Του Γιώργου Λαμπράκη
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αυστηροποιήσει το πλαίσιο των μέτρων για τις μετακινήσεις, καθώς διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση με την έξαρση των κρουσμάτων είναι πολύ πιο σοβαρή σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις, ενώ και η στάση πολιτών δεν ήταν η αρμόζουσα, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τον καταιγισμό των sms στα πρώτα 24ωρα του νέου lockdown.
Υπό αυτές τις συνθήκες η λήψη της απόφασης για απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ ήταν επιβεβλημένη, ενώ το ενδεχόμενο λήψης ακόμη πιο αυστηρών αποφάσεων δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, όσο από τη μια η κεντρική εξουσία εξακολουθεί να μην εκτιμά σωστά την κατάσταση και από την άλλη αρκετοί πολίτες συνεχίζουν να αναζητούν τρόπους, ώστε να ξεγελάσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, μόνο και μόνο για να μη διαταράξουν την καθημερινότητά τους.
Οσοι συνεχίζουν να μετακινούνται χωρίς λόγο, δεν αυξάνουν μόνο τον κίνδυνο διασποράς της νόσου. Επιδεικνύουν ασέβεια προς το υγειονομικό προσωπικό, το οποίο στην πιο κρίσιμη φάση του πολέμου με την πανδημία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης. Η κυβέρνηση, από τη δική της πλευρά, όσο δεν καταλήγει σε συγκεκριμένο πλαίσιο μέτρων και αλλάζει κάθε τρεις και λίγο τις αποφάσεις της, καθώς διαπιστώνει την ανεπάρκεια του σχεδιασμού και της προετοιμασίας που έχουν προηγηθεί, τόσο αυξάνει τη σύγχυση και την αβεβαιότητα στις τάξεις των πολιτών. Είναι σα να τους οπλίζει με επιχειρήματα για να συνεχίζουν με ανευθυνότητα απέναντι στην κρίσιμη κατάσταση, η οποία, αν ξεφύγει κι άλλο από τον έλεγχο των υγειονομικών αρχών, θα εξελιχθεί σε πραγματική τραγωδία.
Οι αντοχές του συστήματος υγείας εξαντλούνται, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Αν δεν καταφέρουμε σε αυτή τη φάση να περιορίσουμε τις νέες μολύνσεις, εφαρμόζοντας ευλαβικά τα μέτρα για τις μετακινήσεις, δεν θα μειωθούν οι νοσηλευόμενοι και οι διασωληνωμένοι. Αν δεν μειωθούν οι αριθμοί, δεν θα αρχίσουν να υποχωρούν τα εφιαλτικά νούμερα με όσους καθημερινά χάνουν τη μάχη με τον κορονοϊό στις ΜΕΘ των νοσοκομείων.
Είναι, λοιπόν, η ώρα της υπευθυνότητας για όλους. Είμαστε κρίκοι στην ίδια αλυσίδα. Κάθε φορά που σπάει ένας κρίκος, ο ύπουλος εχθρός, που μας πολεμά από τον περασμένο Μάρτιο, συνεχίζει να καταγράφει νίκες. Ας σκεφθούμε τον διπλανό μας, που με τη σειρά του πρέπει να σκεφτεί τον δικό του διπλανό. Μόνο έτσι θα οχυρωθεί η κοινωνία αποτελεσματικά. Σε οποιοδήποτε άλλο ενδεχόμενο ο εφιάλτης της πανδημίας θα παραμένει και οι απώλειες, που θα προκαλεί, δεν θα σταματήσουν, αν δεν εμβολιαστεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, αν αντέχουμε να μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, μέχρι την ερχόμενη άνοιξη.
