Μετά από μια μακρά περίοδο αδικαιολόγητης συνδικαλιστικής ραστώνης τα όργανα της ΑΔΕΔΥ προχωρούν μέσα στο πρώτο 15ήμερο του Μαρτίου σε δύο 48ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, ενάντια στην κατάργηση μιας σειράς φορέων και δομών του δημοσίου καθώς και κατά της απόλυσης συναδέλφων τους οι οποίοι είναι σε διαθεσιμότητα εδώ και οκτώ μήνες και δεν κατέστη δυνατή η απορρόφηση τους σε κάποια υπηρεσία.
Οι συγκεκριμένες απολύσεις είναι οι πρώτες στον δημόσιο τομέα εδώ και έναν αιώνα ενώ οι καταργήσεις των τομέων που έχουν κριθεί αντιπαραγωγικοί και οικονομικά επιζήμιοι για τον κρατικό προϋπολογισμό θα οδηγήσουν, σύμφωνα με την ΑΔΕΔΥ, σε περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου παρεχόμενων υπηρεσιών προς τον πολίτη. Το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων στο δημόσιο θέτει στην κορυφή του απεργιακού αγώνα τα συγκεκριμένα δύο ζητήματα καθώς θεωρεί ότι πλήττεται άμεσα το κοινωνικό σύνολο από την υποστελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών ενώ πρέπει να λάβουμε υπόψη και τις νέες στρατιές ανέργων που θα προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες, τόσο από τη δεξαμενή των εργαζομένων που ήταν σε διαθεσιμότητα, όσο και από την αντίστοιχη που θα δημιουργηθεί από τη διαδικασία αξιολόγησης. Όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές, ο τρόπος βαθμολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι θα αξιολογούνται, θα δημιούργει κάθε χρόνο έναν αριθμό 75.000 περίπου εργαζομένων στο δημόσιο που ανά πάσα στιγμή θα κινδυνεύουν με απόλυση. Έτσι και η κυβέρνηση θα είναι συνεπής ως προς τις μνημονιακές της δεσμεύσεις για απολύσεις στο δημόσιο και τα παπαγαλάκια της θα συνεχίσουν να οπλίζονται με επιχειρήματα υπέρ του δήθεν νοικοκυρέματος και της περιστολής δαπανών στον τομέα της δημόσιας διοίκησης.
Το μεγάλο ζητούμενο και των συγκεκριμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, που θα ανακοινωθούν και επίσημα εντός των ημερών, είναι η μαζική συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένων και η μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική αποδοχή του αγώνα των εργαζομένων στο δημόσιο. Σε ότι αφορά στο δεύτερο θέμα τα δεδομένα είναι εξαιρετικά δυσμενή για τον κλάδο, με βάση την εικόνα που έχει σχηματίσει τόσα χρόνια η κοινωνία για τους δημοσίους υπαλλήλους. Παρά τις τεχνητές στρεβλώσεις των ΜΜΕ και τις ακραίες συμπεριφορές σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δημοσίων λειτουργών, η γενική εικόνα παραμένει αρνητική και στα χρόνια των μνημονίων όπου το δημόσιο βρέθηκε αντιμέτωπο με μια άνευ προηγουμένου λαίλαπα. Σε ότι αφορά στο θέμα της συμμετοχής στις απεργίες, εκτιμούμε ότι ο αριθμός του προσωπικού ανά υπηρεσία είναι πλέον τόσο μικρός ώστε δεν επιτρέπεται τη συμμετοχή ούτε καν σε γενικές συνελεύσεις ή ενημερωτικές εκδηλώσεις. Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί το γενικότερο κλίμα απάθειας, αδράνειας και αδιαφορίας σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής του τόπου τότε εύκολα συμπεραίνει κανείς ποια θα είναι η τύχη και των προσεχών απεργιακών κινητοποιήσεων της ΑΔΕΔΥ. Οι εργαζόμενοι δίχως πίστη στις δυνάμεις τους και χωρίς εμπιστοσύνη στους εκπροσώπους τους, έχουν κλειστεί στο καβούκι τους και περιμένουν στωικά το τέλος. Εκτός και αν ετοιμάζονται να δώσουν εκκωφαντική απάντηση στις επερχόμενες εκλογές. Μπορεί δηλαδή να έχουν αποφασίσει μέσα από μια άτυπη και σιωπηρή συμφωνία να παρακάμψουν όλα τα ενδιάμεσα στάδια έκφρασης της αγανάκτησης τους και να δώσουν λύση στο αδιέξοδο με τον πιο άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο που προβλέπει το Σύνταγμα της χώρας μας.
