Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
Ο Σιμωνίδης ο Σάμιος, αρχαίος Έλληνας ποιητής (7ος αιώνας π. Χ.), είναι γνωστός για τη «Σάτιρά του κατά των γυναικών», όπου υποστηρίζει ότι οι διάφοροι χαρακτήρες γυναικών προέρχονται από τα ζώα και τα φυσικά στοιχεία.
Έτσι, από τη γουρούνα, ο Ζεύς δημιούργησε την ακάθαρτη γυναίκα, από το σκύλο, την περίεργη και κουσελιάρα, από τη θάλασσα, τη γυναίκα των ευμετάβλητων διαθέσεων, κτλ. Η μόνη γυναίκα, που συμβάλλει στην ευτυχία τού άντρα, είναι αυτή που κατάγεται από τη μέλισσα.
Ίσως γι αυτό κι εγώ αγαπώ πολύ το μέλι. Όμως, απεχθάνομαι το χοιρινό κρέας, που δεν το τρώω σχεδόν ποτέ. Στη θάλασσα, κόντεψα να πνιγώ, κάμποσες φορές, και, από τότε που με δάγκωσε σκύλος (μικρό παιδί θυμάμαι πως ήμουν), κάθε φορά, που βλέπω έναν αδέσποτο σκύλο να με πλησιάζει, φοβάμαι μήπως με δαγκώσει και παίρνω μέτρα αυτοπροστασίας…
Αλλά, όπως σας είπα, το μέλι μού αρέσει πολύ και το βάζω παντού: στο γάλα, στον καφέ, στο τσάι, στο ψωμί. Όλα τα μελώνω. Και, στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ψάχνω να βρω μελομακάρονα από μέλι μόνο, γιατί βάζουν και λίγη ζαχαρίτσα, οι άθλιοι! Αν μπορούσα, θα τα βουτούσα όλα στο μέλι! Άλλωστε, πάντα στη ζωή μου, είχα τη γεύση τού σταριού, του τραγουδιού και του μελιού βαθιά στον ουρανίσκο… Και μία συμβουλή: Από το κεντρί να φυλάγεστε!
Τέλος, αν θέλετε να διαπιστώσετε πόσο αξιαγάπητη στον άνθρωπο εξακολουθεί να είναι η μέλισσα, θα σας πω ότι και τη γυναίκα τού Περίανδρου, ενός από τους επτά σοφούς τής αρχαιότητας, «Μέλισσα» τη λέγανε. Φαίνεται πως άρεσε και στον σοφό το μέλι, αλλά δεν περιφρονούσε και τις άλλες γυναίκες, απ’ όπου κι αν προέρχονταν. Μάλιστα μελανό σημείο τής ζωής του είναι ότι, παρακινούμενος από τις Παλλακίδες και καταληφθείς από ζήλεια για την έγκυο γυναίκα του, που τη λάτρευε, την κλώτσησε στην κοιλιά, σκοτώνοντάς τη. Όμως, βλέποντας το νεκρό σώμα της, συνήλθε και τιμώρησε τις παλλακίδες (τύραννος της Κορίνθου ήταν) καίγοντάς τες ζωντανές. Στο τέλος, αηδιασμένος απ’ τη ζωή, αυτοκτόνησε.
Καημένε Περίανδρε, δεν γλίτωσες, τελικά, απ’ το κεντρί τής Μέλισσας! Μουρντάρης ήσουν! Σωστός αμόργης, ακόλαστος και ασελγής. Αφού ήσουν σοφός, πώς τα κατάφερες κι έμπλεξες με γυναίκες σπιτωμένες, με αμέτρητες μετρέσες στη ζωή σου;
