Προτού καν αρχίσουν και πάλι οι έλεγχοι για την εφαρμογή του στοιχειωμένου αντικαπνιστικού νόμου, προκύπτουν εμπόδια που προετοιμάζουν το έδαφος για ακόμη ένα ναυάγιο.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες, όπου η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους ισχύει χωρίς αστερίσκους, παραθυράκια και εξαιρέσεις, στην Ελλάδα καθίσταται μέχρι στιγμής αδύνατο να εφαρμοστεί μια εγκύκλιος με ξεκάθαρες διατάξεις και τσουχτερά έως εξοντωτικά πρόστιμα, για όσους δεν συμμορφώνεται ως προς το αυτονόητο.
Το θέμα της νοοτροπίας που διακατέχει τον νεοέλληνα, η αρνητική διάθεση των εμπλεκομένων πλευρών να εφαρμόσουν τον νόμο και η δεδομένη αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών να κάνουν τη δουλειά τους, αποτελούν τους βασικότερους παράγοντες που κρατούν σε θεωρητικό επίπεδο την απαγόρευση του καπνίσματος στη χώρα μας.
Την προηγούμενη φορά που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος, είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες με πρωταγωνιστές βέβαια τους ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης οι οποίοι μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουν πελάτες και κατά συνέπεια κέρδη, προέταξαν ένα ολόκληρο βουνό από εμπόδια.Από την πλευρά τους, οι αρμόδιες υπηρεσίες άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο πότε τους όρους και τις προϋποθέσεις αναφορικά στα τετραγωνικά των καταστημάτων και πότε το είδος των παρεμβάσεων που έπρεπε να γίνουν στις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, έτσι ώστε να μπορούν να συνυπάρχουν καπνιστές και μη.Αφού διαπιστώθηκε ότι αυτό δεν ήταν εφικτό, καθώς άρχισαν να εκτυλίσσονται κωμικοτραγικές καταστάσεις στα εστιατόρια, αποφασίστηκε η γενική απαγόρευση του καπνίσματος με εξαίρεση τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης και τα καζίνο. Στο μεταξύ όμως είχε χαθεί η όποια καλή διάθεση από πλευράς επαγγελματιών και η όποια εμπιστοσύνη τους προς την πολιτεία, η οποία έδωσε για άλλη μια φορά την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται μόνο για να επιβάλει πρόστιμα. Όταν δε, ήρθαν να προστεθούν σε αυτό το σκηνικό σύγχυσης οι γνωστοί λαϊκιστές της πολιτικής τότε χάθηκε τελείως το μέτρο.
Ποιός ξεχνά τον πρώην Βουλευτή ο όποιος καλούσε τις κάμερες να τον καταγράψουν να καπνίζει προκλητικά σε κεντρικό καφέ της πόλης, ενώ ταυτόχρονα προκαλούσε την τότε δημοτική αστυνομία και τη διεύθυνση Υγιεινής να του επιβάλουν πρόστιμο; Το μήνυμα που έστειλε στους έτσι κι αλλιώς επιφυλακτικούς, ως προς την πιστή εφαρμογή του μέτρου, πολίτες ήταν ξεκάθαρο. «Καπνίστε ελεύθερα και γράψτε εκεί που δεν πιάνει μελάνη τόσο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, όσο και τους συνανθρώπους σας που έχουν το δικαίωμα να μην εισπνέουν τον καρκίνο κάθε φορά που αποφασίζουν να βγουν από το σπίτι τους».
Παρά τα όσα προηγήθηκαν, αν αυτή τη φορά υπάρξει βούληση και αποφασιστικότητα από το αρμόδιο υπουργείο καθώς βέβαια και ένα ισχυρό πλαίσιο ελέγχων από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, τότε είναι δυνατό να εφαρμοστεί ένας νόμος που ισχύει εδώ και χρόνια σε χώρες, τις οποίες εμείς οι «πολιτισμένοι και προοδευτικοί» θεωρούμε υπανάπτυκτες. Αρκεί να μην κολλήσουμε πάλι στα ίδια εμπόδια, αρκεί οι καταστηματάρχες να δουν το μέτρο σαν μια δεδομένη υποχρέωσή τους, αρκεί οι θαμώνες των επιχειρήσεων εστίασης να αντιμετωπίσουν τον αντικαπνιστικό νόμο σαν παρέμβαση για το δικό τους καλό, αρκεί οι υπηρεσίες ελέγχου να συντονιστούν κατάλληλα και να αποκτήσουν την πεποίθηση ότι δεν κάνουν αγγαρεία αλλά ότι συμβάλουν καθοριστικά υπέρ της νομιμότητας και της δημόσιας υγείας.
