The case of Trump – Η περίπτωση του Τραμπ
Του Δημήτρη Αντωνίου,
Καθηγητή Αγγλικής, Β.Α., Kατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας
aglo.academia@gmail.com
Τις τελευταίες ημέρες, ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνει εμπειρίες που θυμίζουν άλλες εποχές, όχι και πολύ ευχάριστες, όπως εμφύλιοι πόλεμοι, παγκόσμιοι πόλεμοι, ναζισμό, φασισμό, και πάσης φύσεως κατάχρηση της εξουσίας, είτε προέρχεται από την πολιτική, είτε από τη θρησκεία ή την εκκλησία…, όχι βέβαια την ελληνική.
Βεβαίως, απαιτείται ηρεμία, ψυχραιμία και κυρίως αμεροληψία για να κατανοήσουμε πως φθάσαμε μέχρις εδώ, ή πιο συγκεκριμένα, πως η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο, η ΗΠΑ, έφτασε μέχρις εδώ.
Ωστόσο, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το παρόν πολιτικό σύστημα της χώρας καθιερώθηκε στην περίοδο του 1800 από τους λεγόμενους Founding Fathers – Ιδρυτικούς Πατέρες, δηλαδή άνθρωποι με βαθύ αίσθημα πατριωτισμού, αλλά και φροντίδα προστασίας προς τους πολίτες. Για εκείνη την εποχή το σύστημα εξασφάλιζε στους πολίτες τα βασικά αγαθά όπως ελευθερία, δικαίωμα ψήφου, τουλάχιστον για τους περισσοτέρους, εναλλαγή στην πολιτική εξουσία, όχι περισσότερο από δύο θητείες κάθε πρόεδρος, και σε μεγάλο βαθμό απονομή δικαιοσύνης. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα λεγόμενα Social Media, τα οποία πέραν των πλεονεκτημάτων τους προσφέρουν και αντίστοιχο αριθμό μειονεκτημάτων! Και ο νυν Πρόεδρος χρησιμοποίησε και εκμεταλλεύτηκε, στην κυριολεξία, δύο πανίσχυρα όπλα για να καταλάβει την εξουσία. ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ SOCIAL MEDIA.
Eμπιστοσύνη VS Μίσος. Μεταξύ των ανθρώπων η εμπιστοσύνη χτίζεται και αποκτάται με πολύ αργούς ρυθμούς, αλλά, καταστρέφεται μέσα σε δευτερόλεπτα. Παράδειγμα: ένα ζευγάρι ζει αρμονικά για δεκαετίες ολόκληρες, ερωτεύτηκαν στην εφηβική τους ηλικία, σπούδασαν μαζί, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, δημιούργησαν καριέρες καθένας στον τομέα του και ξαφνικά, μία ημέρα, ο ένας από τους δυο τους συνελήφθη κλέπτων οπώρας, με άλλα λόγια διέπραξε το αμάρτημα της μοιχείας και η εμπιστοσύνη δεκαετιών συνετρίβη ως κεραυνός εν αιθρία, μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου.
Σε πλήρη αντίθεση με την εμπιστοσύνη, το μίσος, η ζήλια, η ζηλοφθονία, η μισαλοδοξία, η εκδίκηση κλπ., κλπ., που όλα τους είναι αδέλφια και πρώτα ξαδέλφια μεταξύ τους καλλιεργούνται και αναπτύσσονται μεν αργά και σταθερά, αλλά δεν εξαφανίζονται μέσα σε δευτερόλεπτα, όπως συμβαίνει με την εμπιστοσύνη. Αυτά διαιωνίζονται και σπάνια ή συνήθως δεν εξαφανίζονται.
Επανερχόμενοι στον «κύριο» Τραμπ, ο οποίος συστηματικότατα και μεθοδικότατα μέσω του Twitter καλλιέργησε το μίσος, τη διχόνοια, τη μισαλοδοξία κλπ., κλπ., επί μακρόν, με αποτέλεσμα οι πιστοί του και φανατικοί του οπαδοί να τον ακολουθούν μέχρι τελικής πτώσεως ίσως και πολύ, πολύ μετά….
ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ
Ενόψει της τραγωδίας που βιώνουν εκαντοντάδες εκατομμύρια Αμερικανών, τελικά θα επέλθει η λύτρωση και η βελτίωση του πολιτικού τους συστήματος, και πιο συγκεκριμένα: Καθώς φαίνεται ο νέος Πρόεδρος ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΑΪΙΝΤΕΝ θα ελέγχει και τα δύο σώματα της κυβέρνησής του, δηλαδή τη Βουλή των Αντιπροσώπων, βουλευτές, αλλά και την Γερουσία. Με άλλα λόγια θα μπορεί να εισηγείται και να ψηφίζονται τροποποιήσεις amendments στο αναχρονιστικό σύνταγμα της χώρας. Μεταξύ των τροποποιήσεων θα πρέπει να είναι: Α) Η κατάργηση των εκλεκτόρων ή η περικοπή της δύναμής τους και της εξουσίας τους, Β) Ο εκάστοτε νέος πρόεδρος να αναλαμβάνει την εξουσία αμέσως μετά την εκλογική του νίκη, Γ) Το λεγόμενο impeachment, δηλαδή η καθαίρεση, ο πρόεδρος να χάνει την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού και να απομακρύνεται, όπως συνέβη με την περίπτωση του Προέδρου Νίξον, που λίγο έλειψε να υποστεί την καθαίρεση και ο κ. Κλίντον με εκείνον τον «περίφημο λεκέ» στο φόρεμα της κυρίας Μόνικα Λαβίνσκι…
Το «πάθημα» των Αμερικανών ενδέχεται, ή καλύτερα, προφανώς θα γίνει μάθημα και για πολλά άλλα κράτη και μακάριοι οι μαθόντες εκ των αλλοτρίων δεινών ή τα παθήματα των άλλων.
Ακόμα και η μικρή μας Ελλάδα θα μπορούσε να διδαχθεί μερικά πραγματάκια όσον αφορά τη χρήση ή κατάχρηση της εξουσίας. Εξουσία δεν έχει μόνο η πολιτεία, αλλά και άλλα λήγοντα εις ία…, και ουδεμία εστί μνεία…
Ωστόσο, το δράμα του Τραμπ και των Αμερικανών δεν έχει γράψει ακόμα τον επίλογό του, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οδεύει ανεμπόδιστα προς την απόλυτο άβυσσο. Μελετώντας τον κ. Τραμπ έρχονται στη μνήμη μου υπέροχες και λατρεμένες αναμνήσεις των φοιτητικών μου χρόνων στην Αμερική, όταν ως φοιτητής και υποψήφιος Καθηγητής Αγγλικής και Αμερικανικής Λογοτεχνίας, δηλαδή Φιλόλογος, μεταξύ άλλων μαθημάτων, cources, έπρεπε να διδαχθώ και να μελετήσω μερικά έργα του Σαίξπηρ, τέσσερις τραγωδίες και τέσσερις κωμωδίες και μεταξύ αυτών των τραγωδιών ήταν και η περίφημη τραγωδία του βασιλιά Λήρ – Lear, ο οποίος έπεσε θύμα των δύο θυγατέρων του, οι οποίες τον κολάκευαν στο έπακρο και του έλεγαν αυτά που ο ίδιος ήθελε να ακούσει, προκειμένου να αποσπάσουν τα οφέλη της βασιλείας του. Ωστόσο, μία εκ των θυγατέρων του που του έλεγε την αλήθεια, η πιο πιστή και ειλικρινής, την αποκλήρωσε, αλλά στο τέλος τυφλός, γέρος και λεπρός επέστρεψε σε αυτή που του είπε την αλήθεια!
Η έγκριτη εφημερίδα TORONTO STAR του Καναδά παρομοιάζει την περίπτωση του Τραμπ με τον βασιλιά Ληρ, αλλά κάνει και αναφορά στον Αίσωπο σε σχέση με τον Τραμπ και τον Μπάιντεν και συγκεκριμένα αναφέρει την ιστορία του Αισώπου, όπου ο λαγός – Τραμπ και η χελώνα – Μπάιντεν, έβαλαν στοίχημα ποιος θα τρέξει γρηγορότερα και ο αλαζονικός λαγός ηττήθηκε κατά κράτος από τη σεμνή και ταπεινόφρων χελώνα, η οποία χρησιμοποίησε τη νοημοσύνη της και όχι την ταχύτητα των ποδιών της.
Κλείνοντας θα μπορούσαμε άνετα να πούμε πως και ο Τραμπ έπεσε θύμα της αλαζονείας του, την οποία τροφοδοτούσαν οι στενοί του συνεργάτες, δηλαδή οι κόλακες, αλλά το μέλλον επιφυλάσσει περισσότερα δεινά τον Τραμπ παρά τους κόλακες.
