Στα νοσοκομεία οι επικουρικοί γιατροί κρατούν όρθιο το δημόσιο σύστημα Υγείας. Στα σχολεία οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί καλύπτουν τα τεράστια κενά από τις συνταξιοδοτήσεις μόνιμων συναδέλφων τους που ουδέποτε αναπληρώθηκαν με μόνιμες προσλήψεις. Την ίδια στιγμή, το δημόσιο γιγαντώνεται με χιλιάδες μετακλητούς υπαλλήλους και συμβασιούχους που εκτοξεύουν το κόστος μισθοδοσίας. Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι προσφέρουν ελάχιστα (ή και τίποτα απολύτως στην περίπτωση των μετακλητών υπαλλήλων) στο δημόσιο σύστημα λειτουργίας της χώρας.
Οι 22.000 συμβασιούχοι και μετακλητοί υπάλληλοι που προσέλαβε η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται το «τιμόνι» της χώρας ανέβασαν κατά δύο ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ το κόστος μισθοδοσίας στο δημόσιο. Το χειρότερο είναι, ωστόσο, ότι αυτές οι προσλήψεις δεν συνέβαλαν στην κάλυψη των τεράστιων αναγκών σε προσωπικό στους ευαίσθητους τομείς της Υγείας και της Παιδείας.
Το Κράτος συνεχίζει να βασίζεται σε συμβασιούχους εργαζόμενους που πληρώνονται από κονδύλια του ΕΣΠΑ, όπως οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και οι επικουρικοί γιατροί, τη στιγμή που στο δημόσιο μπαίνουν από πόρτες και παράθυρα χιλιάδες άχρηστοι μετακλητοί υπάλληλοι. Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ είναι το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας των μετακλητών που απασχολούνται κυρίως σε υπουργικά γραφεία και αμείβονται με μισθούς που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν βλέπουν ούτε στον ύπνο τους.
Τα ευνοημένα παιδιά του κομματικού συστήματος απολαμβάνουν και με την παρούσα κυβέρνηση προνόμια που θεωρούνται άπιαστο όνειρο στον ιδιωτικό τομέα. Σχεδόν διπλάσιες είναι οι μηνιαίες αποδοχές ενός νεοπροσλαμβανόμενου μετακλητού υπαλλήλου σε σχέση με τις αντίστοιχες αποδοχές ενός εργαζομένου σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος προσλήφθηκε με κομματικά κριτήρια και όλη μέρα παίζει πασιέντζες στον υπολογιστή του γραφείου του, ενώ ο δεύτερος κατάφερε με προσληφθεί με βάση τις γνώσεις και τις δεξιότητές του, ενώ σε ό,τι αφορά στην παραγωγικότητά του δεν υφίσταται η παραμικρή σύγκριση με τον μετακλητό στο γραφείο κάποιου υπουργού.
Με τα δύο επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ που σπατάλησε η κυβέρνηση για να προσλάβει τον στρατό των μετακλητών και των συμβασιούχων θα μπορούσε να καλύψει τα κενά του συστήματος Υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης. Ετσι όμως δεν θα μπορούσε να εξαγοράσει τις συνειδήσεις που εξαγόρασε και να εξασφαλίσει τις χιλιάδες ψήφους, ενόψει των εκλογών, των μετακλητών και των οικογενειών τους.
Την ίδια στιγμή τα νοσοκομεία απαξιώνονται και η δημόσια εκπαίδευση υποβαθμίζεται, καθώς ο πιο σημαντικός παράγοντας, δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό, αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Αντίθετα, ο κομματικός στρατός στα Υπουργεία και τα βουλευτικά γραφεία αυξάνεται και πληθύνεται, επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό με περιττές δαπάνες. Δαπάνες που αν είχαν γίνει ορθολογικά και με αξιοκρατικές διαδικασίες, το δημόσιο σύστημα λειτουργίας της χώρας μας θα ήταν πολύ καλύτερο.
