Η χθεσινή κινητοποίηση έξω από το πρώην ΙΚΑ Βόλου των γυναικών – εκπροσώπων της κοινωνικής συμμαχίας δυνάμεων, οι οποίες πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, εκτός από τον καθαρά συμβολικό χαρακτήρα είχε και έναν απολύτως ουσιαστικό, καθώς το επίδομα τοκετού που καταργήθηκε από το 2012 και χορηγείται στο εξής μόνο σε όσες γυναίκες επιλέγουν να φέρουν τα παιδιά τους στον κόσμο, στο σπίτι και όχι στα νοσοκομεία και τις κλινικές της χώρας, αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση κοινωνικής οπισθοδρόμησης και προσπάθειας να περικοπούν πόροι πάση θυσία, από ένα σύστημα το οποίο ακόμη και μετά από αυτές τις περικοπές παραμένει στην εντατική. Επίσης η κατάργηση του επιδόματος τοκετού αποτελεί μια κραυγαλέα περίπτωση ευθείας προσβολής ενός κατοχυρωμένου δικαιώματος των γυναικών, που κατά τα αλλά χθες γιόρτασαν την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, σε ένα κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον το οποίο εξακολουθεί να είναι εχθρικό για το αδύναμο φύλλο.
Τα 900 ευρώ που λάμβανε μέχρι το 2012 κάθε γυναίκα που γεννούσε το παιδί της σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας ή σε κάποια ιδιωτική κλινική, μπήκαν στη λίστα των περικοπών στο εθνικό σύστημα υγείας προκειμένου αυτό να απαλλαγεί, υποτίθεται, από ανάλογες «σπατάλες». Ποιος ήταν ο εμπνευστής αυτής της απόφασης; Ποιος άλλος από τον Αδωνη Γεωργιάδη που δεσμεύτηκε για την αναμόρφωση του ΙΚΑ και παρέδωσε στους ασφαλισμένους ένα αποδυναμωμένο και αναχρονιστικό οργανισμό παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Το περίφημο ΠΕΔΥ είναι το γνήσιο τέκνο των μνημονιακών σχεδιασμών, όπου βασική φιλοσοφία ήταν η περικοπή δαπανών χωρίς να λαμβάνονται υπόψη κοινωνικά κριτήρια ή έστω οι εισφορές των ασφαλισμένων προς τον ασφαλιστικό τους φορέα. Γιατί μπορεί το επίδομα τοκετού να καταργήθηκε για όσες γυναίκες φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά τους στα νοσοκομεία, ωστόσο αυτές οι γυναίκες και οι σύζυγοί τους, ως εργαζόμενοι και άρα ασφαλισμένοι, κατέβαλλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν προς τον ασφαλιστικό τους φορέα τις προβλεπόμενες εισφορές έτσι ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν ανάλογες παροχές.
Ερχεται λοιπόν ο Αδωνις και από τη μια αποφασίζει για την καταβολή του επιδόματος τοκετού μόνο σε όσες γυναίκες γεννούν στα σπίτια τους, όπως δηλαδή γινόταν στις δεκαετίες πριν το 1960. Οταν το μαιευτήριο αποτελούσε προνόμιο των λίγων.
Οταν περνούσε την πόρτα των νοσοκομείων μόνο όποιος είχε την οικονομική δυνατότητα ή όταν ο κατά τόπους κομματάρχης φρόντιζε για τα δικά του παιδιά! Οι υπόλοιπες γυναίκες γεννούσαν στο σπίτι με τη βοήθεια της μαμής και το έλεος του Θεού.
Εκεί μας γύρισαν τα μνημόνια και εγχώριοι υποστηρικτές τους που εκτός από την απόφαση για την κατάργηση του επιδόματος τοκετού έχουν νομοθετήσει (άκουσον – άκουσον), και για την υποχρέωση επιστροφής του επιδόματος από όσες γυναίκες το εισέπραξαν κατά το μεταβατικό στάδιο εφαρμογής της επίμαχης υπουργικής απόφασης. Και μάλιστα η υποχρέωση επιστροφής του προβλέπει και τους τόκους, ενώ όσες οικογένειες δεν το επιστρέψουν απειλούνται με κατασχέσεις από το ΙΚΑ! Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους εμπνευστές και τα εκτελεστικά όργανα αυτών των σχεδιασμών.
Κατάφεραν μια χαρά να επιτύχουν το έργο τους οδηγώντας δεκαετίες πίσω την ελληνική κοινωνία.
Και αυτό για να εξυγιάνουν, υποτίθεται, το δημόσιο σύστημα υγείας. Να περικόψουν περιττές δαπάνες από το δημόσιο συνολικά, έτσι ώστε και οι σημερινοί κυβερνώντες να μπορούν να προσλαμβάνουν με καταιγιστικούς ρυθμούς σε θέσεις – κλειδιά, πρόσωπα αμφιβόλου καταλληλότητας.
