείς και να γίνουν οι ίδιοι παράδειγμα για τα παιδιά τους με τις πράξεις τους κι όχι με τα λόγια. Λες αυτό που ξέρεις, αλλά αναπαράγεις αυτό που είσαι.
Σας ευχαριστώ θερμά και σας εύχομαι πάντα επιτυχίες!
Εγώ ευχαριστώ.
