Της Ελενας Αντωνοπούλου
Τα μηνύματα προς την Αγκυρα που στέλνουν κατά καιρούς οι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι μπορεί να ακούγονται ωραία ωστόσο το αυτί του Ερντογάν δεν δείχνει να ιδρώνει δυστυχώς.
Την ώρα που ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική, Ζοζέπ Μπορέλ, δήλωνε επισκεπτόμενος τη χώρα μας από τον Έβρο ότι η Ευρώπη είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα και να στηρίξει σθεναρά την κυριαρχία της χώρας μας, τα τουρκικά αεροσκάφη με μεγάλη προκλητικότητα επιδίδονταν επιδεικτικά σε μπαράζ υπερπτήσεων στο Αιγαίο.
Που όμως στηρίζει αυτή τη συμπεριφορά ο Ερντογάν; Αυτό το θράσος αναρωτιέται ο καθένας μας το βασίζει;
Κατ αρχήν είναι ενθαρρυμένος από την ευνοϊκή για τη χώρα του εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λιβύη. Από την άλλη η αμηχανία της Ευρώπης τον βοηθά αλλά και η ανοχή του Ντόναλντ Τραμπ, έτσι ο Ερντογάν αισθάνεται κυρίαρχος και τολμάει να ανοίγει μέτωπα παντού.
Μεγάλα τα εσωτερικά προβλήματα στη χώρα του και η πίεση αυτή τον κάνει να αναζητά διέξοδο στο εξωτερικό.
Διαβάζουμε σχολιασμό στο πρακτορείο Bloomberg όπου σημειώνει ότι «μια εθνική οικοδόμηση στο εξωτερικό φαίνεται καλύτερη από την εγχώρια αντιμετώπιση κρίσεων» και εκτιμά ότι η Τουρκία έχει πλέον τη δυνατότητα να επεκτείνει περαιτέρω την επιρροή της στη Λιβύη.
Πολλοί αναρωτιούνται αν η χώρα μας έκανε σωστή επιλογή στο λιβυκό ζήτημα ποντάροντας στον Χαφτάρ, αυτό θα το δούμε σύντομα.
Και μπορεί ο Γάλλος πρόεδρος να απευθύνει αυστηρά μηνύματα στην Τουρκία για τις ενέργειές της στη Λιβύη, ωστόσο δεν φαίνεται στην Ευρώπη να τον ακολουθούν πολλοί. Το ευρωπαϊκό μέτωπο έναντι της Άγκυρας δεν είναι αρραγές.
Είναι γνωστό όπως έχω ξαναγράψει και υποστηρίξει, ότι η Γερμανία βλέπει την Τουρκία ως ισχυρό ανάχωμα στις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές αλλά και ως σημαντικό πελάτη οπλικών συστημάτων. Ας μην ξεχνάμε ότι η Άγκυρα παρέμεινε και το 2019 στην πρώτη θέση του πελατολογίου της γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας.
Επίσης όλοι γνωρίζουμε τους πολλούς Τούρκους που δραστηριοποιούνται στην Γερμανία. Όμως, η πολιτική της Τουρκίας εγκυμονεί ευρύτερους κινδύνους στην περιοχή – όπως απεδείχθη χαρακτηριστικά με το επεισόδιο με τη γαλλική φρεγάτα και η Ευρώπη πρέπει να επαναπροσδιορίσει συνολικά τη σχέση της με την Τουρκία. Το ζήτημα εδώ και χρόνια εξαιτίας και του προσφυγικού – δεν είναι πλέον ζήτημα ελληνοτουρκικό, είναι ευρωτουρκικό.
Έχει απόλυτο δίκιο, λοιπόν, ο Γάλλος πρόεδρος όταν φωνάζει προς την Ε.Ε. να συζητήσει επιτέλους «χωρίς ταμπού» για τις σχέσεις με την Τουρκία και να χαράξει κοινή στρατηγική απέναντι στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα.
Το θέμα είναι ποιοι και ποτέ θα τον ακολουθήσουν.
