Στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας το έχουν πάρει απόφαση. Η προσπάθειά τους να ευαισθητοποιήσουν τους τοπικούς φορείς για το πρόβλημα της αέριας ρύπανσης θα συνεχίσει να είναι μοναχική. Ωστόσο θα αναδεικνύει πάντα τον υποκριτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει μια ολόκληρη κοινωνία ένα θέμα το οποίο επηρεάζει άμεσα τη δημόσια υγεία, ιδίως των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Το φετινό χειμώνα που το φαινόμενο της αιθαλομίχλης επανέκαμψε, λόγω της ανεξέλεγκτης καύσης ξύλου και υλικών τα οποία θεωρούνται άκρως επικίνδυνα, λόγω των τοξικών στοιχείων που απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα, το πολεοδομικό συγκρότημα εμφανίζεται απολύτως ανέτοιμο όχι μόνο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των αιωρούμενων σωματιδίων αλλά ακόμη και να το καταγράψει. Ο εναπομείναν σταθμός μέτρησης που λειτουργεί υπό την ευθύνη της περιφερειακής ενότητας Μαγνησίας προφανώς και δεν είναι σε θέση να προσφέρει ασφαλή συμπεράσματα για την επιβάρυνση της ατμόσφαιρας. Παρ’ όλα αυτά οι μετρήσεις των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν ότι το πρόβλημα υφίσταται και τροφοδοτείται από τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες. Μπορεί η μέση τιμή 24ωρου να μην ξεπερνά το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο, ωστόσο οι υπερβάσεις οι οποίες καταγράφονται και φτάνουν δύο και τρεις φορές πάνω από το όριο των 50 μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.
Δυστυχώς οι συνεχείς παρεμβάσεις του ιατρικού κόσμου δεν τυγχάνουν της ανάλογης ανταπόκρισης. Στο δήμο Βόλου ούτε καν ασχολούνται με το πρόβλημα, ενώ στην περιφερειακή ενότητα περιορίζονται στην καταγραφή του. Οι υπόλοιποι εκπρόσωποι φορέων με αποσπασματικές κινήσεις, περισσότερο για τους τύπους και λιγότερο για την ουσία, ελάχιστα συνεισφέρουν στον περιορισμό του φαινομένου. Οι δεκάδες καταγγελίες που έχουν γίνει στις υπηρεσίες ελέγχου και στην αστυνομία για καύση ακατάλληλων υλικών, όπως λάστιχα και πλαστικά περιμετρικά του πολεοδομικού συγκροτήματος, έχουν άγνωστη μοίρα. Πόσες συλλήψεις έγιναν και πόσα πρόστιμα επιβλήθηκαν στους παρανομούντες που δηλητηριάζουν τον αέρα που αναπνέουμε; Με τους σταθμούς μέτρησης της αέριας ρύπανσης που διαθέτει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και βρίσκονται εκτός λειτουργίας λόγω οικονομικών προβλημάτων εδώ και μήνες τί γίνεται; Για ποιο λόγο δεν καλύπτεται το κόστος συντήρησής τους, έτσι ώστε να αρχίσουν και πάλι να καταγραφούν την ποιότητα του αέρα, παρέχοντας ασφαλή συμπεράσματα ολόκληρο το 24ωρο; Το τελευταίο μας ερώτημα αφορά στους πολίτες και στη δική τους ενεργοποίηση έτσι ώστε να βελτιωθεί η σημερινή κατάσταση. Δεν περιμένουμε απάντηση όπως και στα παραπάνω ερωτήματα από τη στιγμή που οι υπηρεσίες και οι φορείς έχουν επιλέξει να κρύψουν κάτω από το χαλί το πρόβλημα, ενώ οι πολίτες, έχοντας εγκλωβιστεί στα οικονομικά τους αδιέξοδα, επιλέγουν το πιο συμφέρον μέσο για τη θέρμανσή τους το χειμώνα. Οσα γλιτώνουν όμως σε κόστος θέρμανσης, άλλα τόσα και περισσότερα χάνουν σε κόστος ποιότητας ζωής για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Ας μην τρέφουμε όμως αυταπάτες. Ο απλός πολίτης που βομβαρδίζεται από εξοντωτικούς φόρους και περικοπές δεν πρόκειται ποτέ να σκεφτεί με περιβαλλοντική συνείδηση. Αν η επίσημη πολιτεία δεν του εξασφαλίσει ότι θα καλύπτει τις άμεσες ανάγκες του, χωρίς να δηλητηριάζει τον αέρα που αναπνέει, αν οι τοπικοί φορείς αντιληφθούν επιτέλους ότι ο σημερινός δρόμος της αδιαφορίας είναι χωρίς επιστροφή και αν πάψουν να υποκρίνονται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την ατμοσφαιρική ρύπανση στο Βόλο, τότε ίσως να υφίστανται ακόμη εκείνες οι προϋποθέσεις που θα διασφαλίσουν ότι οι επόμενες γενιές θα μεγαλώσουν σε μια πόλη όπου οι παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος δεν θα να κάνουν θραύση και ο καρκίνος δεν θα θερίζει!
