Οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι παίρνουν πλέον τη σκυτάλη των κινητοποιήσεων κατά του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, μετά την αναστολή των αγροτικών κινητοποιήσεων. Οι άνθρωποι που επιβαρύνονται με το 80% των φορολογικών βαρών σε αυτό τον τόπο, ετοιμάζονται να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια σε έναν σχεδιασμό, ο οποίος γκρεμίζει κατακτήσεις δεκαετιών δίχως να εγγυάται τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι συνταξιούχοι εν προκειμένω, που την επόμενη Τετάρτη διοργανώνουν πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, προβλέπουν νέες περικοπές τόσο στις επικουρικές συντάξεις που ακόμη και τα κυβερνητικά στελέχη θεωρούν σίγουρες, όσο και στις κύριες, όπου υπάρχουν πληροφορίες για «μαχαίρι» ακόμη και σε ποσά τα οποία κινούνται κάτω από το όριο των 1.000 ευρώ το μήνα. Κατά συνέπεια ο γενικός ξεσηκωμός των απόμαχων της δουλειάς θεωρείται μονόδρομος προκειμένου να μην περάσουν οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί. Και μπορεί στο Μέγαρο Μαξίμου να αγωνιούν για την ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης, όπου το ασφαλιστικό κατέχει πρωτεύοντα ρόλο, ωστόσο στις τάξεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων η αγωνία είναι πολλαπλάσια καθώς από τις αποφάσεις που θα ληφθουν στο επόμενο διάστημα, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η επιβίωση ενός τεράστιου κομματιού της ελληνική κοινωνίας.
Αυτό το κομμάτι στηρίζει με τους φόρους και τις εισφορές του ολόκληρο το οικοδόμημα της ελληνικής οικονομίας. Επί σειρά ετών οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καταβάλουν ανελλιπώς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις , ενώ κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου πληρώνουν από τον ιδρώτα τους ώστε να λάβουν, όταν έρθει η ώρα της συνταξιοδότησης, το ποσό που δικαιούνται βάσει των εισφορών τους. Η πρόταση που βρίσκεται στο τραπέζι του διαλόγου για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, το μόνο που εγγυάται είναι η δραματική μείωση των συντάξεων μέσα στα επόμενα χρόνια, δίχως ταυτόχρονα να υπάρχουν ανάλογες εγγυήσεις για τη βιωσιμότητα του όλου συστήματος. Από τη στιγμή που δεν κατανοούν ή κάνουν πως δεν κατανοούν ότι χωρίς ανάπτυξη και αύξηση της απασχόλησης είναι αδύνατον να αυξηθούν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και κατά συνέπεια να διαφυλαχτεί η βιωσιμότητά τους και όσο οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι σε αυτό τον τόπο είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, δεν υπάρχει καμία απολύτως τύχη για το ασφαλιστικό σύστημα. Οσες περικοπές και αν κάνουν, όσο και αν κουτσουρέψουν τις ήδη κατακρεουργημένες συντάξεις, δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να αποδώσει ο συγκεκριμένος σχεδιασμός.
Οι εταίροι που πιέζουν για νέες μειώσεις στις συντάξεις, νοιάζονται αποκλειστικά και μόνο για την υλοποίηση ενός σχεδίου με ξεκάθαρα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Αυτό το σχέδιο εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και στρέφεται ευθέως κατά των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Κατά συνέπεια η μαζική και οργανωμένη αντίδραση σε αυτά τα σχέδια επιβάλλεται από τη στιγμή που η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης σχεδόν ταυτίζεται με τις επιταγές και τις επιδιώξεις των δανειστών. Ο αγώνας που ξεκινούν οι συνταξιούχοι και οσονούπω και οι εργαζόμενοι οι οποίοι ετοιμάζονται για 48ωρη γενική απεργία μόλις κατατεθεί το επίμαχο σχέδιο νόμου στη Βουλή, αποτελεί αυτονόητη επιλογή για όσους πλήττονται από τις επερχόμενες αλλαγές. Η δική τους φωνή μπορεί αποκλειστικά και μόνο να βάλει φραγμό στον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα, εφόσον βεβαίως η παρούσα συγκυβέρνηση εξασφαλίσει τις απαιτούμενες ψήφους ώστε να περάσει από τη Βουλή αυτό το τερατούργημα.
